◀Clacey▶
"Oh ate?Pupunta ka ba kay mommy mamaya?''
" Si dad?Asan ang bangkay niya?''
-pag-iibang topic ko.
"Inotopsia pa ng mga pulis ate...samahan na kita?"
" Saan ka ba pupunta?''
-cold kong tanong
"Sa simbahan..diba pat-''
-nag-sign ako ng stop sa kanyang harapan dahilan para tumigil na siya sa kakasalita.
I don't want to hear those hurtful words.Masasaktan na naman ako.Im trying to move on, even it's impossible to forget the past and those beautiful and sweet memories.
Naglakad kaming dalawa palabas ng pinto at muli akong napahinto sa paglalakad ng marinig kong tumunog ang aking phone.
" Hello.."
-walang gana kong sabi.
(Ashley...)
("Magmadali ka diyan manang!Dahil baka hindi mo na masasaksihan si Zeus for the last time!Within 10 minutes ililibing na namin siya dahil may ikakasal daw dito sa simbahan mamaya..)
Takte!Magpakasal nalang kaya sila sa hotel?!Tsaka ano ba yan kasal?Para magmadali akong pumunta dun?
Ayoko na ngang masaktan diba?
Oo..masama nga itong ginagawa ko pero baka pati rin ako masubukan kong magpakamatay.Pag nakita ko siya....
Pinatay ko na ang aking phone.
Napalingon ako kay Nae-nae at nakitang nakatingin din ito sa akin.
Napakagat ako sa aking labi para mapigilan ang pagbagsak ng aking luha.
Namatay na nga si Dad,
Nawala na si mommy,
At pati din si Xeu?
Ano ba kasi kasalanan ko sa mundo?
Kulang na lang kunin nila ang kapatid ko.
Ewan ko na lang kung ano na ang mangyayari sa akin kapag pati kapatid ko kunin na niya.
Sana kung may mamatay man muli sa mga mahal ko,sana wag nalang sila.
Sana ako na lang,mukhang kaya ko naman eh.
Mukhang mas masaya pa nga yun eh,dahil sila yung nangungulila sa akin at hindi ako.
" Oh ate?Gagamitin mo kotse mo?''
-tumango ako at naglakad ng dahan-dahan papunta sa garage.Binuksan ko ang pintuan ng drivers seat at pumasok na at ganun din naman si Nae-nae.
"Bakit ka naka-black ate?Diba dapat naka-white ka?Kami nga oh!Sabi kasi ni Vlad favorite color daw kasi ni Zeus ang white dress.Kaya sabi niyang pasuotin daw kita.Magbihis ka nga dun ate!''
-I held a deep sigh.
Yung mga kamay at paa ko ay kusa nalang lumabas at naglakad pabalik sa aking kwarto.
Ewan ko..pero para nalang akong asong sunod-sunuran sa lahat ng utos ng kapatid ko.
Pero ang totoo kaya ako ganito,dahil nawawala na ako sa sarili ko.
Honestly..hindi ko na talaga alam ang aking gagawin.
Hindi ko nga din alam kung nasaan ang utak ko.
Tulala kong kinuha ang white dress sa closet,at isinuot ito.
Hanggang ibabaw ng tuhod lang kasi kaya nag-top sider shoes nalang ako.
Baka kasi hindi ko mapigilang umiyak dun,mabuti pang nakasapatos para makatakbo agad ako palayo sa simbahan na iyun.
Itinali ko ang aking buhok at naglakad na palabas sa aking kwarto.
Muli akong naglakad palabas ng bahay at pumunta ng garage then sumakay sa kotse at nagmaneho.
