Sırtımı soğuk duvara dayadığımda istemsizce inledim.Dizlerimi daha da kendime çektiğimde,sessizce ağlamaya devam ediyordum.Eğer Marilyn benim ağlama sesimi duyarsa o meşhur ''terbiye bıçağı'' yla koluma tekrar derin bir çizik bırakmaktan çekinmezdi.
Acıdan kımıldatamadığım bedenim için şimdilik ağlamak yok kuralımı çiğneyebilirdim.
İçinde bulunduğum harabe tuvaletin soğuk betonunda k*çımın tamamen uyuşmuş olduğunu hissederek yavaşça kıpırdandım.
Tuvalete kitlenmeye,Marilyn'ın başkaları anlamasın diye'decency' adını taktığı bıçağın tadına bakmaya,öldüresiye dövülmeye,aç bırakılmaya,Marilyn tarafından ezilmeye alıştım.
İlk zamanlardaki gibi garipsemiyorum.Sanırım büyüyorum.Garip.
Tanrının bana sunduğu tek şeyin büyümek olması büyük bir adeletsizlik.Şu s*ktiğim dünyaya geldiğimden beri mutlu olamayan bir zavallıdan başka bir şey değilim.
Kollarımı dizime sıkıca sardığımı fark edince inleyerek geri çekildim.Koluma baktığımda sigara izlerinin ve sopalarının oluşturduğu morlukların arasında parlayan,alıştığım koyu sıvıyı görünce elimi ürkekçe akan kanın üzerin değdirdim.Acı çekmekten sıkıldım artık.
Acıyan koluma ve ağlamaktan kızaran gözlerime inat acıkan karnım şansıma ve kaderime bir kez daha küfür etmemi şart kılıyor.
Tişörtümden bir parça yırtıp koluma sertçe bağladığımda,beynime hücum eden acı gözlerimi kapatmama neden oldu.
Bileğimin biraz aşağısından neredeyse dirseğime kadar kesik olan sarılı kısmı iki göğsümün arasına sertçe bastırıp,elimi boynumdaki zincirin ucuna takılmış yüzüğe dokundurarak üst bedenimi yavaşça bakımsız ve soğuk beton zemine bıraktım.Bacaklarımı karnıma doğru çekip kafamı rahatsızca kımıldattım.
Ölümün bir an önce gelip yarım saat önce tazelenen,sopaların,demirlerin ve bıçağın oluşturduğu bu lanet acının geçmesini umarak gözlerimi kapattım.
