Charafeddine, een slimme en best rustige jongen die weet wat hij doet. Hij zit op het HBO en werkt keihard om zijn doelen te bereiken. Helaas ziet zijn vader dat niet in en slaat hij hem, doordat hij hem als junkie beschouwt. Maar dat weerstaat Char...
Terwijl je dit hoofdstuk leest, is het mooi als je het liedje zachtjes opzet die ik in de bijlagen heb gezet. Geloof me, je gaat tranen krijgen😭💔 (en anders heb je een hart van steen)
---
Perspectief Nouraine
''Kan je één keer gewoon je bek houden over hem?!'' Gefrustreerd roep ik naar Zineb, die non-stop over Yassine praat. ''Huil je?'' Vraagt ze me zacht als ze me aankijkt. Snel veeg ik mijn tranen weg en schud ik mijn hoofd.
''Nee.'' Zeg ik met een trillende stem. ''Nouraine..'' Ze trekt me in een knuffel, waardoor ik in huilen uitbarst. ''Niet huilen om hem.. Stop schudgevoelens voor hem te hebben. Alsjeblieft.'' Ze drukt een kus op mijn kruin en ik slaak een diepe zucht. ''Ik kan niet stoppen om aan hem te denken. Hij betekent teveel voor mij. Dit is allemaal mijn schuld.. Als ik hem niet vroeg waar de toiletten waren, was dit nooit gebeurd.''
''Nour! Kappen nu! Hij houdt van je. Wist je dat?'' Ik frons en schud mijn hoofd. ''Natuurlijk niet. Hij haat me. Vooral nu.'' Ik kijk haar met tranen in mijn ogen aan. ''Wollah niet! Geloof me, hij zou een moord voor je doen. Alleen nu, nu moet je hem laten. Er gaan allemaal geruchten rond dat hij totaal niet zichzelf is sinds de dag dat hij een operatie moest ondergaan.'' En juist door deze woorden, barst ik weer in tranen uit. Ik laat Zineb los, en druk mijn gezicht jankend in haar kussen.
''Als ik hem nou had gekust.. Dan was nu alles goed geweest.'' ''WESH NOURAINE HOUD JE FOCKING BEK NU!'' Roept ze plotseling kwaad. ''Stop gewoon. Wat gebeurd is, is gebeurd!" Ik kijk haar met open mond aan. '
"Jij hebt makkelijk praten. Je bent een prachtig meisje, en hebt bijna een relatie met Yassine. Alles is gewoon goed tussen jullie, en jullie hebben niks te klagen.'' Ik sta kalmpjes op en pak mijn tas. ''Maar is goed, wat jij wilt.'' ''Wat? Nee, Nouraine doe normaal!'' Ik loop naar de deur van haar kamer en slaak weer een diepe zucht.
''Laat me maar. Ik kom toch alleen maar tot je last..'' Fluister ik hees, en loop snel de gang op. Terwijl de tranen over mijn wangen stromen, doe ik snel mijn schoenen aan. ''Nouraine?'' Ik kijk op en zie Zinebs broer, Ajwad, mij bezorgt aankijken. ''Er is niks hoor.'' Vlug veeg ik de tranen weg met mijn mauw, en tover ik een glimlach.
(#Schrijfster: even tussendoor.. Ik zit chips te eten terwijl ik dit schrijf en plotseling kwam ik dit hartje tegen? Is it mektab or mektab😏😏😏😏😏😏)
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
''Weet je zeker? Moet ik je anders naar huis brengen?'' Ik schud mijn hoofd en trek mijn jas aan. Eigenlijk heb ik nog nooit echt tegen haar broer gepraat.. Het is altijd zo akward wanneer hij bij ons was. ''Ik red het wel. Bedankt voor je zorgen, Ajwad.'' Hij kijkt me aan terwijl hij zijn hoofd scheef houdt, en knikt dan. ''Is goed.'' Antwoord hij en stopt zijn handen in zijn zakken.
Ik neem nog afscheid van hem, en zet mijn capuchon op wanneer ik zie dat het regent. In de kou begin ik door de koude straten van Amsterdam te lopen. Langzaam voel ik de tranen weer branden. Ik verschuil me onder mijn dikke sjaal en laat per ongeluk een harde snik horen. (#schrijfster: Ben mee aan het janken.)
Ik haal mijn telefoon tevoorschijn als ik gebeld word, en veeg m'n tranen voor de zoveelste keer weg. "H-Hallo?" Komt er hikkend uit, als ik eenmaal heb opgenomen. "Hey Nour, met Ikrame," Hoor ik haar stem lief zeggen. "Hoe gaat het?" Ik zucht diep en negeer een scooter die naar me aan het toeteren is.
"Al hamdoulillah." Komt er onverstaanbaar uit. "Ben je toevallig in de buurt? Ik wil met je talken (praten)." Ik kijk op en zie dat ik toevallig langs een schattig theehuisje loop. "Ja, kom naar dat roze café tegenover de grote kerk naast wahed basisschool." Ik wandel ondertussen naar binnen en sluit het gesprek af wanneer ze instemt.
Beroert neem ik plaats aan een tafeltje. Ik trek mijn jas uit en leun met mijn gezicht in mijn handen. Charaf. Charaf. Charaf. Dat is het enige wat er door mijn hoofd gaat. Het komt niet goed. Het komt niet meer goed met hem. Ik ben hem niet waard. Hij verdient veel beter.
Ik knipper de brandende tranen weg als de serveerster bij me komt, en zuchtend bestel ik een groene thee met een chocolade muffin. Leeg staar ik naar buiten. Wat liefde met je doet..
Ik kijk emotieloos naar mijn telefoon als ik ineens word volgespamt op whatsapp.
WHATSAPP
Zineb👸❤️(14:57): Nouuuur Zineb👸❤️(14:57): Alsjeblieft, wollah ik bedoelde het echt niet zo! Zineb👸❤️(14:58): Het spijt me.. Zineb👸❤️(15:00): Sorry😓💔💔 Zineb👸❤️(15:03): Ik hou van je.. Ik (15:04): Het is al goed..
"Nouraine!" Ik kijk op van mijn telefoon en glimlach zwakjes als Ikrame tegenover me komt zitten. "Awh meisje toch.." Ze wrijft met haar hand over de mijne.
"Wollah het is jouw schuld niet." Ik slik mijn brok weg. "Ik begrijp het niet. Jullie zeggen allemaal dat het niet mijn schuld is, maar dat is het wél! Waarom Ikrame? Waarom proberen jullie me te troosten, terwijl jullie het juist erger maken?" Vraag ik snikkend.
"Weet je.. Moeilijke tijden heb je gewoon nodig, zodat je ogen worden geopend voor de dingen die je voorheen nooit hebt gezien, Nouraine.." Zegt ze zacht, terwijl ze me doordringend aankijkt. Ik voel hoe diep de woorden in mij gaan.
"Je hebt nog nooit iemand zo leuk gevonden zei je me toch?" Ik knik instemmend en neem voorzichtig een slok van mijn thee. "Zie je? Het is allemaal nieuw voor je. Charaf is ook nieuw voor je. En je hebt meteen een moeilijke periode, maar dat laat je ook meteen zien hoe moeilijk een relatie kan zijn."
Ik glimlach zwakjes en wrijf door mijn ogen. "Respect voor jouw woorden, Ikrame. Dit had ik even nodig." Zucht ik. "Kijk naar m'n gezicht.. Ziet het eruit alsof ik nachtenlang heb geslapen? Ziet het eruit alsof ik helemaal fit en gezond ben? De laatste dagen hea.. Wellou make-up en shit." Ze knikt begrijpelijk en wenkt de serveerster, die haar bestelling opneemt.
"Charafeddine is er ook niet goed aan toe hoor.. En dan moet je niet denken dat het hem wat boeit over het feit dat hij verloren heeft. Hij geeft om je, Nouraine." Zegt ze als ze haar bestelling heeft doorgegeven. "Echt waar?"
"Écht waar."
---
Oké oké deze gunde ik jullie, aangezien ik nog 3 stemmen moet.
Maar ik begrijp het niet? Ik heb sinds de proloog elke dag een hoofdstuk er op gezet, en toch is het zo moeilijk om te stemmen?
Gun ook een beetje liefde..
Maar ja, love voor de mensen die wél altijd stemmen en wél altijd reageren❤️❤️❤️❤️❤️
Wat een emotionele hoofdstuk was dit hea!😊😊😊😊😊😊
Zullen we dit keer wél in 1 dag de 65 halen? Ben benieuwd..
