Tekrar gozumu actigimda basimda bir hemsire vardi
-Mark.. dedim
-Lütfen konusmaya calisma ve hareket etme dedi hemsire
Bundan önceki olaylar bittiyse buda biter diye dusunuyordum ama markın yanimda olmayisi o koca boşluk hissi bana öyle acı veriyordu ki varlığıda yokluğuda her bi boku zarae bana ibnenin.
Birden hastanede koşuşturma başladı çok korkuyordum, mark icin miydi ? Birden iceri bi dokdor girdi ve hemsireye
-Mark Greek'le ilgilen acil! diye bağırdı ağlamaya basladim hemen kolumdaki serumu söküp ayagı kalktım markın olduğu odayi ararken birden mark sedyenin üzerinde ameliyathaneye dogru gidiyordu kosamiyordum her yerim dikiş içindeydi birden karnımdan kan boşalmaya başladı bebegimi unutmus haldeydim hemsire geldi
-NE YAPTIN SEN diye bagirdi
yerler kan icindeydi ama acı hissetmiyordum Markı cok merak ediyordum ve hala ağlıyordum.
Bu olay neyden kaynaklı diye düşünmekten içim içimi yiyordu. Boğuluyor gibiydim ama hala nefes alıyordum içim ölmüş ama ben hala ölmemis gibiydim. En sonunda Hemşireye ;
-Bebeğim nasıl? dedim
-Oğlun iyi sakin ol ve dinlenmeye calis dedu
Bir oğlum olacaktı Mark bunu duysa sevinçten çıldırırdi ama o yoktu o ölümle savaş icerisindeydi
5-6 Saat sonra:
Disaridan bi ses;
-Mark Greek'in durumu nasil rapor ver dedi hemsire ;
-Durumu kritik ama ameliyat cok basirili gecti dedi icime bir rahatlik geldi soyle bi oh dedim o sirada hemsire sanirim ilac verdi birden heryer tekrar bembeyaz oldu...
