Zor Düzlük

Bölüm-4

Bir kaç gün sonra sabah okula gitmek için hazırlandım. Tam merdivenleri iniyordum.. Kapı açıldı. Almina.. sanki benim oradan geçmemi bekler gibiydi bir kaç gündür hep tam oradan inerken Almina da kapıyı açıp tesadüfmüş gibi benimle geliyordu. Yine her zamanki gibi:

-Aa Rüzgar günaydın
+Günaydın Almina
-Tesadüfe bak ya yine aynı saatte çıktık.

Bu dediğine kendisinin bile inanmadığı anlaşılıyordu ama mecburen yine her zamanki gibi inanmışcasına kafa salladım..
Yürürken arada eli elime değiyordu. İkimizin de utandığı suratımızdaki kırmızılık ve yüz ifadelerimizden oldukça belliydi. Okuldaki sıra arkadaşım hâla yoktu. Almina her fırsat bulduğunda yanıma oturuyor ve ben dinlenmek için kafamı sıraya koyduğumda ellerini saçıma götürüyor, yanağımı sıktırıyordu. Artık içimdeki o soru duramıycak bu gelliydi.

+Almina.!
-Noldu Rüzgar?
+Okulun önünde sarıldığın çocuk kimdi?
-Nerden gördün bunu ve neden soruyorsun?
Dedi sert bi yüz ifadesiyle, bal rengi gözlerini de benden kaçırıyordu.
+Hiçç.. Samimiydiniz de merak ettim..
-Sevgilim...
Yutkunamamıştım. Sesim titreyerek..
+Anladım. Ne zamandır berabersiniz?
-Sekiz aydır..
Yüzünde bir pişmanlık vardı ama nedenn!?! Sevgilisinin olmasını söylerken neden yüz ifadesi kötüleşti..
+Anladım. Mutluluklar dilerim..
-Teşekkürler.
Deyip yanımdan kalktı ve sırasına gitti. Bir süre her sabah olduğu gibi aynı anda evden çıkmadık. Okulda da yüzüme bakmıyor ve yanıma gelmiyordu.
Haftasonu geldi çattı.. O son konuşmamızdan sonra bir daha konuşmadık. Şimdi onun yanına gidip yarın bize geleceğini nasıl söyleyeceğimm.! Derken Almina geldi.
Asık bir yüz ifadesiyle:

-Yarın kaçta müsait olursun?
+Öğlen olurum sanırım..
-Tamam, öğlen gelirim o zaman..
+Tamam..

Yanımdan kaçar gibi gitti. Bana karşı nefret hissediyor gibi duruyordu. Ama daha çok çekiniyor gibi davrandı. Sanki bana büyük bir kötülük yapmış ve bunun pişmanlığını yaşıyordu. Eve gittim. Her ne kadar soğuk davransa da onun geleceğine sevinçliydim. Geceden duşa girip, sabah giteceklerimi bile hazırladım. Son zamanlarda biraz dağınık olan odamı da toparladım.
Sabaha kadar uyku tutmadı. Artık uyumamalıydım yoksa uyuduğumda uyanamayacağımı biliyordum. Derken Rüzgar'ın gözleri yavaş yavaş kapanır ara sıra dalmaya başlar.
...
Hadi be! Uyumuşum. Almina gelmek üzeredir. Saat kaç ki? Hasss*ktirrr..!
Saat üç olmuş. Aptal Rüzgarr.!!
Numarası da yok ki arayıp durumu anlatayım.. Off.. ne aptalım..! Evde midir ki?
Deyip, koşarak alt kata indi..
Din donn..
-Kim o?
+Ee şey.. Ben Rüzgar üst katınızda oturuyorum.
İçerisi oldukça kalabalıktı. Annesi gün yapıyordu. Sanırım o konuştuğum da annesi değil. İçerden güzel bir kadın geldi.
-Buyrun nolmuştu?
+Ben Almina'nın arkadaşıyım bugün proje yapıcaktık fakat ben uyuyakalmışım.. o şuan nerde biliyor musunuz?
-Senin yanına gideceğini söylemişti. Sen Rüzgar olmalısın senden bahsetti. Ama şuan nerede olduğu konusunda bir fikrim yok.
+Rica etsem numarasını verebilir misiniz?
-Tabii ki. Bir saniye... 05*********
+Çok teşekkür ederim. İyi günlerr.
-İyi günlerr..

Hemen odama indim ve Almina'nın numarasını yazdım. Ama arama tuşuna basarken durakladım bir an. Ya sevgilisiyleyse? Aralarını bozarsam bu sefer benden nefret edebilir.
Yok aramalıyım. Sonuç olarak normal arkadaşıyım.
...
Dıııtt.m dııtttt..
(Kalın bir sesle)
-Alo?
Sanırım sevgilisiydi..
+Almina'ya bakmıştım.
-Şuan burda değil.
Derken arkadan bir ses yükseldi.
-Ahhh.. kapat şu telefonu ve devam yanıyorum hadiii...
Dıtdıtdıt..
Noluyor lan? Almina mıydı o.! Evet bir de seks düşkünü olduğunu öğrendim ve iyice yıkıldım.
Yatağımdan kalkmadım bütün gün, standart depresyon ceketlerinden alıp bütün gün o sesin kulağımda çınlamasıyla delirdim. Bu gün sanki bir ölüm günüydü sevdiğim insan başkasının kollarındaydı. Ben hiç kimseye dokunmamışken, o başkasıyla yatıyordu. Bu benim aklımdan çıkmaz, bu günü, bu sesi bir daha unutamam, ama seviyorum, sevgimden vazgeçemem, bunu ona dillendiremem de, kalbini de kıramam. Bu sevgi ne lanet bir şey... Gerçekten sevene kadar her şey dört dörtlük geliyor insanın gözüne, sonra bir haber öğreniyorsun dünyan yıkılıyor, raylarından çıkmış bir tren gibi savruluyorsun, kanın çekiliyor parmak uçlarına kadar soğuyorsun, yutkunamıyorsun bile, gözlerin doluyor, sinirini kusamıyorsun, sevdiğine kızamıyorsun bile...