Liefde & Verraad III

11.

Alle spulletjes zaten ingepakt in de tas. Ze waren er klaar voor. Hun maandelijkse logeerpartijtje bij Frank. Ik weet niet wie daar meer naar uitkeek, de jongens of Frank zelf. Lekker mannen dingen doen, terwijl ik dan juist een vrouwen avond had met Marion en Lieke. Heerlijk pizza's maken, en die voor de televisie op eten met een glas wijn erbij. Het was altijd hetzelfde, maar reuze gezellig. Het was echt onze ontspan avond waar we alledrie enorm van genoten en altijd naar uitkeken.
'Ga de deur maar open doen' knikte ik toen de bel door huis heen klonk. Daar zou Frank wezen. Ik haalde ze zelf uit school zodat ik ze nog even kon zien, waarna we de tas inpakte en Frank ze dan op kwam halen.
'He Eef' kwam hij achter de kinderen aan naar binnen toe.
'He' keek ik op terwijl ik nogmaals de tas controleerde of alles erin zat. Het was een tik, maar ik kon er niet tegen als ik er dan achter kwam dat ik iets vergeten was.
'Gaat het goed' bleef hij in het midden van de kamer staan.
'Ja hoor. Met jou ook' knikte ik.
'Met mij goed. Je ziet er moe uit' nam hij geen genoegen met mijn antwoord.
'Druk op het bureau. Je weet wel' wuifde ik het weg. Ik wilde het er immers niet over hebben. En ik ging hem al helemaal niet vertellen dat Floris terug in Maastricht was. Dan zou alles alleen nog maar erger worden.
'Lekker genieten dan he vanavond van je vrije avond' glimlachte hij oprecht. Hij was en bleef gewoon de allerliefste. Altijd zo eerlijk en oprecht.
'Komt wel goed' verzekerde ik hem ervan.
'Zullen we anders morgen iets met z'n vieren gaan doen' stelde hij vervolgens voor.
'Zoals' fronste ik mijn voorhoofd.
'Wat de jongens willen' gaf hij hun de keus.
'Zwemmen mama' was die keus uiteraard snel gemaakt. Het waren echte water ratjes en zwemles was dan ook geweldig. Ze wilde dan ook altijd dolgraag zwemmen als het maar even kon.
'Voor de jongens' viel Frank ze bij. Hij weet dat ik het zelf niet zo heb op het zwemmen. Al die mensen die dan zo naar je kijken. Ik voelde me dan altijd erg ongemakkelijk.
'Oké' stemde ik er maar mee in. Voor de jongens. En waarschijnlijk was het ook wel even fijn, even iets leuks doen, even eruit.
'Yeah' werd mijn goedkeuring met grote vreugde ontvangen.
'Gaan jullie nu dan mee vrienden' pakte Frank de tas van me aan. 'Even mama een kus geven' stuurde hij ze mijn kant op terwijl ik al met gespreide armen klaar stond. Ze gingen niet de deur uit voordat we even flink geknuffeld en afscheid genomen hadden, ook al kwamen ze morgen alweer terug. Het zijn immers mijn ventjes.
'Dag mama' vonden ze het geknuffel ook helemaal niet erg.
'Lief zijn he, en goed luisteren' prentte ik ze nogmaals in zoals ik elke keer deed.
'Dat doen ze altijd he' nam Frank het dan ook voor ze op.
'Nou veel plezier' hield ik de deur voor ze open. Maar dat zou wel goed komen, daar maakte ik me geen zorgen over.