Liefde & Verraad III

22.

Wederom had ik niet erg goed geslapen. Het was de vermoeidheid dat ik nog wat uurtjes had geslapen, anders hadden mijn gedachte me echt de hele nacht wakker gehouden. Ik zat zo enorm in twijfel. Nu zat ik ook maar wat voor me uit te staren op de bank terwijl de jongens televisie keken.
'Mama ben je moe' stond Melle ineens voor me.
'Een beetje. Mama heeft niet zo goed geslapen' glimlachte ik geruststellend naar hem.
'Had je een enge droom' kroop hij tegen me aan op de bank.
'Nee, mama kon gewoon niet zo goed slapen' stelde ik hem gerust dat er niks aan de hand was.
'Gaan we dan zwemmen vandaag' stelde hij alweer zijn volgende vraag.
'Ja zwemmen' viel zijn broer hem bij.
'Het is wel een beetje warm he voor het zwembad' bereidde ik ze vast voor op een negatief antwoord. In mijn eentje met twee van die kleuters in een zwembad was sowieso al een gedoe.
'Nou en mama. Wij vinden dat niet erg' zette ze hun meest lieve gezichtjes op, om me alsnog zover te krijgen. Maar ik had mijn besluit al gemaakt. Al wist ik niet of dat het beste was en of ik het wel moest doen. Maar ik deed het. Misschien toch omdat ik me er wel een beetje schuldig over voelde. Als ik in zijn schoenen had gestaan, dan had ik het waarschijnlijk ook erg gevonden en snap ik het feit dat hij zijn kinderen ook wil leren kennen. Dat is dan ook maar de enige reden waarom ik het doe. Want van mijzelf hoeft het absoluut niet.
'Ga maar even aankleden' stuur ik ze vast naar hun slaapkamer terwijl ik Floris een berichtje stuur dat ik hem over een uur hier verwacht om naar de speeltuin te gaan met z'n alle. Ik kan het dan maar beter ook gelijk gehad hebben voordat ik weer ga twijfelen of er spijt van krijg dat ik hem beloofd heb om af te spreken met de kinderen. En als het niet bevalt dan weten we dat ook meteen en dan was het één keer en nooit meer.

'Wat gaan we doen mama' zeurde de jongens beide aan mijn hoofd.
'Zwembad' was Vince er toch van overtuigd.
'Echt niet' was Melle daarin tegen die hoop al verloren.
'Ga maar even de deur open doen' knikte ik goedkeurend toen de bel ging. Het was nog wel geen uur, maar het kon verder niemand anders wezen.
'Fleur' waren beide blij om hun vriendinnetje weer te zien. 'Kom je met ons spelen' keken ze van haar naar mij.
'Weet ik niet' haalde Fleur haar schoudertjes op.
'Moet je werken mama' keken toen twee paar sippen gezichtjes mijn kant uit. 'Met Fleur ze papa' vreesde ze meteen het ergste. Die zagen hun dag al in het water vallen. Eerst niet zwemmen en dan kwam die collega van hun moeder ook weer.
'Nee, we gaan naar de speeltuin' schudde ik mijn hoofd.
'Maar we mogen toch alleen' hadden ze allebei dezelfde frons.
'We gaan naar de grote speeltuin' schudde ik mijn hoofd. Het speeltuintje hier in de buurt waren ze zo op uitgekeken.
'Ja cool' waren ze totaal weer omgeslagen en de vreugde was duidelijk zichtbaar.
'Bedankt' verscheen er ook bij Floris een glimlach.
'Maar ik wil nog niet dat ze het weten' waarschuwde ik hem. Ik wilde eerst kijken hoe dit uit zou pakken voordat ik hun leventjes overhoop zou gooien voor niks. Hij moest zich eerst maar eens bewijzen, en ik had de touwtjes in handen.
'Prima' was hij al zichtbaar opgelucht dat ik met zijn idee had ingestemd waarna we dan ook met z'n alle vertrokken. Ik was benieuwd hoe dit zou uitpakken.