Kim Jong In Is My Tutor

Chapter Twenty Six

xxxxx Chapter Twenty Six xxxxx

< Sorry talaga sa last UD, nagka-gulo-gulo na. Kasalanan yun ng WiFi~!! xD. >

*Kai's POV*

Umupo ako sa sofa.

Fuhuhu..

She is starting to be cold at me.

Her black and innocent yet lonely pair of eyes are starting to become emotionless and cold too.

Ayokong magbago sya.

I need to fix this.

I know na somewhere down her heart, she is still lonely.

Afterall, sya parin si Mhyrryl. Yung babaeng uhaw sa oras ng kanyang mga magulang.

Frrrr..

Sinabunutan ko ang sarili ko.

Kung umiral lang sana ang pagiging understandable ko 'nun edi hindi sana mangyayari 'to.

Kung 'di ko lang nabitawan ang mga salitang 'yun edi malamang, okay pa sana kami ngayon.

Hayy.. It's my fault.

Kinuha ko ang throw pillow at niyakap ito.

Hayy.. I need to have a plan.

I need to solve this mess.

*Mhyrryl's POV*

Since na-bore ako sa Garden, napag-desisyunan kong maglakad-lakad muna palayo.

Napadpad ako sa Amusement Park, three houses away from our house.

Umupo ako sa swing.

Dahan-dahan akong dumuyan.

Inalala ko ang lahat ng mga hiniling ko sa bawat Wishing Star na dumadaan..

Sa bawat pasko na hinihiling ko kay Santa Claus na sana buo kaming magno-Noche Buena.

Pinapakiramdaman ko ang sariwang hangin--

"*spaaaaaaaaamm*"

"OUCHHH!!!"

I exclaimed.

Napatingin ako sa paligid..

>.>

<.<

>___<

I sighed in relief nang masigurado kong walang tao sa paligid.

Putspa.

Nahulog ako sa swing.

Jongina.

Tumayo ako at pinagpag ang tuhod ko--

"Hindi ko yun nakita, Mhyrryl ha. 'Di ko nakitang nahulog ka sa swing, promise. Maniwala ka, Honesto."

Putspa.

I stared at him trying to be cold, I am really pissed off, y'know.

Screw this Kim Jong In.

"Are you following me?"

I asked, still with my cold voice.

"On twitter? HAHA."

He joked.

-____________-

Okay, that was the chessiest joke I've ever heard.

"What a lame joke, Jong-In."

I said and then turned my back to him.

He suddenly grabbed my arm.

"Oyy.. sorry na!!"

He said. I can imagine that he's pouting. Eww. That would probably be a disgusting sight.

"Get your hands off me, Jong In!! I told you I have Germophobia!!"

I said, still managing my cold tone.

"Aww.. Mhyrryl!! Please, forgive me. I'm gonna kneel in here!"

He said, taunting me huh?

"Then, kneel. The hell do I care."

I said and pulled my arm from him and then walked away.

Tumungo ako sa simbahan na nasa harap ng Park.

Pumasok ako sa loob--

Teka, ayaw magkasya ng sungay ko sa pinto ng church! Tulooong! Help!! XD.

Okay, that was a lame joke. ^^.

Saktong pagkapasok ko sa simbahan ay biglang bumuhos ang ulan.

I hugged myself.

Frr..

Umupo ako sa dulo at nagdasal.

Natapos na ako sa pagdarasal at lahat-lahat pero 'di parin tumitila ang ulan.

Putspa.

Ang lamig.

Nagpalipas ako ng tatlong oras sa loob ng simbahan.

Parang may bagyo yata. Ang lakas talaga ng ulan.

Nang maramdaman kong parang 'di na talaga titila ang ulan, napagdesisyunan kong lumabas ng simbahan--

O_________________________O

xxxx

< Ano kaya ang nakita ni Mhyrryl? >

- @LeeCandyholic