Kafes (Askıya Alındı)

K.0.1.

Armina çocuğun elini bıraktıktan sonra çevresinde gezdirdi gözlerini herkes ona bakıyordu. Efken uzanıp Armina'nın kapşonunu kafasına geçirip saçlarını düzeltti. Armina'nın gözleri anında onu buldu. ''Sen hayırdır?'' diye krolaştı. Nedense kendini yakın buluyordu bu çocuğa. Daha önce adını duyduğuna emindi. Armina'nın sorusuna Efken tebessüm etti. İfadesini sertleştirerek etrafta gezdirdi. Armina'da bakınca çoğu erkeğin ona hayranlıkla baktığını görmüştü. 'Uçkuruna düşkün pezevenkler'diye düşünmeden edemedi.

Efken'e baktığında öfkeyle çevreye bakıyordu. Onu kıskanmış mıydı yani? Bu olasılık Armina'nın aklına gelince hafif bir kahkaha atamadan yapamadı. Efken'in gözleri hemen ona döndü. Yumuşak bakışları gülüşüne kaydı. Hemen kendini toparlayıp gözlerini gözlerine çıkardı. Bakışları sertleşti. 'Gülme' dermiş gibi bakıyordu. Armina'nın gülüşü dururken karşısındaki adamı incelemeye başladı.

Koyu saçları,kahve gözleri,hafif kirli sakalı,sert yüz hatları ve konuştuğunda dahi belli olan bir gamzesi vardı. Saçları yumuşak gibi duruyordu ve öyle olduğuna emindi. Ne çok açık ne de çok koyu bir teni vardı. Aynı işlemi Efken'de ona yaptı. Sarı saçları,mavi gözleri,beyaz teni ve hafif çıkık kendiliğinden pembe olan dudakları vardı. Hem seksi hem de bebeksi bir yüzü vardı. 'Ne değişik bir kız'diye içinden geçirdi Efken. Zayıftı ama dış görünüşü aksine çok güçlüydü. Üstündeki kıyafetlere kaydı gözü. T shirtteki yazıyı görünce dudakları kıvrıldı. Kıza baktığın da gamzesine baktığını gördü. Daha da derinleştirdi gülümsemesini.

Etraftaki erkeklerden biri laf attığında anında ikisinin de yüzü ona döndü. Ayakta zor duruyordu,sarhoş olduğu her halinden belliydi. Efken tam ona yönelmişken Armina kolundan tuttu ve aksi yöne sürüklemeye başladı. Efken karşı koyamıyordu. Neden olduğunu bilmiyordu ama içinden gelmiyordu. Bir iki büyük adım atarak Armina'ya yetişti ve kolunu omzuna attı. Kendini hafif bir şekilde aşağı saldı. Böylece yükünün birazını ona vermiş oldu. Armina böyle bir şey beklemediği için hafif sendelese de hemen toparladı. ''Ölüyorum uçan tekme,kurtar beni.''

Armina kahkaha atmaya başlayınca Efken'de ona katıldı. Efken'in kolu Armina'nın omzunda,Armina'nın eli de Efken'in belinde ara sokaklardan birine girdiler. Armani tanıdık gelen sokağa baktı. Gözleriyle o apartmanı aradı. Bulunca oraya yöneldi. Onunla birlikte Efken'de. Apartmanın girişine oturdular. Armani hemen telefonunun flaşını açıp yazdığı yazıyı aradı. Bulunca elini üzerinde gezdirdi. Ondan habersiz dudaklarında bir gülümseme oluştu. Efken'de onu izliyordu. Gülümseyerek baktığı yere bakınca 'Ekrem'in kızı -A' yazısını gördü.

Babası herhalde diye geçirdi içinden. Armani yazıyla uğraşmayı bırakıp Efken'e döndü. Kaşı ve dudağı kanıyordu. Üstündeki hırkayı çıkarıp ilk kaşını temizledi,sonra da dudağını. Efken gözünü kırpmadan onu izliyordu. Sonunda bittiğinde gözlerini kızın kollarına çevirdi. Sağ kolundaki dövmede gözleri oyalandı. Tüyleri diken diken olmuştu. Üşümüş olmalıydı. Üstündeki sweatshirti çıkarıp ona giydirdi. Armani böyle bir şey beklemediği için şaşırdı. Şaşkınlığı geçtiğinde çoktan giymişti. Efken karşısında ince beyaz bir tshirtle duruyordu. Tam itiraz etmek için ağzını açmıştı ki Efken ondan önce davrandı.

''Bu bir teşekkür uçan tekme. Bende senin kapşonlunu alacağım. O da ceza beni bırakıp rahatla ölmeme izin vermediğin için.'' demişti. Son cümlesinin de alay elle tutulur cinstendi.Kendiyle alay ediyordu genç adam. Hırkayı yerden alıp tam kalkacakken tekrar oturdu ve eğilip kızın yanağına masum bir öpücük kondurdu. Kollarını hafifçe etrafında sardı. Armina'nın elleri onun omzuna gitti. İttireceğini sanarken kız da ona sarılınca şaşırdı ama belli etmeden kollarını biraz daha sıktı. ''Teşekkür ederim.''diyerek kızın öbür yanağını da öperek kollarını çekip doğruldu. Sonra da kalkıp şehrin merkezine doğru yürümeye başladı. Armani'de kalkıp babasının yanına doğru yürümeye başladı.