Genç kız ince bir ağlama sesiyle gözlerini açarken bu gece kaç kez uyandığını düşündü. Sevgili kız bir kez olsun uyummaış ve sürekli ağlamıştı. Yorgun bir şekilde kafasını kaldırığ saate baktı. Saat daha gecenin üçüydü. Gözleri isyan edercesine tekrar yastığa düşerken minik kızlarının bağırtısı tekrar kulaklarına doldu. Yanında umursamaz bir şekild euyuyana adama bakarken kaşları çatıldı. Gece bıyunca bir kez bile gözlerini açmamaıştı kerem. Ve şimdi de hiç umursamıyordu. Aklınan gelen fikirle gülümseyip yastığa başını koydu. Mırıldanara
“kereem”
diye inledi. Genç adam yatakta dönünce derrin bir nefes alıp tekrar “kereem” dedi. Kerem gözlerini hafif aralayınca zeynep dudakalrını büüzp kereme acınası şekilde baktı.
“ deniz ağlıyor ve ben çok yoruldum. Sütünü veriri misin?”
kerem kaşalrını atıp yataktan kalkarken söyleniyordu. Tek gözü kapalı bir şekilde odadan çıkarken zeynep gülümseyip dudağını ısırdı. Deniz keremin uykusunu aöar ve tüm gece kendisi deliksiz bir uyku uyuyabilirdi. Gözlerini sıkıca kapatıp tekrra uykuya dalarken tiz bir ağlama sesi daha geldi ve bu sefer de korayın sesi de geliyordu. Bıkkınlıkla yataktan kalkıp deniizn odasına giderken korayın kapısının önünde kollarını birleştirmiş bir şekilde oturduğunu gördü. Önceliğini koraydan yana kullanarak yanına otururken koray dudaklarını büzmüştü. Ah bu çocuk! Babasına ne çok benziyordu. Kızdığı zaman kaşalrının oratsında oluşan çizgi bile kerem sayerlikti. Yeşil gözlerini kısmış ve çocukluğunun verdiği mızmızlıkla küsmüştü. Zeynep tam önünde oturduğu oğluna bakarken gülümsedi.
“ sorun ne bakalım”
koray yeşil gözlerini annesinin kahverengiliklerine dikerken sinirliydi.
“ babam gelip ağzıma biberomn soktu anne! Ben bebek miyim? Sen demiştin bebkler biberonla süt içer”
zeynep şaşkınlıkla koraya bakarken denizin ağlaması artmıştı. Korayın elini tutup odaya giderken korayı sakinleştirmeye çalışıyordu.
“ kuzum.. baban uyku haliyle odaları karıştırmış sanırım. Kardeşine verecekti yoksa baban hiç.. kerem?”
“anne babam napıyor şuan”
“kereeeem?”
kerem ağzıan aldığı biberonla odadki koltuğa kıvrılmışken deniz daha çok ağlıyordu. Zeynep koşar adımlarla küçük kızını kucağına alırken kerem umursamazbir şekilde koltukta döndü. Zeynep dinirle keremin başına giidp onu dürterken behice hanımda seslere uyanmış şaşkınlıkla onlara bakıyordu.
“kereem!”
“zeynep uyuyo deniz beni bir bıraksana lütfeen”
“kerem kalk kızımızın sütünü içiyorsun”
“içirdim ben sütü. Çok sıcak değildi. Isıttım azcık. Bırak uyuyayım lütfen”
“kereeeem!”
zeynep bağıırnca kerem telaşla gözlerini açtı. Başında sinirle ona bakan zeynep ve yanında gülen koraya bakınca kaşlarını çattı. Ne zaman gelmişti onlar. En son denize süt içimek için mutfağa inmişti ama sonra.. sonra ne olmuştu.
“ de- deniz.. sütü içiriyordum ben”
zeynep kaşlarını kaldırınca şşakınca etrafına baktı. Deniz zeynepin kucağında onun saçlarıyla oynarken biberon oratlıkta görünmüyordu. Odaya göz gezdirince biberonun tam yanında durduğunu ve içinde sütün olmadığını gördü. Zaferle ayağa kalkıp biberonu eline alıp zeynep'e tuttu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALANCISIN SEN
DragosteNasıl bir aşk beklersiniz.kitaplardaki gibi sırılsıklam yada filmlerdeki gibi çok tutkulu ama beklersiniz değil mi aşık olmayı.. ya bir anda karşınıza çıkarsa aşk…hiç ummadığınız bir anda.. arabanıza binen bir kız yada yanlışlıkla arabasına bindiği...
