Just die

4ο κεφάλαιο

Προσπάθησα να βρω κάποιον που να μοιάζει κάπως μεγάλος ηλικιακά αλλά και να είναι ωραίος,όχι ότι ο άνθρωπος φαίνεται και σαν γέρος αλλά τέλος πάντων.Ελπιζω να σας άρεσε το καινούριο πρόσωπο.Απο εδώ και κάτω ξεκινάει το καινούριο κεφαλαιο ->

Έφτασα στο σπίτι του Γιάννη με την μηχανή μέσα σε 5 λεπτά.Ηξερα πολύ καλα την διεύθυνσή του γιατί είχα πάει αρκετές φορές μετά τους αγώνες για να ξεκουραστώ.Μιας και ήταν αρκετά κοντά το μέρος που διοργανώνονταν οι αγώνες με το σπίτι του.Χτυπαω το κουδούνι και μου ανοίγει ο Γιάννης που από την φατσα του καταλάβαινες ότι μόλις τον είχα ξυπνήσει.

"Ποιος;"ρωτάει χωρίς καν να ανοίξει τα μάτια του

"Η μάνα σου."του απαντάω ειρωνικά

"Έχει πεθάνει."
Ααα δεν πάει καλα.

"Εε η Δευτέρα Παρουσία της μάνα σου."του ξαναλέω ειρωνικά

"Τρίτη δεν είναι σήμερα;"
Θα τον γαμησω...

"Άνοιξε τα μάτια σου παιδι μου."του λέω και τον σπρώχνω για να μπω μέσα.Αυτος απλώς πέφτει στο πάτωμα και ανοίγει διάπλατα τα μάτια του και μόλις με βλέπει μπροστά του,σηκώνεται πάνω και αρχίζει να φωνάζει καθώς με ακολουθει από πίσω στην κουζίνα.Γεμιζω ένα ποτήρι νερό και κάθομαι στην καρέκλα της τραπεζαρίας.

"Τόσο γρήγορα σου έφυγε η νύστα;"τον ρωτάω ειρωνικά

"Απάντησε μου σε αυτο που σε ρώτησα"μου λέει τσαντισμένος

"Γιατί έχω ακούσει και τίποτα από όλα αυτά που έχεις πει;"

"Γιατί δεν ήρθες σήμερα;"με ρωτάει

"Ήρθα."λέω χαλαρά

"Αα ναι;Πότε ακριβώς"

"Στις 16:30."

"Μ'αρεσει που σου είπα,<<Μην ξεχάσεις την ίδια ωρα,στις 16:00>>."

"Εε το ξέχασα ρε Γιάννη,πωωω"
Δεν αντέχω άλλο το κήρυγμα του.
Βάζω τα χέρια μου μπροστά από τα μάτια μου και ακουμπάω τους αγκώνες μου στο τραπέζι