Just die

5ο κεφαλαιο

Γιάννης POV(point of view)
Δεν μου είχε μιλήσει ποτέ για την οικογένεια της.Γενικως,από αυτά τα 5 χρόνια που την ξέρω από την σχολή,δεν ανοίγεται σε κανέναν.Αλλα δεν περίμενα ποτέ κάτι τέτοιο.Να έχει πεθάνει η ίδια της η αδελφή;Πραγματικα ομως όχι μόνο φαίνεται πολύ δυνατή αλλά και μέσα είναι παρά πολύ δυνατή.Να το κρατάει τόσο καιρό μέσα της;Και να μην το έχει πει σε κανέναν;Δεν έμαθα και πόσο καιρό τώρα έχει συμβεί αυτο.Η αλήθεια είναι πως ούτε και για τους γονείς της έχει μιλήσει ποτέ.Μπορει να πεθενανε όλοι σε τροχαίο ή κάτι τέτοιο.Μηπως έχει αλλά αδέλφια;

Πωω πονάει πολύ το κεφάλι μου.Καλυτερα να πάω να κοιμηθώ γιατί αύριο έχω να ανοίξω την σχολή στις 09:30.Κλεινω την τηλεόραση που δεν πρόσεχα καν τι έδειχνε και ανεβαίνω στον πάνω όροφο.Ανοιγω την πόρτα του δωματίου και την βλέπω να έχει πέσει κυριολεκτικά με τα μούτρα πάνω στο κρεβάτι.Κατα τ'αλλα στο 2ο δωμάτιο.Της ρίχνω πάνω της μια ζέστη κουβέρτα και πάω να φύγω,όμως με τραβάει με το χέρι της.

"Κοιμήσου εδώ,σε παρακαλώ."μου λέει χωρίς μα έχει ανοίξει τα μάτια της
Αμφιβάλλω αν ξέρει σε ποιον μιλάει

"Πάω δίπλα." λέω και τραβάω το χέρι μου απ'το κράτημά της

"Σε παρακαλώ."ξαναλέει

"Κοιμήσου Εριωνη,θα τα πούμε αύριο."

"Δεν τρώω ανθρώπους,μην φοβάσαι."μου λέει γελώντας σαν χαζοχαρούμενο,λογικό με τόσες μπυρες που είπε ότι ήπιε

"Σε παρακαλώ δεν θέλω να κοιμηθώ μόνη μου."ξαναλέει

"Καλα κάνε πιο πέρα."της λέω

Πάει στην μια άκρη του κρεβατιού και εγώ ξαπλώνω στη ν άλλη άκρη.Μολις ξαπλώνω έρχεται δίπλα μου και περνάει τα χέρια της γύρω μου

"Αγκάλιασε με."ζητάει
Περνάω κι εγώ τα χέρια μου γύρω της και μέσα σε 2 λεπτά έχω καταλάβει ότι αποκοιμήθηκε γιατί ακούγεται ένα σιγανό ροχαλητό.Σε λίγα λεπτά με έχει πάρει κι εμένα ο ύπνος.

Γειααα.Ολα καλα;Ελπίζω.Αυτο λοιπόν ήταν το 5ο κεφαλαιο.Ελπιζω να σας άρεσε.Απο εμένα Bye-Bye.