Beş yıl sonra
Beş yaşına girmiş, çok şirin bir kız olmuştu Derin.Saçları hiç kesilmemesinden dolayı upuzun ve kumral renkte; gözleri yeşildi.Şirin bir kız olmuştu. Daha beş yaşında olmasına rağmen herkesi imrendirecek başarıya sahipti. Anaokulu öğretmenleri onun büyüdüğünde büyük bir başarıya sahip olabileceğini biliyordu. Öğretmenlerini annesi ve babası sanıyordu. Gün geçtikçe büyüyordu.Tüm öğretmenleri Derin'i gözlerinden sakınıyordu. İlkokula başladığında öğretmeni harfleri gösterir göstermez zihnine kazırdı.Okumayı ve yazmayı ilk öğrenen Derin'di.Yazmayı ilk öğrendiği ilk gün yatağının yanı başında olan duvara bir kadın resmi çizip yanına anne yazmıştı ve ağlamıştı. Derin'in bu halini gören Mükaddes de -yardımcı- dayanamayıp hüngür hüngür ağlamıştı.
Bu bölüm biraz kısa oldu ama devamı hemen gelecek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umut Penceresi
Teen FictionGeliri olmayan dört çocuklu bir aile...Kendisi evde yatıp hamile karısını mendil satmaya gönderen bir baba... Çocukları için yağmur çamur dinlemeden çalışan karnı burnunda bir anne... İşte Derin'in hikayesi böyle başlıyor.
