Umut Penceresi

Reyhan

İçerde bir kadın vardı.Temizlik yapıyordu.Temizlik yapan kadını görünce hemen "Kolay gelsin ablacığım."dedi.
-Teşekkürler canım.Buyur,buyur geç.

Kanı kaynamıştı bu kadına.Çok sevmişti onu.İçinden bir ses 'kendini güvende hisset.'diyordu.
Omzuna bir el değdi.Bu elin sahibi Vedat'dan başkası değildi.
-Bavulunu getirdim,eşyalarını yerleştirebilirsin.
-Tamam Vedat Ağabey.

Bavulumu alıp açtı.Önceliği eşyalarını yatağın üstüne koyma eylemine verdi.Akabinde dolabın kapağını açtı.Sonra şaşırmasını sağlayacak bir şey gördü. Dolabının yarısı o gelmeden önce cıvıl cıvıl kıyafetlerle doldurulmuştu.Büyük bir heyecanla kıyafetlerin hepsini askıdan çıkarıp tek tek üstüne tuttu.O kıyafetleri nerede giyeceğini hayal etti. Seda içeri girdi.Derin'i sevinç içinde görünce o da çok mutlu olmuştu.

-Beğendin mi canım?Bu arada anlaştığımız gibi aynılarından Kumsal'a da alıp yurda yolladık. Şuan da o da kıyafetlerine bakıyordur.

-Beğenmek mi?Bayıldım,çok güzeller.Teşekkür ederim Seda Abla.

-Ne demek,sen artık bizim kızımızsın.Sana daha neler alacağız neler...

-Valla kıyafeti geçtim sadece kitap alsanız bile yeter bana.

-Kitap demişken,sınav için çalışıyorsun değil mi?

-Çalışıyorum tabii ki.

-Kumsal da katılacak mı?

-Ev... Bilmiyorum,ilgilenmiyorum.

-Ne demek bilmiyorum ?Neden bilmiyorsun?

-İşte.

-Kimse işte değil.      (     :)      )

-Yaptığın espri çok komikti ama izin verirsen sınava çalışmam gerek.

-İzin mi?Tabii ki.Sana kolay gelsin, ben yemek hazır olunca seni çağırım.

Sınava son bir gün kalmıştı. Birçok yazarın sözlerinden örnek alıp metinler yazıyordu.Sınavın onlardan istediği şey verilen konular ile ilgili yaklaşık yedi sayfalık metin yazmalarıydı.Heyecanını bastırmak için derin derin nefes alıp verdi. Aşağıdan bir ses geldi :

-Derin! Hadi canım yemek hazır.

-Tamam Seda abla, geliyorum.

Derin çalışmasını kaldığı yerde bırakıp aşağı indi. Sofrada yok yoktu. Herkesin önünde servis tabakları vardı. Önce çorba içtiler. Sonra herkes yemek tabağına yiyeceği kadar yemek aldı. Derin'in  bu yemek düzenine alışamamasının sebebi belki de tabldot kullanıyor olmasıydı. Alışmaya çalışırken tabağına yiyeceği kadar yemek alıyordu. Yetimhanede böyle değildi. Yemekleri hazırlayan kişi, kepçeye geldiği kadar koyardı. Doymasa bile bu kadarıyla yetinmek zorunda olurlardı. Kafasını tabağına doğru çevirdiğinde Seda'nın tüm tabağı yemekle doldurmaya çalıştığını gördü.

-Bunların hepsi bitecek!

-Ne ?! Hepsi mi ?

Hepsini bitirmekten başka çaresinin olmadığını anlayınca yemeğini yemeye koyuldu.  Yaklaşık yarım saat sonra tabağındakileri  bitirebilmişti.

-Ben artık odama çıkıp yatayım. Sizlere afiyet olsun. Bu arada ellerine sağlık Reyhan Abla.

Bir saniye, Reyhan mı demişti?Bu Reyhan,annesi olanReyhan olabilir miydi? Peki ya öyle olsa bile Derin bunu fark edebilecek miydi? Neticede annesinin adını bile bilmiyordu.

Fazla ara verdiğim için çok özür dilerim. Ama telafi edeceğim.