Ölüme beş kaldı ve ben yine sana yazıyorum. Elimde siyah bir kalem, geceyi anlatıyor bana. Saklandığım yerden sesleniyorum, sesimi duyduğunda ellerini uzat.
Gönlüm ağlıyor, senin ile yok oluyor. Varlığınıda seninle hissediyorum, yokluğunuda.
Bir şelale sevgim, yükseklerden hızlıca akıyor. Ne güzel hikmetmiş, bitmiyor. Sesinde huzur buluyorum, şırıl şırıl kayboluyorum. Siyah gözlerine sürükleniyorum, kayığımı durduramıyorum. Akıntı hep senden yana.
Şimdi bir şehir düşünüyorum, büyük betonlar, küçük insanlar. Milyonlarca insanın arasından seni koparıyorum, ellerinden tutuyorum, alnından öpüyorum, başını omzuma koyuyorum. Hayal ediyorum, siyah gözlerini, gül kokan ellerini, uzun sırma saçlarını, hayal ediyorum.
Zor olanı yapıyorum, sensizken seninle yaşıyorum. Sol elimde sağ elini hissediyorum. Uzaklardan seçiyorum kokunu, uzaklardan seçiyorum ruhunu.
Kaybediyorum;
Gençliğimi,
Ruhumu,
Saçlarımı,
Ömrümü,
Aslında her şeyimi.
Yine de senden vazgeçemiyorum. Yüzünü ellerimin arasına alıyorum, gözlerimi kapatıyorum ve yüz hatlarını ezberliyorum. Kalp ritmimle beni sevdiğin tarihi bedenime bildiriyorum. Bir yere kazıyorum ama hata yapıyorum. Kazıdığım yerde kalıyor tarih, silemiyorum, vazgeçemiyorum.
Issız gecelerde ay ışığında kokunu arıyorum.
Kaybediyorum;
Kokunu,
Gözlerini,
Ellerini,
Sevdanı,
Aslında her şeyini...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaybedilen Satırlar
PoetryKısaca özet geçtim (O)nu. Özlemimden ayrılmayan gözyaşlarım için mürekkep gerektirmeyen sözlerime harcadım olmayan duygularımı, uzattıkça uzattım sensiz sevdayı.
