Ben ölmedim baba, ölemedim. Satırlarımda ölmeyi bekledim hep ama onu da beceremedim baba. Baba ben çok üzdüm. Ölüme saygı duymadım. Şiirlerimi kaybederken asıl kendimi kaybettim. Ben ağlamadım baba, senin oğlun ağlamış dedirtmedim. İçime ağladım. Gözyaşlarıyla doldu içim. İnsanları kendimden nefret ettirdim ben baba. Kimseyi güldüremedim. Benden adam olmaz baba. İçki içtim baba, sevgiyi unutmak için. Sigara içtim baba, hayallerimi dumanında yutmak için. Sevemedim baba kalbimi onsuzluğa alıştırmak için. Affet beni baba, oğlun olmayı başaramadığım için.
Yıkıldım ayakta duramıyorum, ömrümü kısaltan mesajlar alıyorum. Nasıl bir acımasız olduğumu anlıyorum. Zararda olduğumu anlıyorum. Ama kendimi anlayamıyorum. Nasıl bir pisliğin içindeyim ben ? Can yakıyorum sürekli. Deli olduğumu biliyorum, sadece bir raporum eksik. Ölmek için gün sayıyorum, üzdüklerimin ömründen çaldıklarımı kendi ömrüme eklemek istemiyorum. Ben kötü biriyim. İnsanları mutlu etmeyi beceremedim, üzmekten öte gidemedim. Kırıyorum, kırdıkça kırılıyorum. Ben bu yüzden ölemiyorum. Ben ölmek istiyorum ama ben kötüyüm, insanların ömründen çalıp kendi ömrüme ekliyorum. Kendime lanetler yağdırıyorum. Ben kendimi kimseye affettiremiyorum. İçimdeki gözyaşları hislerimi eritiyor. Nasıl oluyor bilmiyorum ama çürüyen bedenimde ömrümü uzatıyorum. Bir gün mutlu ettiğimi ikinci gün üzüyorum.
Baba ben nasıl senin evladın oldum. İnsanların canını yakmaktan kaçtıkça daha çok canını yakıyorum.
Baba ben nasıl seviyorum, gözümdeki bulutları parçalıyorum. Zamanın geçmesinden korkuyorum. Zaman geçtikçe acımasızlığım yüzüme vuruluyor.
Baba ben neden kötü biriyim? Çözemiyorum.
Baba ben ölmek istiyorum,
Baba ben ölmek istiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaybedilen Satırlar
PoetryKısaca özet geçtim (O)nu. Özlemimden ayrılmayan gözyaşlarım için mürekkep gerektirmeyen sözlerime harcadım olmayan duygularımı, uzattıkça uzattım sensiz sevdayı.
