Her şey boka sarıyor
Bu kahpe dünyanın düzenine sıkışıp kaldım
Ağladığım gecelerin hüznünü hatırlayıp
Gözlerimde yaş kalmayana kadar bir daha ağlıyorum
Sanki yok oluyorum
Gittikçe küçülüyorum
Sözlerin kayboluyor
Sancılarım artıyor
Bu kirli düşüncelerden arınamıyorum
Veda ediyorum manzarama
Kalbini on yerinden bıçaklıyorum
Çizgiler yön veriyor beynime
Sezgiler son veriyor ömrüme
Uzaklardayım
Çok uzaklara
Aklımın bile olmadığı bir yerde
Küçülüyorum ve kayboluyorum
Issız karanlık dar sokaklarda
İstemiyorum yaşamak
Ama bir yandan acı tatlı geliyor
Son nefesimi avcumun içinde taşıyorum
Belki bir gün gelip alırsın diye
Son sözümü derinde saklıyorum bir gün gelirsin söylerim diye
Irağa git benden gün geçtikçe daha da psikopatlaşıyorum
Unut beni ama yaz bir bir köşene
Düştükçe hatırla kalktıkça unut.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaybedilen Satırlar
PoetryKısaca özet geçtim (O)nu. Özlemimden ayrılmayan gözyaşlarım için mürekkep gerektirmeyen sözlerime harcadım olmayan duygularımı, uzattıkça uzattım sensiz sevdayı.
