Ben nasıl kaybetmişim gözlerindeki baharı, nasıl başarmışım böyle bir pisliği. Ölümle hançerleşmek üzere yapılan anlaşmadan kalan kalabalıktan silinmişim. Ben mahvolmuşum.
Uzaklaşan hayallerin ardından kelimelerimde eksiliyormuş, fark edeli epey oldu. Söz geçmez hazinemden ayrılan demlerin arkasından tutuşmayan kalemlerle yanındayım ben. Evet anlamak epey zor. Farklılığın içindeyim, kalbimi susturuyorum her fırsatta. Üstümdeki beyaz gömleğin lekelerini temizlemek için silgimi kullanamıyorum, tıpkı senin için yazdıklarımda kullanamadığım gibi. Titreyen ellerimin farkındasındır umarım çünkü ellerin elimdeyken farkına varmıştın. Sözlerimin sessizliğine kapılıp giderken ben, sen beni el altından vurmuştun. Ne büyük kaybetmiştim ama seni, kitaplara konu şiirlere mısra olmaya hazır gibiydim. Mecnun olmayı kitaplardan öğrenmek istemediğimi anladığını bilmiyordum, büyük hayallerimin gerçekleşmesine yardımcı olman beni benden almıştı. Ben şimdi unutulduğum günleri sayarken kendimi ağlamaktan alıkoymuyorum. İçimdeki masum olmayan acıyı serinletmek için denediğim saç türleri arasından seninkine benzeyenini bulamadım. Bulmak istediğimi sanmıyorum aslında, sen varken benzerinin verdiği suyu içmek yaramıyor bana.
Nasıl kırıldı kalbim anlatamam. Ömrüme kitap oluşundan tut bir şiirin mısrası kadar anlamlı oluşun kırdı bu acımasız kalbimi. Utanıyorum şimdi yeniden aşık olmaya, kaybettiklerime ihanet edemem. Çalı çırpıyla kapanmıyor ki yaralarım. Bütün yaralarımı bir çiçek açmışken açan yaralarda çiçek açmaması ne kadar üzücü, bu da gidişinin ardından son haykırışım. Sesimi kısıyorum, ömrüme gömüyorum. Hasretime iyi bak...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaybedilen Satırlar
PoetryKısaca özet geçtim (O)nu. Özlemimden ayrılmayan gözyaşlarım için mürekkep gerektirmeyen sözlerime harcadım olmayan duygularımı, uzattıkça uzattım sensiz sevdayı.
