I'm Just His Wife

He's awake!

[Mira's POV]

1 year later.

Isang malakas na hangin ang sumalubong sakin. Umupo ako sa gilid ng puno. It's been 1 year since Gray's accident. Hanggang ngayon hindi namin matanggap ang nangyari. But, we don't have a choice. We need accept that.

"Mira?" And there, I saw Scott.

"Bakit?" Nakangiting sagot ko sakanya. Kapag laging nandito ako sa sementeryo laging may mga taong nakakakita sakin dito. Kundi si Dace si Scott naman.

"Are you okay? I'm so sorry for everything."

"It's okay. Wala narin tayong magagawa." Malungkot na sabi ko.

"I'm still very sorry. Kung sana ay-"

"Shh. I know, and I understand. Okay?"

Ngumiti siya sakin. Genuine one.

"Sige, alis na ako. I don't want to interrupt you. See you next time, Mira." I wave my hand. Nang makaalis na siya ay nagdesisyon na akong umalis.

Nagpunta ako sa sementeryo para dalawin si Daddy. And, 'yun nga. Umupo ako sa tabi ng puno para sana makapagisip-isip din. Kaso napagdesisyunan ko nalang munang umuwi.

Namasahe lamang ako. Wala naman akong kotse 'e. Okay din naman kung mamasahe nalang ako.

Nang makarating na ako sa bahay I immediately run towards my room. And there, I saw a little baby in the crib.

Lumapit ako at bumungad sakin ang maamo niyang mukha na nakapikit. I touch his hand. He's the baby version of Gray. Magkamukhang magkamukha silang dalawa. Ang pinagkaiba lang ay ang kanilang mata. My son's eyes are from me. Parehas kami ng mga mata.

I kiss his forehead. I went downstairs. Nakita ko agad si Lira na kumakain ng apple. Nilapitan ko siya.

"Lira, can you please take care of Zhack for me? Saglit lang naman ako."

"Sure." Sabi niya sakin, ngunitian ko lang siya bago umalis.

Nang makita ko ang hospital ay agad akong pumara. Pumusok agad ako sa loob.

Pagkapunta ko sa tapat ng kwarto niya ay unti-unti akong nanghina. Nangingilid nanaman ang luha ko. All this time, sinisisi ko ang sarili ko sa nangyari sakanya. Na ako ang may dahilan kung bakit nahihirapan siya ngayon. At ang sakit sakit.

Pumasok na ako sa loob ng room niya. Agad na tumambad sakin ang mga tubo na nakasaksak sa buong katawan niya. Yung mga nakasaksak sa kamay at braso niya. Umiyak ako agad. Ang sakit makita na ganto siya. Na ganito na siya.

Lumapit ako sa higaan niya at hinawakan ang kanyang kamay.

"Hi, Gray. Alam mo? Si Zhack kamukhang kamukha mo." Bumuhos na ang luha ko.

"Kelan ka ba kasi gigising? Isang taon ka ng hindi gumising ah, hindi ka pa ba nagsasawa kakahiga diyan?" I hold his hand. I place it to my face.

"Miss na miss na kita. Miss ko na 'yung pagiging masunget mo. Gusto ka ng makita ni Zhack. Gumising ka na please?" It's been 1 year, pero hanggang ngayon hindi parin siya nagigising. Na comatose si Gray. Dahil sa sobrang daming baril na natamo niya.