~Roos POV~
Na twee uur lopen stond ik stil. 'Wat is er?' Vroeg Shanna. 'We hebben geen geld...' Zei ik. 'Aan gedacht!' Zei Didi terwijl ze 9000 euro omhoog hield. 'Hoe kom je daar aan?!' Vroeg Tess. 'Misschien had ik de portomennee van Jesse te pakken gekregen...' Zei ze onschuldig. 'Je bent geweldig!' Zeiden we allemaal tegelijk en iedereen knuffelde haar plat. Het valt me nu pas op dat Roos en Didi bijna geen spieren meer hebben... Ze hadden die altijd voor kickboxen maar nu niet meer... Ik haat Jesse echt! Hij was eerst heel aardig maar nu niet meer! 'Zullen we naar de starbuck gaan? Ik heb die zo gemist!' Zei Tara. 'Ja!' Zei ik. 'Met een muffin!' Vulde Shanna aan. 'Ja duh... Na al die maanden op water en brood geleefd te hebben...' Zei Tess droog. We moesten lachen. 'Zullen we nu dan gaan?' Vroeg ik. Iedereen knikte.
We waren aangekomen liepen naar binnen. 'Hoe laat is het eigenlijk en waar zijn we eigenlijk?' Vroeg Tess toen hadden besteld. 'Ik weet het niet, zullen we het die jongens daar vragen?' Vroeg Tara. 'Is goed, ik vraag het wel.' Zei ik. We liepen naar die jongens. Het waren er 5. Ik tikte een van de jongens aan. De jongen draaide zich om en hij schrok van ond. 'Wat is er...?' Vroeg de jongen. 'Waar zijn we nu precies en hoe laat is het?' Vroeg ik. 'Het is twee uur in de nacht, we zijn in Londen en wat is er met jullie gebeurd...? Vroeg hij. 'Eehm...' Zei ik. 'Je kan me vertrouwen.' Zei hij. 'Maar ik ken jou niet...' Zei ik. 'Mag ik je telefoonnummer anders? Dan kunnen we misschien een keer afspreken om elkaar beter te leren kennen.' Zei hij. 'Ehm... Ik ben mn telefoon kwijt...' Zei ik. 'Waarom dan?' Vroeg hij. 'Dat kan ik je niet vertellen.' Zei ik. 'Maar hoe heet je eigenlijk..?' Vroeg hij. 'Shanna...' Zei ik. 'Mooie naam, ik ben Louis.' Zei hij. 'Leuk om kennis te maken.' Zei ik. 'Kunnen we morgen afspreken, dan kunnen de meiden en de jongens ook mee en dan kunnen we elkaar beter leren kennen.' Zeu hij. Ik knikte. 'Tot morgen.' Zei ik. 'Maar hoe laat?' Vroeg hij. '1 uur?' Vroeg ik. Hij knikte. Ik liep weg. 'Waar gaan we vannacht eigenlijk slapen?' Vroeg Tess. Louis kwam net aangelopen. 'Hebben jullie geen slaapplaatsen?' Vroeg hij. We schudden allemaal onze hoofden. 'Jullie mogen wek bij ons slapen!' Zei een jongen met blond haar. De andere jongen knikten allemaal. We moesten allemaal twijfelen. 'Jullie kunnen ons echt allemaal vertrouwen!' Zei een jongen met zwart haar. Ik keek de andere meiden allemaal aan. Maar zij keken allemaal met dezelfde blik terug. 'Is goed...' Zei ik toen iedereen er uiteindelijk me eens was. Louis pakte mijn hand en ik schokte. 'Sorry.' Zei hij meteen terug. 'Geeft niet...' Zei ik. Hij pakte mn hand weer maar nu schokte ik niet. Hij liep weg en ik ging mee, naar het huis van de jongens...
