~Liam POV~
Ik mis Didi. De rest ook! Vooral de meiden. Ze eten echt bijna niks meer. Hun zijn echt mager aan het worden en Didi is dat al... Ik en Roos zitten bij haar aan de rand van het bed. 'Ze kneep!' Riep Roos uit het niks. 'Wat?!' Vroeg ik. 'Ze kneep!' Riep ze harder. 'Didi als je dit hoort, open dan je ogen of knijp harder!' Riep ik. Ze opende haar ogen langzaam maar kneep ze weer dicht. 'Doe het licht uit...' Zei ze met een krakende stem. 'Het licht staar uit, het licht komt van de zon...' Zei Roos. 'O' Zei ze en ze opende weer haar ogen voorzichtig. Ze ging rechtop zitten maar zakte weer naar beneden. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg Didi. 'Je viel flauw omdat je te weinig had gegeten en toen hebben we je naar het ziekenhuis gebracht.' Zei ik. 'O' Zei ze. 'Wil je wat eten?' Vroeg Roos. 'Alleen om aan jou te laten zien zien dat ik geen anorexia-patient ben!' Zei Didi tegen Roos en ze schoten in de lach. Ik lachtte maar gewoon mee maar waarom ik lachtte weet ik niet... 'Mag ik de rest zien?' Vroeg Didi. 'Eerst moeten we de dokteren melden dat je wakker ben.' Zei ik. 'Maar hoelang was ik weg?' Vroeg Didi. 'Je lag in coma, twee weken.' Zei Roos. 'Oke.' Zei ze. We hadden tegen de dokter gezegt dat ze wakker was. Ze moest eerst wat eten en dat mocht ze de andere zien. 'Eet smakelijk!' Zei Roos toen ze met een papje kwam. 'Wat is dit?' Vroeg Didi met een vies gezicht. 'Je lag in coma en nu is je lichaam het niet meer gewent om eten te verteren dus moet je maar gepuureerd eten eten.' Zei ik. Ze nam een hap maar trok een vies gezicht. 'Waarom doe ik dit?' Vroeg Didi. 'Om te bewijzen dat je geen anorexia hebt.' Zei Roos. 'Dat neem ik terug.' Zei Didi. 'Didi, plies, eet wat! Ik wil niet dat je dood gaat...' Zei ik. 'Oke...' Mompelde Didi. Ze kneep haar neus dicht en at het op. 'Brave meid!' Zei ik toen ze alles op had. 'Hopelijk mag ik snel weer normaal eten...' Zei ze. 'Hoop ik ook! Dan kunnen we weer naar de mc!' Riep Roos en Didi rolde met haar ogen. Ik schoot in de lach en de meiden ook. 'Mag ik nou de rest ook zien?' Zeurde Didi. 'Tuurlijk!' Zei ik en ik haalde de rest. 'Didi is wakker en wilt jullie zien dus kom!' Zei ik en iedereen kwam aan lopen/racen. 'Didi!' Riepen de meiden. 'Meiden!' Riep Didi. 'Didi!' Riepen de jongens. 'Jongens!' Riep Didi en een halve minuut later zat ze in een groeps knuffel. Ik ben blij dat alles weer goed met haar gaat, nou ja goed? Ze smeekt nu om adem...
