~Roos POV~
'We werden allemaal een keer wakker omdat we klappen hoorden. We gingeb toen naar het ploitiebureau en daar kwamen we elkaar tegen. Het was dus dat er iemand onze ouders, broers en zussen had vermoord. Vandaar die klappen want het waren kogels. We werden met zn 5en geadopteerd door dezelfde man. In her begin was hij aardig en later ging hij ons slaan, uithongeren em verkrachten...' Zei ik. De jongens keken met grote ogen en open mond. 'Maar Didi hier, dat nu onze moeder voor ons is, gaf heel vaak een deel van haat eten weg aan de rest als je werd uitgehongerd, ze at meestal op een dag maar 1 boterham, over de hele dag en toen ze werd uitgehongerd wilden wij ook wel eens wat geven maar ze nam het bijna nooit aan...' Zei
Tess. 'Dus daarom lukt het niet om te eten?' Vroeg Niall. Didi knikte. 'Didi moest het van Jesse, de man die ons had geadopteerd, het uitmaken met haat vriendje maar dat weigerde ze en toen werd ze nog erger mishandeld.' Zei Tara. 'En Jesse heeft onze naman in onze bovenarm gesneden met een mes.' Zei Didi. 'Deed dat pijn?' Vroeg Zayn. We knikten allemaal. 'En vroeger waren ik en Didi echt heel erg sterk omdat we op kickboxen hebben gezeten en nu niet...' Zei ik. 'We kunnen nu niet meer updrukken!' Zei Didi met een pruillipje. 'En we hebben ook geen sixpack mee...' Zei ik met een pruillipje. 'Dat is lang niet zo erg!' Zei Didi. 'Ja echt wel!' Zei ik. 'Ik geef me over, ik kan dit toch niet winnen...' Zei Didi lachend. De rest moest ook lachen. 'Didi, waarom moest je huilen toen ik je ging wakker maken?' Vroeg Niall. 'Ik had een vriendje, Luke, en ik zag hem gisteren met een ander meisje en vanochtend had hij het uitgemaakt...' Zei Didi. Ik sloeg een arm om haar heen. 'Zullen we wat gaan doen dan met een sad-gezicht te zitten?' Vroeg Didi na een lange stilte. 'Ja!' Riep Louis hyper. Maar hoe Shanna naar Louis kijkt en hoe Louis naar Shanna kijkt... Love is in the air...
