~Shanna POV~
Wat doet iedereen hier?! 'Waarom zijn jullie hier?' Vroeg ik aan de meiden. 'Mn ouder zijn vermoord...' Zei iedereen tegelijk. 'Die van mij ook...' Zei ik. 'Vreemd...' Zei Didi. 'Dit moeten we melden!' Zei Tess. Een mevrouw achter de balie vroeg wat we hier deden. 'Mn ouders zijn vannacht vermoord ik we komen er net achter dat dat bij ons allemaal is gebeurd...' Zei Tara met tranen in haar ogen. Ik en de andere meiden kregen ook tranen. 'Dab heb ik slecht nieuws...' Zei ze. 'Wat dan?' Vroeg Tess bezorg. 'Dan zouden jullie hier moeten blijven slapen totdat er iemand is die jullie willen adopteren...' Zei ze. 'Maar... Hoe...?' Vroeg Didi. 'Jullie moeten zo naar huis en kleren aandoen zodat jullie niet meer in jullie pyama staan...' Zei ze terwijl ze naar onze pyama wees. 'Ja, ik was zo geschrokken dat ik meteen hier naar toe kwam...' Zei ik. 'Ik ook!' Zei de rest. 'Maar jullie hoeven niet naar de gevangenen! Er is een plek voor er iets gebeurd zoald dit... Het is een heel grote kamer met tv en al en een kleine slaapkamer ernaast. Er is ook een douche.' Zei ze. 'Okej!' Zei Tara. 'Ga maar snel naar jullie huis dan kunnen jullie inpakken. Er loopt voor jullie allemaal een agent mee die jullie nu even gaan beschermen en alsvast onderzoek gaan doen.' Zei ze. 'Oke!' Zei iedereen tegelijk. Kunnen ze gedachten lezen ofzoo?!
We waren er weer aangekomen. 'Loop maar even met me mee, dan zal ik het jullie laten zien.' Zei ze. Ze liet het zien en ik begon te twijfelen of dit geen weeshuis was... We ploften met zn allen tegelijk neer op de bank. We moeten hier maar zien te overleven, ik weet alleen niet of dat wel gaat lukken... Maar als we worden geadopteerd, wil ik wel dat we bij elkaar blijven, nu zijn we wel een beetje aan elkaar gehecht en dan zouden we ineens moeten scheiden?! No way...!
