Son Koloni: 365

365/8.Bölüm(Son Bölüm)

Geldiğimiz yer devasa büyüklüğe sahipti. Hepimiz için testler hazırladılar. 6 kişilik kolonimiz onlara göre hazırdı. Neden burada olduğumuzu bilmiyorum. Ama Creagenius'ta insanlara neler yaptıklarını görmüştüm. Eğer şuan da burada olmasaydım sizce tekrar mı sınava tabi tutulacaktım? Hayır, kaybedenlerin üzerinde aklınızın alamayacağı türden deneyler yapıyorlar. İnsanların acı çekmesinden büyük zevk alan, sadece kendi çıkarları için çalışan bir yerdesiniz. Kimse sizi tabii ki düşünmeyecek. Şuanda bile gideceğimiz yerde bize ne olacak bilmiyoruz. Tek bildiğimiz bu işi kazanmadan dönmememiz. Çünkü o zaman ne olacak kimse bilmiyordu.

Burada dünyada özgürce yaşadığım son gün diyebilirim. Çünkü birkaç dakika sonra bu eski otobüs kalkacak ve gitmek istemediğim bir yere gidecek. Gökyüzü sanki bize son bir şansımız varmış gibi yıldızlarla olan gülümsemesini gönderiyordu. Kimse kolay olmayacağını biliyordu. Şimdi sonun başlangıcına gidiyoruz. Tüm bu olanlar sanki bir hayal gibi geliyor. Eskiden evde piyano çalardım. Sanki burası da piyano gibi. Siyah tuşlar olmasa ses ortaya çıkmazdı değil mi? Bizde de kendini, insanları savunan kişiler siyahlardı. Ama hep kötüleştirdiler onları.Belki hepimizi yetiştirmiş ve itaatkar yapmaya çalışmış olabilirler. Ama başlangıçta hepimiz kuralları çiğnedik. Neden şimdi yapmayalım? Bu düşüncem aylarca, hatta yıllarca aklımın bir köşesindeydi. İnsanların acı çekmesini, ölmesini ve daha kötülerini gördüm. Neden tüm kozları elimdeyken onları yok etmeyeyim? Bunu yapmak için tüm olanları göze almam gerekti.

Dünyada özgürce yaşadığım son gün, keşke yaşamasaydım dediğim gün olabilir miydi sahiden? Kürsüye çıktım ve olmayan elim yüzünden bileğimle insanları selamladım. Herkes sustuğunda konuşmaya başladım.

"Hepiniz bizim hikayemizi biliyorsunuz değil mi? İşte o yalan. Size onlarca yıl sakladığım hikayemizi anlatacağım . Herkesi, daha doğrusu biz "Son Koloni" yi deneklerle tanıştırdılar. Durumu anlattılar. Sanki iyilik melekleri gibi davranıp üzerlerine hiç ilgi çekmediler. Tek yaptıkları bu değil miydi zaten? Onca olmuştan sonra , o kadar insan öldürdükten sonra bize kurtarıcımız demeniz çok acı bir hikaye doğrusu. O kadar yara almışken, şu halimizle bile bize kurtarıcımız demeniz...Son koloni olmamızın sebebi bu koloni için değişmemiz. Aslında bu böyle değildi. Bizi değiştiren sistemin ta kendisiydi. Mustafa, Mustafa Öztürk mesela artık o insanların içinde kalarak kimsenin yapmaya cesaret edemediğini yaptı. Öleceğini biliyordu. Ama o asla insanlara yardımdan vazgeçmedi. Son deneğe bile yetişemeden fazladan bir kolla hayata gözlerini yumdu.

Lessly , Lesly Malerman. Daven'ın deneyleri için tabii bir denek gerekti. Kimse kalmadığı için kendini feda etti. Sırf sizler için belki de görme duyusunu ve bacaklarını kaybetti. Şuan ve gelecekte yaşayacaklarınızı bu kıza borçlusunuz!" o anda gözümden bir yaş düştü ama bende onlar gibi cesur olmalı ve ölümüme hazır olmalıydım. Bunu düşünerek konuşmama devam ettim.

" Darcy, Darcy White... Onun hakkında söylenebilecek o kadar çok şey var ki. Ölüme gittiğinde onu kendi ellerimle öldürmeden önce bile bana destek oldu. Belki de o size gerçekleri anlatmamızı söylemeseydi şuan burada olabilirdi.

Daven, Daven Crickson. Kimsenin tipini hatırlamadığı ama adı anıldığında zekası yüzünden baş eğdiren çocuk. Belki de o laboratuvarda en fazla çalışan kişiydi. Onun tek amacı yeni bilgiler öğrenmekti. Kim bilebilirdi ki Brom molekülü değmesi sonucu ölecek... Tabii ki böyle olmadı. Ölümünü bilen tek kişi ben kaldım. Sizlere bu serumu , bu hayattan kurtulmanız ve tedavi olmanız için bulduğu serumu göstermek istediği için öldürüldü.

Ve ben... Rives, Rives Thomasson. Size gerçekleri ulaştırmak için kendini yırtan, ama sevdiklerimi kaybederim diye korkan biriyim. Bende Darcy, Mustafa, Daven ve Lessly gibi cesur olmak istedim. Şuanda bu serumu çoğaltarak insanlara enjekte ettiğinizde tüm kirleriniz ortadan kalkacak. Tabii doğuştan gelenler hariç. Arkamda gördüğünüz heykel sizin tabiriniz ile "Son Koloni" nin heykeli. " diyerek konuşmamı bitirdim.

Yazarın Gözünden Devam...

Rives konuşmasını bitirip heykeli gösterdikten sonra, Darcy'i vurduğu silahla hiç tereddüt etmeden kendini kafasından vurdu. O da artık arkadaşlarının yanında güvendeydi. Arkasında dediği gibi Son Koloni'nin heykeli vardı. Heykelin altındaki 5 temel adımda ilerlerseniz başarı sizin elinizde... Bilgelik, Fedakarlık,Sevgi,Merhamet , Cesurluk Ve Güzel Olan Her Şey. 

Bu hikayeyi yazma amacım hiçbir zaman sevdiğiniz işi yapmaktan vazgeçmeyin. Ve karakterler gibi gerekirse sevdikleriniz için fedakarlıklar yapın, can verin...