City of War: SAVE ME

Chapter 1

"Mabel!" Sigaw ng isang babae na umiiyak habang kumakaway. She looked at her cousin and waved back. After long hours of flight, nakarating din ang dalaga sa dream place nya. 

"Gosh, long time no see! How have you been?" Tanong ni Yana na sobrang excited sa pagdating ng pinsan. 

"Hala ate! Sobrang excited ako! Buti na lang nakapag bakasyon ako dito. Grabe, di pa kami nakakalapag kanina pero gustong gusto ko na bumaba." Ngiti ng dalaga habang naglalakad sila patungo sa sasakyan na nag-aantay sa kanila. 

Bahagya niyang inasar ang pinsan dahil may tagasundo ang mga ito. 

"Antaray ni ate, may tagapag-sundo!" Mahinang sambit niya. Kinurot naman ng pinsan ang dalaga sa tagiliran at sinenyasang tumahimik at baka marinig sila ng asawa, sabay tawa muli ng mahina. 

Kinasal si Yana sa kanyang long time boyfriend na russian at kahit may-asawa na ito ay hindi niya nakakalimutan ang pinsang babae. 

Mabel is a successful professional photographer, may sarili din itong studio sa pinas. Even her parents died in a plane crash leaving her and his brother, kinupkop naman ito ng mga magulang ni Yana that's why they all grew close to each other. Hindi sila tinuring na iba.

"Ate Yana, malayo ba dito yung base nila Zi?" Lingon nito sa pinsan. 

Zi is his brother, a military guy who was based in Russia, siya talaga ang sadya nito kung bakit siya pumayag na magbakasyon. 

Ang tagal na nyang hindi nakikita ang kapatid at gusto nya talagang kumbinsihin ito na umuwi na lang ng pilipinas dahil natatakot siya sa kung anong pwedeng mangyari para sa nakakabatang kapatid. 

"Oo, pero alam mo naman hindi sila basta basta makakaalis. And besides, it's his dream to be part of the military. Hindi nga lang natin inaasahan na magbabase pala sila rito. Buti nga at pumayag kang magbakasyon para madalaw mo na din sya." Napanguso ito na parang bata and sighed in dismay. Her cousin was right, ang tagal na nyang hindi nakausap ang kapatid since they fought. 

"Zi, please listen to me. Wag ka nalang kaya magsundalo. Baka mapahamak ka lang." 

"Ate, this is my dream. Bakit di mo ako suportahan? Ano ba ang kinakatakutan mo?" 

"Nawalan na tayo ng magulang, I can't take it if something happens bad to you. Please..."'

"Gusto ko to! Of all people ikaw pa ang hahadlang sa pangarap ko!" 

She came back to her senses when her cousin's husband told them to wait for a minute. Ginilid nito ang sasakyan at dali-dali na bumaba. 

"Call of nature." Sabay tawa ni Yana. Hindi naman napigilan ni Mabel na mapatawa ng kinindatan si Yana ng kanyang asawa. Kita niya sa dalawa na masaya ang dalawa. 

"Buti marunong mag ingles si kuya, teka ano ba itatawag ko sa kanya?" She asked. 

"Just call him Gavrel, sanay sila sa pangalan lang." Sagot naman ng pinsan. Nagkibit balikat nalang ito at muling iginala ang mga mata sa paligid. There were lots of trees, kung tititigan ng matagal ay parang nakakatakot itong puntahan ngunit parang may nag-uudyok sa dalaga na maglakad patungo sa masukal na kakahuyan.

While waiting, Mabel decided to wander into the woods  and out of nowhere, a group of men who were marching suddenly appeared not far away from her. They were wearing military uniforms and she thought that he might see his brother, and so, she decided to follow them. 

Tahimik ang lugar, you could only hear the men, singing while marching. Walang usap-usap. 

"Paano nakaka survive ang mga 'to. Di ko yata kayang ilang oras na walang kausap." Bulong nito sa sarili. Maya-maya ay napansin nyang nakatingin ang isang lalaki sa kanya,  tumigil ang mga ito kaya nagtago siya sa likod ng isang malaking puno habang patuloy na nakasilip.