CHAPTER NINETEEN : FAREWELL

41 1 0
                                    

[PARKER'S POV] 

No matter how hard i try to be brave , hindi ko talaga kaya . Hindi maalis ang takot ko. 

 ilang minuto ang lumipas , hindi parin ako umaalis sa pinagtataguan ko. 

bigla kong narinig na bumukas ang pintuan . 

pinangunahan na ako ng takot ko. 

Hindi ako kumilos . Nagtago lang ako doon . tinatakpan ko ang bibig ko. 

tanggap ko na kung ano man ang magiging kapalaran ko , at least lumaban ako . hanggang sa huli. 

Ive had a good life kasama ang family at friends ko. 

naghihintay lang talaga ako na matagpuan ng salarin. 

Ngunit wala , walang umatake sa akin. 

Baka guni-guni ko lang yun dahil sa takot ko. 

Makaraan ang ilang minuto ay may narinig akong tumatakbo. 

marami akong naririnig na mga bakas ng paa.. 

Sana , sana sina kuya na ang padating . 

bigla akong nabuhayan ng loob ng marinig ko ang boses ni Kuya. Tinatawag niya ang pangalan ko. 

Dali-dali akong tumayo. 

Nakita ko si Grey , masayang masaya siya nangg makita ako , tumakbo siya palapit sa akin dahil medyo malayo ako. 

Nakita ko si Kuya at si Kat , alalang-alala sila. 

Masayang-masaya ako ng makita ko sila. Hindi ko napigilang umiyak. Pagod na pagod na ako at napakasakit ng 

sugat ko. Tumakbo ako patungo sa kanila . Pinipilit kong tumawa pero hindi ko talaga mapigilang umiyak .. 

Masayang-masaya ako ngunit bigla akong nakaramdam ng sakit. 

Para bang hindi na ako makagalaw. 

Napatingin ako sa kanila , nagulat ako ng bigla silang sumigaw . 

Napalitan ang ngiti nila ng sigaw at luha. 

Si Grey , bigla siyang napaluhod at napaluha. 

"NO ! " 

Napatingin ako sa katawan ko. 

Bigla akong nakahawak ng dugo 

 D...DUGO? 

Doon ko lang naramdaman ang sakit pagkakita ko sa katawan ko. 

Isang Palaso ang nasa tiyan ko. 

tuluyan na akong nahiga ... 

nakalapit na sa sila sa akin 

biglang tumakbo si Grey ngunit pinigilan ko siya ... 

biglang naging malinaw sa akin lahat... biglang naging malinaw sa akin kung sino ang salarin... 

"Kuya ... I love you ...*coughs blood* its not your fault...." ako 

awang-awa ako sa mukha ni Kuya...kitang-kita ko ang pagbuhos ng kanyang luha 

"Parker , dont close your eyes .. Stay please.. stay .. " naririnig kong sinasabi nila. 

im trying my best to stay awake pero parang bumibigat ang mata ko... 

nahihilo na ako 

nakikita ko si Kat na umiiyak ... Hinawakan ko ang kamay niya. 

"Uhgghh.....Wag mong pababayaan si Kuya ha . I love you Kat . " ako 

HARPERS ISLETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon