ŞEHRİN IŞIKLARI!! (BTS)~(5NG)

1.BÖLÜM:YİNE YİRTTIK!

   "Pelin , kızları topla" bağırmam ile Pelin ve çetesi yanımıza geldiler.

Pelin:Ne oldu Ekin?
Ben:Ya bir kız var bizi tehdit edip duruyor. Kendini bir şey sanıyor. Pislik!!
Pelin:Tamam sorun etme. Hallederiz!!
Şeyda:Ekin emin misin? Bak bu son şansımız. Gerçekten okuldan kovuluruz..!!
Ben:Eminim! Ne pahasına olursa olsun! O pislik haddini bilecek!! O kadar!

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Müdür:Kızlar!! Bu son şansınızdı onu da kaybettiniz! Yarın velileriniz ile gelin.
Şeyda:Hocam. Annem de sizin ne zaman çağıracağınızı soruyordu...(dalga geçerek)
Tuğba:Hay hay hocam!..
Ezgi:Çok büyük bir zevk ile.
Damla:İlk sizin okuldan kovulmayacağız.!!
Ben:Ne de olsa ailelerimiz alışık.

           Arkamızı döndük ve kapıya doğru yürüdük. Kapıya varınca Şeyda kapıyı açtı.

Ben:(el sallayarak) Yarın görüşürüz hocam!

       Açık olan kapıyı kapattık ve merdivenlerden inmeye başladık. Sınıfa girer girmez o öldüresiye dövdüğümüz kız ve arkadaşları elleri, kolları, sargılı , yüz ve burunları yer değiştirmiş bir şekilde içeriye girdiler. Kız beni görür görmez başını eğdi ve en ön sıraya oturdu.

       Son derse girecektik. Hocayı bekliyorduk ki birden kapı açıldı. Tuğba bir sevinçle yanımıza geldi.

Tuğba:Hocalarımız yokmuş.
Ben:Ooo çok iyi..
Damla:Ben biraz dinleneyim o zaman.
Ezgi:Ben de telefon ile uğraşacağım.
Şeyda:Beni asla rahatsız etmeyin!
Ben:(gülerek) Neden??
Şeyda:Müzik dinleyeceğim!!(gülerek)

         Bu hallarimize hep birlikte gülmüştük. Gülmemiz birinin öksürme sesi ile kesilmişti.

Dövdüğümüz Kız:B-ben çok ö-özür dilerim....
           Ben göz devirerek önüme dönmüştüm. Nöbetçi öğrencilerden biri sınıfa geldi.

Nöbetçi Öğrenci: Ekin EYRİPARMAK, Damla ESKİL, Ezgi ÇAĞILLIGEÇİT, Tuğba EKREN ve Şeyda Nur ĞANDER.. sizleri müdür bey çağırıyor.

Ben:Bu adam bizden ne istiyor ya?!
Şeyda:Yarın velilerimizin geleceğini söylemiştik!!
Tuğba:Yok abi bu adam bize takık!
Ezgi: Zevkten çağırıyor kesin!
Damla:Yok diyoruz işte biz iflah olamayız. Ama adam nıck nato kafa hiçbir şey anlamıyor.

         Hepimiz gülmeye başladık. Nöbetçi öğrenci biz müdürün kapısının önüne kadar getirdi.

Ben:Kusura bakma. Seni de yorduk. Aslında biz yolu biliyorduk. Yani yabancı değil di ama yine de saol.

         Yine alaycı bir şekilde gülmeye başladık. Biz hep böyleydik. Herkesle alay geçen sinirlenince öldüresiye birini döven, biraz da manyak kızlardık. Bizim okuduğumuz okul özel kolej. Ve ailelerimiz aşırı derecede zengindi. Ama biz psikopat olmayı daha çok seviyorduk. Tabi bu zenginliğimiz bazen çok işe yarıyor . Özellikle de okuldan kovulmamamızı sağlıyordu. Sadece o değil okulun ilk 5'i bizdik . Ne kadar derslere çalışmasakta o zaman ilham geliyor ve hepsini yapıyorduk.

      Müdürün kapısını çalmadan içeri daldık.

Müdür:Ben de sizi bekliyordum. Yine yırttınız!!!
Ben:Hocam! Biz size söyledik ama nafile!
Şeyda:(bir parmağını kaldırarak alaylı şekilde) Hocam! Birşey sorabilir miyim? Yine nasıl yırttık?
Müdür:Kız suçlu olmadığınızı söyledi.
Damla:Müdür Bey siz şuna para yı çok seviyorum desenize..
Ezgi:Siz bizim geçim kaynağımızsınız desenize.
Müdür:Bu kadar şaklabanlık yeter! Çıkın!