Necklace of the night

9.

~~~Bilbo~~~

Roos stelde me voor aan Romy. Een bijzonder knappe meid als je het aan mij vraagt. Alleen ik weet zeker dat ze een geheim met haar mee draagt. Ze kijkt me aan met een bange blik in haar ogen. En als ik terug kijk dan is er ontzettend veel angst in haar ogen te lezen. Ik denk de angst dat ik haar geheim weet. Één ding is zeker. Ze kan goed met Roos om gaan. Heel goed. Maar Roos is ook verdrietig. Volgens mij om Zay. Zay heb ik de laatste tijd ook niet meer zo vaak gezien. Zay zat altijd bij ons aan de tafel. En Roos lag er altijd tegen aan. Beetje goor als Zay Roos ging kussen aan tafel ter wel wij zaten te eten. Maar als Roos gelukkig is vind ik het prima. Ik bescherm Roos al sinds de kleuterschool. Ik weet niet waarom maar ik voel me een soort bodyguard van haar. Toen ik en Roos naar de basis school mochten verhuisde ik naar New York. Daar heb ik mijn hele basis school doorgebracht. Toen ik 12 was kreeg ik mijn mobiel en kreeg ik het nummer van Roos. Zo hielden we contact. Ik kon Roos ook al snel melden dat we weer naar Nederland kwamen. Roos vond het geweldig! Na 8 jaar konden we elkaar weer in de niet vakantie weken weer zien. We zagen elkaar alleen in de vakantie namelijk. De zomervakantie. De andere vakanties waren niet op de zelfde tijd. Roos vertelde me al snel dat ze VWO gekregen had. En ik vertelde haar dat ik HAVO/VWO had. We kwamen op de zelfde school terecht. En na 1 jaar kreeg ik ook VWO. Ik zit nu in een andere klas, maar we doen nog steeds veel samen. Toen ik Roos na 2 jaar weer zag, ik kon die laatste zomervakantie niet naar Nederland omdat we aan het sparen waren voor ons huis in Nederland, was ze enorm veranderd. Ze had veel langer haar gekregen en was eigenlijk gewoon beeldschoon. Ik werd verliefd op haar, maar toen ik het eindelijk durfde te vragen was Zay me voor geweest. Ik was woedend toen. Maar accepteerde het uiteindelijk wel. Toen ze van me hoorde dat ik verliefd op haar was verontschuldigde ze zich meteen dat ze Zay geweldig vond. Ze zei zelfs nog dat ik er niks van zou merken en dat ze niet zouden zoenen waar ik bij was. Ik accepteerde haar vriendelijkheid, maar weigerde het aan te nemen. Ik zei tegen haar dat ze alleen maar gelukkig mee moest zijn. En als ze verdrietig was of Zay zou har iets verkeerds doen dan zou ik hem zo een pak rammel geven. Ik ging een hartig woordje met hem spreken en zei dat hij moest uitkijken met wat hij haar aandeed. En wenste hem veder gelukkige jaren met Roos. Hij dankte me en verzekerde me dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Dat is tot nu toe altijd gelukt.

"Trrrrrrrrrrrrrrr!" Doet de schoolbel. Ik sta op en pak mijn tas die naast mijn tafel staat op. Als 4de loop ik het Biologielokaal uit. Het is pauze. Ik loop door naar de aula en ga in het hoekje zitten waar Roos, Romy en ik hadden afgesproken. Na een paar minuten komt Roos samen met Romy de hoek om. De lange rode gekrulde haren van Roos dansen voor haar ogen. Na bijna een maand zie je weer een twinkeling in haar ogen. Ik glimlach. Als bodyguard vind je het fijn als er een glimlach op het gezicht staat bij de gene die je moet beschermen. Romy's donkere gekrulde haren dansen ook voor haar gezicht. En ook een twinkeling in haar ogen. Geen angst. Das mooi. Roos heeft inplaats van een klef vriendje een vriendin. Fijn. En Romy is blij. Dat is toch geweldig twee beeldschone dames allebei blij. Niet dat ik verliefd op een van de twee ben of zo. Ik zwaai. Roos ziet het en zwaait terug. Romy's ogen veranderen meteen. Van blijdschap naar angst. Bale. Ze is nog steeds bang. Roos komt aan de rechterkant van me zitten en Romy gaat naast haar zitten. "Zo dames hoe was jullie dag tot nu toe?" Vraag ik om de ongemakkelijke stilte van 2 seconden te verbreken. "Nou goed. Als 6de hebben we tekenen en daarna weekend!!!!!!!" Zegt Roos. Ik knik. Romy kijkt stiekem langs Roos naar mij. Ik voel hoe har ogen door mijn hersenen proberen te komen. Ik kijk Roos even aan. Ze kijkt terug. Zal ik het vragen of niet. Ja doe nou maar dan weet je meteen of je die Zay een pak rammel mag geven. Ik glimlach om het plaatje in mijn hoofd. Roos kijkt me niet begrijpend aan. "Ehe Roos waar is Zay eigenlijk?" Vraag ik voorzichtig. Ze draait zich met een ruk naar me toe. Ik kan de angst in haar ogen lezen en ik zie wazige ogen naar me staren. Wazige traan ogen. Na een paar seconden rolt er een traan over haar wang. Snel veeg ik hem weg. Romy heeft al een arm om haar heen geslagen om Roos te trosten. Ze kijkt me met een woedende blik aan. En dan kijkt ze weer naar Roos. Romy mompelt iets in Roos haar oor. Waarop Roos knikt. Ik wacht rustig af. Roos had haar hoofd in haar handen begraven en kijkt er van op. Ik zie de rode net gehuilde ogen mij recht aan kijken. "Het gebeurde allemaal toen ik bij hem thuis was. We waren een spelletje aan het spelen en toen moest ik opeens weg. Ik vroeg waarom, hij wou het niet zeggen." Mijn woede borrelde heel langzaam op. "Ik vroeg het nog een keer en hij wou het nog steeds niet zeggen. Ik maakte het uit." Ik schrok. Roos durfde nooit het met iemand uit te maken dat deed ik altijd voor haar. "De volgende dag was hij ziek. Ik kwam hem beterschap wensen. En zeggen dat ik het niet zo bedoelt had. Toen ik op zijn kamer kwam was hij er niet. Het raam stond open. Ik keek naar beneden en zag daar een soort gat. Gelukkig zag ik ook voetstappen. Zay was dus niet gewond. Ik liep naar beneden en pakte mijn fiets. Ik volgende het spoor. Er lijden naar het meer." Roos haalde diep adem. Ik zag dat wat haar dwars wat er nu uit zou komen. Eigenlijk wou ik zeggen dat ze het niet hoefde te vertellen en dat ze gewoon weer haar brood op zou eten. En naar de les zou gaan. Maar nee. Ik moest weten waarom Zay haar zo opeens heeft afgekapt. En waar hij nu is! "Het spoor liep regel recht het meer in." Er rolde weer een traan over haar wang. Die werd gevolgd door meerdere. Ze stond op en liep gewoon recht door naar de wc. Romy volgde haar onmiddellijk. Ze rende achter haar aan.

"Trrrrrrrrrrrrrrrrr!" De bel ging en Roos was nog steeds niet terug. Ik sta op en loop naar mijn kluisje toe. Ik stop mijn eet spullen in het kluisje en loop door naar mijn klaslokaal. Op naar Geschiedenis. :( Als ik bij het lokaal ben voel ik dat mijn pools word vast gepakt en dat ik een eindje verderop weer word los gelaten. Ik kijk recht in de serieuze ogen van Romy. Ik trek een wenkbrauw omhoog. "Domkop!" Mompelt ze ter wel ze een zachte trap tegen mijn schoen aan geeft. "Je had echt niet door wat Roos bedoelde met dat Zay's spoor regelrecht de sloot in liep hé!" Zei Romy dit keer alleen wat harder zo dat ik het goed kon verstaan. "Nee hoezo?" Vroeg ik verbaast. "Hij heeft zelfmoord gepleegd!" Zei ze zacht. En ze draaide zich om om op tijd voor de les te zijn. Ik keek raar na tot ze om de hoek verdwenen was. Zay heeft zelfmoord gepleegd. Spookte er door mijn hoofd heen.

<><><><>

Zo mensen dit wisten jullie natuurlijk al, maar ik wil het boek nog iets uitbreiden dus er komt nog meer aan. Nou het heeft lang geduurd. Maar het komt er aan. Het komt er aan. Ik wist even niet wat ik moest schrijven en zo. Nu is het er dus geniet van het volgende hoofdstuk. Ik hoop snel weer te kunnen updaten. Dus wacht rustig af!

Roozz_4