Necklace of the night

26. Lief dagboek

Maandag 12 mei

Liefste dagboek,

Ik zal je nu kort vertellen wat ik over mezelf ontdekt heb. Ik vind het echt ontzettend vreemd. Het is een keer eerder gebeurt. Maar tja. Toen was het ook andersom. Nou ja ik schrijf een beetje onduidelijk. Ach zo ben ik nou eenmaal. Ook zal ik je vertellen hoe ik er achter ben gekomen. Eerst zal ik je vertellen hoe ik er achter ben gekomen. Echt te bizar voor woorden. Het begon allemaal met dat Bilbo mij belde over Romy.

Mijn telefoon ging. Ik stond op van mijn bed en liep naar mijn bureau toe. Ik pakte mijn telefoon en keek wie er belde. Het was Bilbo. Meteen nam ik op.

"Hey Bilbo." Zei ik door de telefoon.

"Roos ik heb een vraag voor jou." Zei Bilbo serieus.

"O wat is die vraag dan?" Vroeg ik.

"Nou kun jij naar mij toe komen, want er is zojuist iets heel vreemds gebeurd." Zei Bilbo.

"Wat dan?" Toen werd ik echt nieuwsgierig.

"Wat het is kan ik niet zeggen. Dat hoor je wel als je hier bent."

"Wil je dan een tip geven?" Ik werd te nieuwsgierig.

"Een tip geven?"

"Ja een tip!" Ik werd ongeduldig.

"Oké ehe even denken. Het heeft veel te maken met hoe Romy zich gedraagt. En daarvoor heb ik jou hulp nodig. Jij weet namelijk veel meer van meisjes dan dat ik weet."

"Dus je hebt mij nodig zodat ik voor jou iets kan regelen dat over Romy gaat. En jij kunt het niet omdat jij geen meisje bent?"

"Ja ik weet dat ik geen meisje ben."

"Nee goh daar was ik zelf nog niet achter.

"Kom nou maar gewoon naar mijn huis toe. En als je daar bent leg ik je alles uit."

"Oké oké. Ik kom al. Tot zo!"

"Tot zo."

Bilbo hing op dus ik stopte mijn telefoon in mijn broekzak. Meteen liep ik door naar beneden en pakte even snel pen en papier.

Lieve mamma, Mark of pappa,

Bilbo belde mij net. Of ik even langs wou komen. Geen flauw idee wat hij me wilde zeggen. Ik weer alleen dat hij dat niet door de telefoon wilde zeggen en dat het over school gaat. Ik hoop vanavond voor het eten thuis te zijn.

Roos.

Ik legde het papiertje op het aanrecht neer en ging naar buiten. Al snel stapte ik in de buiten lucht. Zucht. Wat hou ik toch van buiten. Snel pakte ik mijn fiets. Ik stapte te op. Na goed uitgekeken te hebben fietste ik naar Bilbo toe.

Ik stond voor de deur en belde aan. Al snel werd er open gedaan. Ik keek Bilbo aan met mijn puppy ogen. "Roos je weet toch dat ik daar tegen kan." Zei Bilbo. Ik lachte. Bilbo wees mij door naar boven. Snel rende ik door naar boven. Ik ging op zijn bed zitten en wachtte. Er bonsde iets tegen de deur aan. Ik sprong op en deed de deur vlug open. Bilbo stond daar met een zak borrelnootjes en twee glazen drinken. Snel liet ik hem door. Ik ging op zijn bed zitten en hij op zijn bureaustoel. Bilbo gooide de zak borrelnootjes naar me toe. Bilbo liet de tekening zien die hij getekend had. "Kijk door deze tekening wilde ik je spreken. Het gaat waarschijnlijk heel vreemd klinken, maar geloof me het is waar." Zei Bilbo. "En waarom zal ik je zo niet gaan geloven Bilbo? Ik bedoel jij praat alleen als grap onzinnig. Nooit onzinnig en je bedoelt het serieus." Zei ik. "Nou nu moet je niet gaan lachen als ik iets heel vreemds ga zeggen." Zei Bilbo. "Nee ik zal niet gaan lachen. Maar wat heeft dit met Romy te maken?" Vroeg ik. "Heel veel." "Begin met vertellen. Je maakt mij nieuwsgierig." Zei ik een beetje dwingerig. "Oké. Ik denk dat Romy zich zelf niet meer is." "Daar was ik ook al achter." Zei ik met een zucht. "Waarom heb je dat niet gezegd? Ik ben al heel lang aan het nadenken wat er met Romy aan de hand is. Waarom ze zich zo gedraagt." Vroeg Bilbo boos. "Kijk Romy is zich zelf niet door dat iets of iemand haar van binnen geraakt heeft." "Dus met woorden." Zei Bilbo verward. "Ja precies. En als Romy van binnen geraakt wordt door worden gaat ze nadenken. Over de dingen die de gene heeft gezegd. En ze wil ons niet laten denken dat ze er mee zit. Daarom doet ze zo." "Dus jij wist het allemaal al?" "Nee. Ik dacht er niet aan. Maar nu jij er mee kwam denk ik dit. En het klinkt eigenlijk best logisch. En wat Romy de hele tijd ratelt over die jongen die ze gered heeft, is omdat ze denk ik verliefd is." Zei ik. "Geloof jij dat verhaal met die jongen?" "Nee natuurlijk niet." Zei ik meteen. Bilbo kijkt een beetje alsof hij het niet gelooft. "Oké oké. Ik geloof er een beetje van. Maar niet dat gedeelte met het vergiftigde mes. Maar niet het gedeelte met die onaardige jongen die hem vergiftigt hee" zei ik. Ik bedenk me nu ineens iets. "Roos wat is er?" Vroeg Bilbo verbaast. "Ik bedenk me nu iets. Denk jij dat Romy gelijk heeft?" "Wat? Bedoel je dat het onzin verhaal echt is?" "Nee Bilbo. Ik bedoel het verhaal over Zay. Dat ze gelijk had. Dat Zay geen zelfmoord gepleegd heeft, maar ergens in de bossen rond loopt? En dat Romy hem niet kan vinden en daardoor zo vreemd doet?" "Ik weet het niet hoor Roos. Jij zei dat Zay het meer in is gelopen met kleren en al. En er niet uit is gekomen." "Of hij was net onder water toen ik aan kwam en toen ik terug liep dat Zay toen boven is gekomen." "Het zou kunnen ja." "Nou waar wachten we nog op. We gaan kijken!" Ik sprong over eind en rende naar de deur. "Roos wacht even. Wat dacht je misschien van even naar deze tekening kijken?" Ik keek Bilbo aan. Ik liep naar Bilbo toe en bekeek de tekening. Ik staarde er naar en liep dan weer naar de deur toe. "Mooi getekend. Ik vertrek. Lets go!" "Roos wacht. Heb je de tekening goed bekeken? Valt je dan niet iets op?" Ik liep weer terug. Ik staarde naar de tekening. Eerst naar de twee vrolijke kinderen en dan naar het meisje. Het meisje stond op. Ik knipperde met mijn ogen. Ze wees naar mij toe en begon te zingen. Het was een treurig liedje. Ik knipperde nog een keer met mijn ogen. Ze zat weer. Zoals Bilbo haar getekend had. "En? Valt je iets op?" Vroeg Bilbo toen ik mijn blik afwende. "Tja hoe leg ik het uit? ZE ZONG!!!!!!!!!" "Dat sippe meisje?" "JA!" "Dat heb ik ook gezien." "Wat zeg je daar?" "Dat ik het sippe meisje ook heb zien zingen." "Dat meen je niet?" "Jawel." "Schei uit!" "Serieus." "Ik heb geen zere neus!" "Roos!!!!" "Zo heet ik ja." "Hou op!" "Dat doe ik voor dat ik naar de wc moet." "Roos kappen!" "Kappen doe je in het bos." "Roos stoppen." "Stoppen doe je voor het stoplicht." "Oké nu ben ik het zat. We gaan." "LETS GO!!!!!!!" Riep ik. Bilbo pakte de zak met borrelnootjes. Ik en Bilbo liepen samen de trap af. Bilbo griste een rugzak van de kapstok af. Bilbo gooide de zak met borrelnootjes naar mij toe. Er vielen wat borrelnootjes op de grond. Ik pakte een klip en klipte de zak borrelnootjes vast.

Ik gooide de zak terug. Bilbo pakte een thermoskan en deed er thee in. Bilbo pakte daarna zijn jas. Bilbo grist zijn fietssleutel van tafel e. Liep nar de deur toe. "Na u mevrouw." Zei Bilbo terwijl hij de deur open hield. Grinnikend liep ik naar buiten. Toen ik de deur dicht hoorde vallen draaide ik me om en keek breed glimlachend naar Bilbo. Bilbo zuchtte. Bilbo deed de de rugzak om en liep naar zijn fiets. Hij keek op zijn horloge. "Roos?" "Zo heet ik ja." "Ik ben nog even boterhammen aan het smeren en nog wat flesjes met water aan het vullen." "Ik zie het." Zei Ik. "Ha ha heel grappig!" Zei Bilbo sarcastisch terug. Snel liep Bilbo het huis in. Ik liep snel naar een bosje toe. En wachtte tot Bilbo terug was. Bilbo deed de deur op slot en liep naar zijn fiets toe. Bilbo keek om zich heen. Bilbo liep rustig over de oprit heen en weer. Een paar keer kwam hij vlak langs mij heen. Hij keek in elk hoekje en in elk spleetje, maar niet achter het struikje waar ik achter zat. Hij mompelde iets. Ik kon het niet verstaan. Bilbo liep naar zijn fiets toe. Dit was mijn kans. Ik kwam achter de struik vandaan en liep zachtjes op mijn tenen naar Bilbo toe. Ik zette af en sprong op Bilbo zijn rug. Ik voelde hoe Bilbo iets door zijn knieën zakte. Ik liet Bilbo los. Toen Bilbo naar zijn fiets toe liep bleef ik Cher een niet hoe liggende baksteen haken. Net voordat ik viel had Bilbo mij te pakken. "Ehe dank je Bilbo." Bilbo duwde mij naar voren zodat ik weer op mijn eigen benen stond. Snel draaide ik me om. Zodat Bilbo niet kon zien dat ik bloosde. Snel liep ik naar mijn fiets toe. Bilbo stapt al op. Ik treuzelde nog even. Bilbo reed iets naar voren. Voor de straat bleef hij wachten. "Roos als je Zay nog wilt zoeken. Moet je komen." Ik liep naar voren en kwam naast Bilbo staan met de fiets aan de hand. "Stap op. Dan vertrekken we." Ik treuzelde, maar toen stapte ik op en reden we samen naar het bos.

Nou dit is het verhaal hoe ik erachter kwam dat ik verliefd op Bilbo ben. Daarom treuzelde ik. Ik vertel je dit omdat ik een nieuwe beter beveiligde opberg plek voor jou gevonden heb.

Welterusten liefste dagboek.

-xoxo- Roos in love

<><><><>

Nou ik ga nu langzaam naar het einde toe. Maar nog niet al te snel. De vakantie was super!!!!! Ik ben naar super mooie plaatsen geweest en heb super leuke dingen gezien. Ook heb ik veel aan het strand gelegen en veel gezwommen in de zee. Ben bruiner geworden en veel hoofdstukken geschreven. Ik hoop dat dit niet al te lang dradig was.

Roozz_4