Bluer Than Blue (Dedicated To blue_maiden)

STEFANIE TAN

Entry from: STEFANIE TAN

Short Story #DOCActivity

WARNING!!!

-Through the eyes of love-

"Let's break up" sabi ko kay Stanley.

Nanlaki naman bigla ang singkit nyang mga mata. Psh as if naman may ilalaki pa yan. Isa yata yan sa mga dahilan kung bakit ako mas nainlove sa kanya. Those mesmerizing eyes of him that made me fall in love.

"What?! Are you kidding me?"

Nandito kami ngayon sa park ng village namin. Nakipagkita ako sa kanya para obviously makipaghiwalay. Don't get me wrong it's just that it's not working anymore.

"You know the reason Stan. Don't make me say again. Ayoko na, napapagod na ko."

"No Stef, you're being unreasonable. We talked about this already."

"Yeah right, we kept on talking but bullsh*t you're not even keeping it on your mind. Paulit ulit na lang Stan nakakasawa na, jaebal." Napakorean na ako at alam kong alam nya kung bakit. Im too tired and frustrated already.

Nakita ko ang unti unting pagpatak ng mga luha sa mga mata nya. Sa minahal kong mga mata. Napapikit ako nung makita ko ang nasasaktan na expression sa napakagwapo nyang mukha.

"I'm sorry Stan. I think this is for the best. I'm sorry." Di ko na kaya, ang bigat ng pakiramdam ko. Tumalikod na ako bago nya makita ang pagtulo ng mga luha ko. Nakakailang hakbang na ako ng bigla siyang nagsalita.

"I'll get you back Stef. I'll give you your time and space that you need. I'm gonna fix this. I'm gonna fix us. I promise you this."

🎶🎧 I won't give up on us~~
Even if the stars get rough~~
I'm giving you all my love~~
And God knows we worth it~~
Ohhh I won't give up~~~ 🎶🎧

Bigla namang nagring ang phone nya. Tss hindi nya pa pala pinapalitan ang ringtone na ako mismo ang nagset. Napabuntong hininga nalang ako at tinuloy na ang paglalakad.

Nasa dulo pa ang bahay namin kaya medyo malayo sa park na nasa entrance ng village. Nasa gitna na ako ng paglalakad ng biglang umulan. Anubayan nakikisabay pa ang langit sa pag agos ng mga luha ko. Di naman makulimlim kanina ah. Pati ba naman weather ngayon pabago bago na ng isip? Haisttt.

Naglakad ako ng nakayuko at medyo basa na ako, well I don't really care i'm already wet by the way. Napahinto ako ng napansin kong wala na akong naramdamang patak ng mga ulan sa katawan ko. Weird umuulan pa ang paligid alam ko yun dahil dinig na dinig ko ang patak ng mga ito at sa mga tubig na nakikita ko sa dinadaanan ko.

I choose to look straight at sa taas para sana tignan ang langit pero imbes na makulimlim na kulay ng langit ang makita ko, kulay pink na langit ang tumambad sa mukha ko. The heck kailan pa naging pink ang langit? Omg don't tell me epekto na to ng climate change?! OMO end of the world na ba? Bata pa po ako huhuhu sana di na ako nakipaghiwalay kay Stan. Sana sama sama naming dalawang harapin ang pagguho ng mundo. HUHUHU. Napatigil ako sa OA kong pag-iisip ng biglang may nagsalita.

"Miss?"

Ehhhh??? Tinignan ko ang langit na kulay pink pababa at dun ko lang narealize na shettt payong lang pala. Woh! Kinabahan ako dun ah akala ko end of the world na. Pero tekaaaa

"Huy Miss, okay ka lang?"

Sheyt na malagkit ang pogi ng boses ni kuya. Unti unti kong inangat ang paningin ko para makita ang mukha nya.
1...
2...
3...

"Hmm miss are you okay? Napansin kasi kita kanina na basang basa kaya I shared my umbrella nalang since malaki laki naman 'to. I'm Kiro by the way, you are?"

Those eyes...

THE END!

PS. Oo na ako na ang maharot HAHAHAHAHA eh kasi torned ako sa dalawa kung sino leading man ko. CHAROT! HAHAHAHA sorna pooo. Sana naaliw kayo ng konti. With todo effort po yan haha. Tae hahaha nagdadalawang isip pa ako kung magpapasa ako since ngayon ko palang ginawa yan kaya minadali ko na. Piniga ko na ng bongga ang brain ko at yan lang nakayanan hahaha yun lang. CIAO! Ate Dee eto na akin hahaha sorna agad mwa 😂😂

Note: Panyang!! Nahanap ko. Hahahaha! Sorry ulit 😀