Het boswachtershuisje

Hoofdstuk 18

Kylian stond naast me terwijl we voor de immense deur stonden. Eerder had ik me nog goed gevoeld, had ik me nog gevoeld alsof ik alles af kon, wel dat is duidelijk al verminderd.

'Ben je bang?' Kylian stond naast me en keek me serieus aan. Of dat leek hij toch te proberen, maar ik zag wel hoe zijn mondhoek trilde.

'Natuurlijk, wat is dat met die intimiderende deuren overal.' Zuchtte ik met afgrijzen.

'Ik ben bij je dus als een deur je zou aanvallen zal ik je zeker beschermen.' Lachte hij zachtjes. Wanneer hij door had dat zijn neutrale act helemaal in het water was gevallen schraapte hij zijn keel en knikte naar de deur, 'Laten we naar binnen gaan ze verwachten je.'

Met het koude zweet parelend op mijn rug rechtte ik mijn rug als Kylian de deur voor me opende en de vergaderzaal voor me verschijnt.
Rond een lange houten tafel die van een nog grotere boom leek gemaakt te zijn die door het midden was gesneden stonden 15 stoelen waar 11 gezichten van naar mij waren gericht.
Koning Max keek me met een trotse glimlach aan. Hij niet alleen maar Marianda die links van hem zat ook, haar koele man daarentegen droeg net een schild als gezicht waar niets doorheen kon gaan. Het koninklijke koppel van de dwergen waren dan weer aan het glimlachen, maar dat was eerder iets dat ze altijd deden. Een dwerg boos zien was echt uitzonderlijk, neutraal oké, maar boos echt zeldzaam. Maar naast het koppel zat een nors uitziende elf me streng aan te kijken. Naast hem waren twee lege plaatsen gevolgd met nog een lege plaats er tegenover. Met vervolgens de legerofficier, de leider van wacht en de trollenkoning. Daarnaast mijn beeldschone koninklijke engelen waarvan de ene me met een duivelse grijns aankijkt en de andere met een fijne glimlach en om de tafel volledig af te ronden zat Jona naast de koning. Hij had niet eens op gekeken, misschien een geruststellende blik van hem zou me misschien echt gerust hebben kunnen stellen.

'Kom nu meisje, je moet daar niet zo ongemakkelijk staan, ga toch zitten.  Er is veel om over te spreken.' Koning Max ging zelf ook weer terug in zijn stoel ploffen.
Ongemakkelijk volgde ik Kylian die opnieuw compleet serieus was. Wat eerlijk, best eng was, want hij was altijd idiote grappen aan het maken. Ik nam de plaats naast hem en gaf met een geforceerde glimlach een knikje naar de trollenkoning die me enkel met een vuile grom antwoordde.
Oké, wel dit zou ongemakkelijk worden.

'Dus zoals jullie allemaal wel weten zijn we hier vandaag samen voor de discussie over wat wij als bond gaan doen met de onlangs opgekomen problemen in onze rijken. Er is niet enkel een aanval gebeurt op een gast van het elfenrijk, maar er is ook sprake van een onbekend rijk dat zich al eeuwen naast die van ons ontwikkeld. De vraag alleen is of het wel echt is of allemaal een verhaaltje.'

Geschrokken keek ik naar koning Max die het woord het genomen.

Wat bedoelt hij met of het allemaal een verhaaltje was?

Dacht hij dat ik hier vlakaf zat te liegen terwijl ten eerste mijn vader in gevaar was en ten  tweede ook Nathan?

'Vader, als derde partij kan ik getuigen over wat de vrouw had vertelt tegen Eirian, het leek oprecht in mijn ogen. Ik zag niets wat kon aanmerken dat ze aan het liegen was tegen ons.'
Er werd een langdurige blik gekruist tussen hen beide tot koning Max knikte.

'Dus het is waar en hoe groot zij ze in omvang? Wat hebben ze van bewapening? Wat kun je vertellen over de wezens over wie die zogenoemde Minoza regeert?' Koning Max richtte die vraag naar mij, waardoor ik wanhopig naar Kylian keek. Hij reageerde enkel door naar me te knikken. Waarom knikte hij nu naar me? Hoe moet ik nu antwoord geven op al die vragen? Ik kende helemaal niets van al die dingen. Ik zou de volgende boswachter zijn niet de generaal.

'Ik weet het echt niet, ik zie enkel vreemde beelden over hoe ze praat tegen zwarte schimmen of hoe ze wezens martelt. Ik weet niets van haar buiten haar naam en de woorden die ze zegt.'
De volwassen in de zaal werper scherpe blikken naar elkaar waarvan ik begin te koken.
Denken ze nu echt dat het allemaal een leugen is dat Minoza samen met de inwoners van haar rijk geen gevaar vormen?

'Laten we het onderzoeken. We kunnen een verkenning sturen om te zien hoe groot het gevaar is. Als ze terug komen met een positieve uiting dan kunnen we zelf gesprekken beginnen.' Begint koning Max te onderhandelen.

Ik hoor hoe de trollen beginnen te puffen en zie Blackless samen met de feeën knikken.
Maar ik tracht wijselijk mijn mond te houden.
De legerofficier begint met zijn hoofd te schudden.

'Majesteit, het is onmogelijk voor het leger om een verkenningsteam bij elkaar te ronselen. We zijn volop bezig met nieuwe opleidingen en het helpen met het versterken van de wacht.'

'Voor ons zal het ook niet mogelijk zijn sire. Na de aanval zijn we alle hens aan dek, we hebben al veel man ingezet in het sterker beveiligen van het paleis. Daarnaast zijn we ook nog grondig aan het zoeken naar de misdadiger die een officiële gast van de koninklijke familie heeft aangevallen.'
Ik kijk ongelovig tussen de twee mannen, zijn ze allebei te hebberig om mannen op een belangrijke missie te sturen. Hebben ze niet door dat die heks burgers ontvoert en misbruikt, en dat ze mijn vader gevangen houdt.
Al de andere aan de tafel beginnen redenen te geven waarom ook zei geen groep kunnen samenbrengen.
Met de seconde dat ik er zit beginnen ze meer en meer op mijn zenuwen te werken. Waarom denken zij dat de elfen de enige zijn die verantwoordelijk zijn in het beschermen van de rijken.
Ik kan nog veel-

Het idee sprong plots in mijn hoofd en op juist als ik recht wou staan hoor ik mijn naam luidt en duidelijk van de kop van de tafel.

'Eirian, haal het uit je hoofd.' Gromde Jona en ik keek geschrokken. Hoe kon hij zelfs weten wat ik dacht, misschien omdat het echt de enige oplossing was.

'Koning Max, ik wil me opgeven om de verkenning te doen. Ik heb training gehad, u weet best dat ik het aan zou kunnen.'

'Wil je echt gaan Eirian?' Vroeg hij onzeker en ik knikte overtuigd.

'Ik kan gerust ook wel meegaan, ik weet zeker dat de wacht niet een man zal missen.' Zegt Kylian met een grijns naar zijn commandant.
Ik voelde Jona zijn verhitte blik boren aan de zijkant van mijn hoofd.
Juist op dat moment werden de immense intimiderende deuren omgezwaaid.

'Laoni gaat nergens heen zonder mij!' Iedereen draaide verrast zijn hoofd naar zijn richten terwijl de twee prinsessen achter hem aan de ruimte in kwamen gelopen.

'Sorry vader hij wou niet luisteren toen we zeiden dat dit een gesloten vergadering was.' Verontschuldigde Fiona hen.

'En toen we zeiden dat Eirian misschien meegevraagd zou worden werd hij boos en kwam hij direct naar hier.' Ging Tia verder.

'We hebben hem echt trachten te stoppen,  hij was gewoon te sterk.' Mompelde Fiona gegeneerd.

'Hij kegelde zelfs de wachten aan de kant zonder er even bij na te denken.' Eindigde Tia nog met verbazing over wat Nathan had gedaan.

'Wat kan ik zeggen,