Sociopath

Prologue

#SP_Prologue

I stabbed the man in front of me. Sinaksak ko sa dibdib. isa, dalawa, tatlo, apat na beses. Nanginginig ang mga kamay ko sa kagustuhang mapatay ang taong nasa harapan ko ngayon. How dare him? Bagay lang sakanya to.

"Ugh! P-please, s-stop it-" he said.

"Who the hell give you the right to speak? Shut up!" I shouted.

I grabbed hold of his neck, my teeth gritted of anger and unexplainable excitement. Sinakal ko siya ng boung lakas, lumalabas na ang dugo sa kanyang bibig, tumitirik na din ang kanyang mga mata dahil sa hirap na nadarama. Ang dugo galing sa mga tinamo niyang saksak sa iba't ibang parte ng kanyang katawan ay nagkalat na sa sahig, halos hindi na makilala ang magara niyang kasoutan kanina.

Hindi ko hahayaang mamatay siya agad ng ganun kadali, he have to suffer bago siya hiwalayan ng kanyang kaluluwa. So I pushed him hard on the wall, napasandal siya ng bahagya, ngunit dahan-dahang dumulas ang kanyang katawan sa sahig, sanhi para mapahiga siya ng tuluyan.

He's barely breathing. Halos pumikit na ang kanyang mga mata sa hirap na dinanas niya saaking mga kamay. Karangalan para saakin na dumaan ka muna saaking mga kamay, karangalan ang maihatid ka sa impyerno, kung saan nababagay ang mga kagaya mo.

Nagagawa padin niyang maigalaw ang mga daliri niya. kahit yun lang ang ang nakikita ko ay alam ko kung ano ang gusto niyang iparating. He wanted me to stop, he wanted me to spare him his life. He wanted me to stop, but I won't stop. Hell no!

Lumapit ako sa katawan niyang naka handusay sa sahig, and then I spitted on his face. He really looks familiar to me, parang nakita ko na siya. Naramdaman ko ang pagbilis ng tibok ng aking puso, I'm starting to feel something familiar. Hindi ko maipaliwanag, pero alam kong naramdaman ko na to. Something strange na nagsasabing itigil ko na to. Pero hindi, hindi ko ititigil to, this is what I wanted, this is what I needed, this is what my body craved for. This is me, I killed people, I will kill. At kung itatanong mo saakin kung bakit? HINDI KO ALAM.

He's trying to say something, pero hindi ko marinig. I waited for him to speak, pero nangangati na ang kamay ko. Bumilis ang kanyang pag hinga, taas baba ag kanyang dibdib. Nilalabasan na ng dugo ang kanyang mga ilong, kunting-kunti na lang at pipikit na ng tuluyan ang kanyang mga mata. His hands were trying to reached for me. At dahil mabait naman ako, pinag bigyan ko siya. I ducked near him.

Lumapit ako ng bahagya para pag masdan ang mukha niya. He's so familiar. Kunti na lang ang nakikita ko sa mga mata niya dahil halos naka pikit na siya, pero tanaw ko parin ang perpekto nitong asul na mga mata. He has a perfect brows, matangos ang ilong. Duguan na ang kanyang labi pero andun parin ang taglay netong mang-akit ng halik. He has a perfect chiseled jaw line, that every girls would die to touch. I bit my lower lip, I am so tempted to touched his face, pero pinigilan ko ang sarili ko. Hindi naakit ang gangster na kagaya ko sa namamatay ng lalaki.

Kahit mag hubad na ako sa harapan niya ay paniguradong hindi na siya tatayuan pa. I let out a loud laughed, my god where is my sanity? Naiwan ko yata kay Sage. Oh my god! This boy needs to die, inaakit niya ako, gusto niya akong mag taksil kay Sage!

"P-" he dared to speak. "Pssh-tn-"

the man tried to talk pero hindi ko maintindihan, at wala akong balak intindihin yun. He's a maniac, mamatay na siya. Papatayin ko na siya pero he's trying to tempt me. Nag init ang ulo ko. Nanginig ang aking mga kamay. Nag tagis ang aking bagang, I clenched my fist. I was so fucking tempted, baliw na siya. Oh my god! Nababaliw na siya.

Agad akong tumayo, at hindi ko na kayang i-described ang halo-halong emosyong nadarama. Pero mas nanaig ang kagustuhang paslangin ang lalaking nasa harapan ko ngayon.

Nag suka siya ulit ng dugo, this time subrang dami at pati ang ilong niya ay nilalabasan na ng maraming dugo. Perfect! Yan ang gusto ko. But being Margravine Paxton, hindi ko hahayaang unahan ako ni kamatayan.

Ako lang, at ako lang. Ako lang ang may karapatang kumitil ng buhay niya. Hindi kung sino, at hindi si kamatayan. Only Paxton, ako lang ang may karapatan.

"Ako lang ang may karapatan!!!"

I walked towards him, inapakan ko ng matulis kong heels ag kanyang leeg. At walang awang diniin ang yun sa kanyang lalamunan.

Ang pag talsik ng dugo sa aking Red high heels, at sa aking exposed na makinis at maputing binti ay hindi ko kayang patawarin. Kaya mas diniinan ko pa, diniin ng mas madiin hanggang sa mamatay ang lalaki.

It was a perfect scene, sayang at wala akong camera para irecord ang nangyari. I spit three times to the man's face.

"Bubuhayin sana kita kung hindi mo ako inakit." Sabi ko at binuntutan ng tawa.

Wala akong balak linisin ang pinangyarihan ng krimen. Bahala silang hanapin ako. Let them go near me, and they'll see what they wanted to see.

Agad kung pinunasan ang mga dugo sa aking mga kamay gamit ang aking itim na coat. Ng masatisfy na ako sa nangyari ay kinuha ko na ang mamahalin kong bag na nahulog sa sahig kanina habang nakapikit akong hinahalikan ni Sage kanina.

Kinuha ko ang sigarilyo at sinindihan. Binuga ko ang usok, at nag isip ng ilang sandali. Speaking of Sage, where is he?

Nakaramdam ako ng pagpapanic ng pumasok sa aking isipan ang nangyari kanina, mabuti na lang at wala si Sage, kundi matatakot siya saakin. Binuga ko ulit ang usok ng aking sigarilyo.

Papaalis na sana ako upang hanapin si Sage, pero bago pa man ako makaalis ay nahawakan na ng dalawang lalaki ang magkabilang braso ko, habang ang pangatlong lalaki sa likuran ko ay pinulupot ang kaliwang braso sa aking baywang at mahigpit na niyakap yun para hindi na ako maka palag.

The last thing I felt is a tinggling feeling of a needle in my nape, and then followed by a total darkness.