KABANATA 8

4 1 0
                                    

Kabanata 8: CLINGY

Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kung maramdaman habang pababa kami ni Silvius.

He was holding my hands, and I can't even pay much attention to it. Part of me wants to enjoy this moments, if it is....But the other half of me keeps on reminding about Sage.

I sighed. Too much problem. Hindi ko alam kung ano ang sisimulan at kung ano ba ang iisipin ko.

Minsan tuloy natanong ko sa sarili kong tama bang maging masaya na ako agad while we're having diffilculties? Sage was found dead, halos iilang linggo palang ang lumipas and here I am?

Happy with Silvius? Savoring the moment? I sighed.

Natigil ako sa pag-iisip ng maramdaman ko ang pag higpit ng hawak ni Silvius saaking mga kamay, ni hindi ko man lang namalayan na nasa harapan na kami ng mga kaibigan niyang naka upo sa sofa.

"So are you both happy now?" Liam teased us.

Pero ni hindi man lang natinag ang mukha ni Silvius sa biro ng kaibigan. And for so damn reason, I felt so lucky at this time kasi, nakita ko na ng personal yung mga tinutukoy sa libro.

I couldn't imagine how authors realy did a good effort to study those godlike. And him? Besides me. Silvius with his puckered forehead and serious manner looks so intimidating, mas naging gwapo siya tingnan. And if he was a perfect man awhile ago? Shit lang, he was so damn 10 folds perfect at this time.

How I wish my co-readers would see and justify this one in front of me. Pero syempre, I am possessive one, I can't even stomach the fact that I have a lot of karibal who claims to be the wife of Logan. God! What's mine is mine and I don't share.

"Prepare the area, Im going to teach her how to shoot a gun." He said in a business manner.

Gusto ko pa sana kompirmahinn kung ako ba ang tuturuan niyang bumaril pero hindi ko na ginawa, malalaman lang naman yun mamaya. Beside, ayaw kong maagaw ang pansin ng dalawa na seryosong nakikinig pa sa iilang utos ni Silvius.

Baka kasi mamaya niyan pag tumingin sila saakin mahalata nilang wala akong bra. Oh god! Kahit pa sout ko na yung jacket ni Silvius ngayon, naiilang padin ako. Pakiramdam ko masyadong mahangin sa bandang dibdib ko.

God! What's with this boy? May fetish ba siyang manira ng saplut pag nakiki pag loving loving? Mauubusan ako ng damit.

Siguro, kailangan kong mag dala ng extrang mga damit and undies too. Just incase...

Hindi naman sa gusto kong maulit yung kanina, pero just incase lang. Tsaka, malay mo pala subrang pag pawisan ako sa mga ipapagawa saakin ni Silvius? I mean hindi ko pa alam kung gaano kahirap humawak ng baril diba?

Saka ko lang naramdaman na huminahon na siya nung makarating na kami sa shooting range nila. The sorroundings were cool, hindi ito yung tipikal na gugustuhing pasyalan ng mag kasintahan. I shrugged off my self for thinking such things.

Napalingon ako sa taong katabi ko, he's drawing a circular motion on my waist na sanhi ng pagka buhay ng mga halo halong sensasyong nadarama. He was clenching his jaw, bahagyang napatigil siya sa ginagawa sa aking baywang nang maramdaman niya ang paninitig ko sakanya.

He sighed and give me a weak smile. Looks like he was sorry for what happened awhile ago. Nag init ang aking mga pisngi, and I can't stand still looking at him straight in the eyes.

Something reminds me of that eyes...

And by that time, another blured image plays in the back of my head.

I was... running, pinipilit kong humanap ng daan palabas but I couldn't see anything. It was like I was trapped in a dark huge room, walang hangganan ang kadilimang sumasakop sa aking paningin, tanging ang mga tunog lang ng aking mga yabag ang nag e-echo sa boung silid. I was panting and pleading inside for some air to sucked pero wala.

SociopathWhere stories live. Discover now