Psikomanyak

9. Bölüm

" Ahmet amca. Birkaç velet cama taş attı da bende kapıdan onları gördüm kovdum."
"Şükür oğlum. Yüzünü gören cennetlik valla. Hadi içeriye gel de Leyla yengen mis gibi poğaça yaptı çay ile yersin "
Babam pencereyi kapatıp bana doğru döndü ve,
" Uğur abin geldi. Aşağıya in hoşgeldin de kızım. Ayıp olmasın. "
Başımla onayladım ve alnıma bir öpücük kondurup odadan çıktı.
" ahhh daha kötü olamazdı."
Dedim ve aşağıya indim. Sonrasında
' keşke demeseydim'
Diyeceğimi bile bile.
Aşağıya indiğimde Uğur ve babam çardakta, annem de mutfakta çayları koyuyordu. Merdivenden inerken beni farkettim ve yanına çağırdı.
"tatlım ben poğaçaları fırından çıkarırken sen de çayları götürür müsün? "
Ne dediğini anlamam 2, dediklerini hazmetmem 5 saniyemi aldı. Bir çaylara bir de babamla konuşan Uğur'a baktım. Annemin sesiyle irkildim.
" hadi ne dikiliyorsun bebeğim götürsene çayları. Soğuyacaklar."
Ahh Anne Ahh. Bana nasıl bir ıstırap çektirdiğinin farkında değilsin.
"ta ta tamam anne. "
Dedikten sonra tepsiyi aldım. Balkonun kapısını ittirirken tepsinin kontrolünü kaybettim. Uğur tutmaya çalışırken çayların hepsi üstüne döküldü. Panik oldum ve panikle,
" Uğur, iyi misin? Bişeyin yok dimi canım...? "
Diyiverdim. O panikle ne dediğimi kendim bile anlamadım. Babam ve annem bana bakarlarken Uğur da bana kaş göz işareti yapıyordu.
" kızım. Uğur abinle ne biçim konuşuyorsun sen?!! "
Dedi annem. Babam da kolumu sıkmaya başladı. Dişlerinin arasından kulağıma eğilip konuştu.
" ne saçmalıyorsun sen?!!! 😠 "

Her hikayenin sonu böyle bitmek zorunda mı??