Scarlet {on-going}

39

Lee Jongsuk as Red. Hihi 💕

-

Lane.

Magkakasama kami nila Red, Kean at ako. Nasa likod na ko nakasakay ngayon. Letche.

Kagabi, halos hindi rin kami makatulog. Inuwi ako ni Kean tapos tska siya umuwi pero alam kong hindi rin siya makatulog sa nangyari. Si Red naman kakapunta lang sa amin. Buti nalang di nagpasundo samin. Kaya eto, siya ang nagd-drive, si Kean sa passenger's seat. Tas ako dito sa likod.

"We can't report this issue to the cops. Hindi naman tayo taga dito—tho si Kean ay nandito na for five years." Nag agree si Kean sa sinabi ko.

"May kilala ba kayong mga espiya na magagaling?" Red suddenly asked.

Kean sighed before talking, "I know some. But unfortunately they're on their missions."

Red smirked. I don't know. I just saw him smirk.

Maya maya'y may tumawag kay Kean. Nagdadalawang isip pa siya bago sagutin. Sisilipin ko sana kung sino yung caller pero nilagay niya na sa malaking tenga (joke hehe) 'yung earphones niya at binaligtad 'yung phone para siguro hindi makita 'yung caller. Nako Kean, alam ko 'yang galawan na 'yan.

"HOLY GRACIOUS—" halos sumubsob ako sa harapan ko nang biglang nag-preno si Red. The hell?

"What the hell is wrong with you, Red?" kalmado pero naiiritang tanong ni Kean.

Oo nga, e kasi naman wala namang dapat ika-preno eh.

"Sorry, kinailangan lang. Inaantok kasi ako." Umirap nalang ako sa kawalan.

-

Kean.

"I really can't find it. Anything. His identity says only one thing."

I was about to talk when this shitty Red guy suddenly stepped on the brake. I cussed silently. Nalaglag 'yung phone ko. Kinuha ko muna 'to bago ko sapakin si Red.

Kidding. Tinanong ko lang kung bakit tapos sabi niya inantok lang siya.

"Hello? I'm sorry, what is it again?" I asked her.

"Hey?" walang sumasagot sa kabilang linya kaya tinignan ko 'yung phone ko. Damn it, nawala na.

I tried calling it again pero fck, wala.

Nevermind. I'll make a way later.