"Έλα Μυρτώ σε κλείνω χτυπάνε οι νέοι γείτονες για τα κλειδιά... Ναι λείπει η κυρία Τούλα και τα έδωσε σε μενα λες και δεν εχω άλλη δουλειά!". Κλείνω το κινητό αρπάζω τα κλειδιά και με ένα υφακι πάω να ανοίξω την πόρτα... Oh Crap! "Τι είσαι εσύ μανάρ...
Ετοιμάζουν να βγω βόλτα με την Μυρτώ. Ήταν η εξεταστική και το πανεπιστήμιο κάθε απόγευμα ήταν γεμάτο κόσμο. Η Μυρτώ ήταν στο φυσικό και περάσαμε από κει να πάρει κάτι σημειώσεις από έναν συμφοιτητή της. Το Φυσικό συστεγάζεται με το Μαθηματικό και όπως φανταστηκατε ποιον συνάντησα εκεί; Ακριβως! Ήταν ο Λιο στην γραμματεία κανόνιζε τα του πτυχίου του!! Μόλις τον αντίκρισα έτρεξα και τον αγκάλιασα. Αυθόρμητα. Δεν έπαψα στιγμή να τον σκέφτομαι παρόλο που δεν μιλούσαμε καθόλου. Ίσως αυτή η ηλίθια παρακολουθούσε το κινητό του. Ένιωσα τα χέρια του να πιάνουν τους καρπούς μου και να με απωθούν από πάνω του. "Πας καλά κοπέλα μου;" ρώτησε εκνευρισμένος. "Ρε Λιο, εγώ είμαι η Βάλια! Η παλιά γειτόνισσα σου..." "Ναι, οκ πήγαινε τώρα κοπελιά, έχω δουλειά!" απάντησε και γύρισε αηδιασμένος την πλάτη του. Πόσο ξεφτυλας... Ένας μήνας πέρασε. ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΞΈΧΑΣΕ; Όντως τελικά ήμουν μια απλή ξεπετα για αυτόν και αυτός ο μεγαλύτερος ψεύτης που υπήρχε. Σε αυτόν τον ένα μήνα με φλέρταρε ενας ακόμη για τον οποίο ΠΡΈΠΕΙ να σας μιλήσω. Ο Αντι ή άλλως Ανδρέας ήταν τραγουδιστής μιας μικρής πανκ ροκ μπάντας που έπαιζε στα στέκια του ΑΠΘ. Ο Άντυ ήταν το "bad boy" τις υπόθεσης. Κούκλος. Ψηλός, καστανός, γεμάτος τατουάζ κι ένα χαμόγελοοοοο
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Φυσικά ήταν και alternative μοντέλο καθώς τέτοια ομορφιά μην πάει χαμένη. Όμως περίμενα -σαν ηλίθια- τον μαλακα τον Λιο. Δεν πρόκειται να κάνω το ίδιο λάθος. Το ίδιο κι όλας βράδυ κάλεσα τον Ανδρέα σπίτι μου. Ο Ανδρέας ήρθε μαζί με την κυρά Τούλα για να μου αφήσει τα κλειδιά να τα δώσω στον ανηψιό της που θα μείνει εδώ για λίγο καιρό και χέστηκε η Βάλια. Έβαλα τον Ανδρέα μέσα, ακούμπησα τις μπύρες στο τραπέζι και άνοιξα μια με τα δόντια (ήθελα να τον εντυπωσιάσω 😂). "Ξέρεις Άντυ μιλάμε πολύ καιρό και..." "Τι μωρό μου;" ρώτησε πλησιάζοντας όλο και πιο κοντά. "Και θέλω να...." είπα να πριν προλάβω έκανε στην άκρη τις μπύρες από το τραπέζι και με έβαλε πάνω. Ξεκουμπωσε αργά κ βασανιστικά το πουκάμισο μου, αφαίρεσε το παντελόνι μου κι αυτός την δική του μπλούζα και παντελόνι. Κατευθείαν στο ψητό το παιδί. Τον έσπρωξα από πάνω μου, σηκώθηκα και τον τράβηξα μέχρι την κρεβατοκάμαρα μου. Γδυθηκαμε και οι δύο όμως πριν προλάβει να κάνει κίνηση ο Ανδρέας χτυπάει η πόρτα (κλασσικά από την αρχή του βιβλίου γ@μω την τύχη μου). Έβαλε ένα μποξερακι και άνοιξε ο Ανδρέας γρήγορα γιατί εγώ έψαχνα που πέταξε τα ρούχα. Όταν ο Λιο αντίκρυσε τον Άντυ πάγωσε! "Ποιος μένει εδώ;" ρώτησε σαστισμένος ο Λιο. "Η Βαλ" απάντησε ευγενικά ο Άντυ (Βαλ ήταν το χαϊδευτικό που μου είχε δώσει) Ο Άντυ με φώναξε 2-3 φορές ώσπου εμφανίστηκαν με την φαρδιά του μπλούζα και ένα εσώρουχο από κάτω. "Τον σπιτωσες κι όλας; Μπράβο, μπράβο!" "Πάρε τα κλειδιά και δρόμο!" είπα και έδειξα την έξοδο στο Λιο. Οοου! Αυτός ήταν ο ανηψιος; Ωραία θα έχω τον άλλο το βλάκα δηλαδή πόσο καιρό να με ελέγχει ποιον βάζω και ποιον όχι σπίτι μου, σκέφτηκα. Άρπαξε θυμωμένος τα κλειδιά και έφυγε. Ο Άντυ έμεινε σαστισμένος να κοιτάει. Ήμουν τόσο ταραγμένη που πραγματικά δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο. Ο Άντυ το κατάλαβε, ντύθηκε, με φίλησε στο μέτωπο και έφυγε. Είχε ξενερώσει ο άνθρωπος και με το δίκιο του. Αποφάσισα κι εγώ να πάω και να ξεκαθαρίσω την θέση μου στον Λιο.
----------------------------------------------------------- Το ξέρω, το ξεεεερωωωω θέλετε να με χτυπήσετε. Αλλά τι να κάνω που αυτός είναι μαλακας;;; 😂 Ευχαριστώ για την αγάπη που μου δείχνετε! Την χρειάζομαι όσο τίποτα άλλο!!
