AREL'in Ağzından:
Hafta sonuydu evimizin yakınlarında olan ormanlıkta yürüyüşe çıkmıştım. Biraz zaman sonra oturup dinlenmek istedim karşımda o tuhaf kızı gördüm ama görmemiş gibi davranarak tekrar oturduğum yerden etrafı izlemeye başladım. Yanıma oturdu susuyordu bende sesimi çıkartmadım. Birkaç dakika sonra bana ''Ben tuhaf bir insanım'' deyip sırıttı. Çok ilginç ama buna gülümseyerek karşılık verdim. ''Neden insanlara karşı yabanisin'' dedi çok ciddi bir tavırla.
''İnsanları sevmiyorum'' dedim. Değişik bir ifade ile sırıttı.
Kalktı üstünü silkeledi ''sonra görüşürüz'' deyip gitti
Aradan geçen 15 dakika sonra bir çığlık sesi duydum o yöne doğru koşmaya başladım. Nasıl koştuğumu ben bile bilmiyordum gözlerimin önünden kamaşarak geçen ağaçlar bulanıklaşmış yeşilin tonları alnımdan düşen ter damlacıkları.
Tekrar bir çığlık bu ses kulaklarımda yankılanmaya başladı irkildim korktum.
Aklımda tek bir düşünce vardı ''Tuhaf kız'' Koştukça kesilen nefesime aldırmayıp ayağımın altında bıraktığım çalılıkları eze eze koşuyordum. Yeşilliğin arasında gördüğüm farklı renk beni durdurdu bir şapka, gözümün önüne tuhaf kızı getirdim kafasında bu şapka vardı bunu hatırlamak beni dahada korkuttu. Şapkayı elimde sıkarak dahada hızlı koşmaya çalıştım.
Ben koştukça geri geri çeken bir hissi vücudumda hissediyordum. Nefesim kesildi dizlerimin üstüne düşüp nefes almaya çalıştım doğrularak tekrar ayağa kalktım korkuyordum bu atılan çığlık beni korkutmuştu. yolun bir bölümünde önüme çıkan iki yönlü yol ayrımının sol tarafında giden siyah bir cip gördüm. Koştum yoldaki eğim ve taşlıkları cipi azda olsa yavaşlatmıştı önümde hızla süzülüp giden cipin camında ellerini gördüğüm tuhaf kız. Kalbim duracak gibiydi plakayı alıp eve yetişmeye çalıştım.
Bir ses oğlum
Oğlummm
Arel haydi uyan.
Gözümü aralayıp baktığımda karşımda annem duruyordu ayağa kalkıp bir hışımla lavaboya gittim aynadan öylece yüzüme baktım. Neydi bu şimdi? Suyu açıp hızlıca yüzüme çarptım.
Kalp atışlarım ritim değiştirmiş gibiydi.
BELİZ'in AĞZINDAN:
Duştan çıktıktan sonra üstümü giyinip çalışma masama oturdum. Arel beni gerçekten sinir etmişti tuhaf demek ha? Ona bu tuhaflığımı gösterecektim.
Elime aldığım kalemle onu korkutacak bir kabus görmesini sağlayacak bir şeyler çizmeyi düşündüm.
Çizmiştim.
Sabah markete gitmek için evden çıktım dışarıda Arel'i yüzü bembeyaz kesilmiş bir şekilde gördüm. Baya korkmuşa benziyordu. Önünden hızlıca geçerken arkamda bir ses
-Ne yaptın sen?
-Ne demek istiyorsun? Ne yapmışım ben.
İki kolumdan tutup geri geri itti. Sırtım duvara çarpmıştı. Boynuma doğru eğildi zangır zangır titriyordum. Nefesi boynuma çarpıyordu gözlerimi kapattım. kulağımda fısıltıyla duyulan bir ses?
''Sakın bir daha karşıma çıkma''...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇİZGİM
Novela JuvenilÇİZGİM Benim, çizgim gerçeklerle dolu bir hayatı barındırıyor bir kalem ve bir kağıtla kendi dünyamı yaşatıyorum. Anlayamıyorum ne bu, yetenek mi? Zorluk mu? Hediye mi? Mutsuzluk mu? Başarı mı? Okuldan gelir gelmez çantamı odanın köşesine f...