ÇİZGİM

7. Bölüm

                                                                BELİZ'in AĞZINDAN:

Rezil olduğum çocukla pikniğe gidiyordum. Gerçekten harika, çok sorumsuz bir davranış olacak ama bu duruma olan sinirimden dolayı arabaya geçip  oturdum. Yola çıktığımızda kulaklığımı takıp öylece yolu izledim. Araba durduğunda geldiğimiz yere baktım.

Gayet hoş bir yere benziyordu arabadan indiğimizde arkamızda Yasemin teyzelerde durmuş bir kaç eşya indiriyorlardı arabada inen farklı bir yüz gördüm.

Bu o kız.

Gerçekten çok şeker sanırım Arel'in kuzeni oluyordu. Yasemin teyze yanımıza gelince oda geldi suratıma bakıp gülümsüyordu güneş ışınları gelen yüzü çok güzel ışık saçıyordu. 

Az daha yanına ilerleyip tanışabilir miyiz? Deyip boyumuzu eşitlemek içinse diz çöktüm.

Bir müddet sonra baya kaynaşmıştık. 

Alya

Gerçekten çok şeker bir kızdı Arel'in kardeşi olduğunu öğrendiğimde büyük şaşkınlık içerisine girdim. Hiç benzemiyor olmaları beni şaşırttı 

Ormanın içine doğru yürümeye başladığımda arkamda koşan ayaklar hissettim elimden tutuldum? 

Alya '' Nereye gidiyorsun'' deyip durdurdu. Yürümek istediğimi söyledim oda gelmek istedi bir kaç adım sonra Alya'nın elimi bıraktığını hissettim. 

Arel onu kucağına almış götürüyordu Alya ise tepinip bırak beni çığlıkları atıyordu yanlarına koşup ''Bırak kızı'' dedim.

Hiç aldırış etmiyor, ukalaaa. Görecekti ama o gününü dün gece çizdiklerim nevrini döndürecekti. Pes edip yoluma devam ettim.

 Ayağımda büyük acı hissetmeye başladım çimenlikler den  görmediğim  çukura düşmüştüm ve ayağıma sert demir bir cisim batmıştı çığlık attım.  Biraz fazla ilerlediğim için ortada kimseler yoktu. Kanayan ayağım beni fazlasıyla işkillendirdi çaresizce olduğum yere oturdum.

                                                                      AREL'in AĞZINDAN:

Kulağıma sanki daha önce duymuşçasına tanıdık bir çığlık sesi geldi. 

Bu sesi hatırlıyordum ellerimle kulaklarımı kapatıp olduğum yerde donakaldım. Bu sefer beni uyandıracak bir ses yoktu. Kimse farkında değilmiydi sesin? Ayağa kalktım buğulu çok az duyulan çığlığın yönüne doğru önce yürüdüm ardından koşmaya başladım. Yerde gördüğüm kulaklık? Neydi bu aklımı kaçıracaktım.

Haydi Arel kalk 

Bu sesi duymak istiyordum. 

Koşmaya devam ettim.

Bu farklıydı ve gerçekti emindim buna. Tuhaf kız ona kötü bir şey olmuştu bunu en içten hissediyordum hissetmesem bile adım gibi emindim.

Son bir defa artık çıkmayacakmışçasına bir çığlık çok yakınımda yankılandı. 

Beliz

Bileği kan içinde takati kalmamış bir şekilde öylece bakıyordu. Hemen yanına gidip üstümdeki tişörtü çıkarttım yırtıp sıkıca bileğine sardım. Kucağıma alıp olduğumuz yere yürümeye başladım.

Konuşmuyordu hiç sesini çıkartmamıştı. Yolu yarılamıştık ama ağzından tek kelime çıkmamıştı. 

''İyi misin?'' Dedim. Gözlerini sadece bir defa kırptı yanağından akan o damla bana onun iyi olmadığı hissini verdi. Bulunduğumuz yere vardık herkes paniklenip Beliz'in etrafına toplandı.

                                                                        BELİZ'in AĞZINDAN:

Yanıma gelen ayak sesleri duydum çığlık atmaktan kısılan sesimle o yöne baktım. Arel idi bana yardım edip beni kucağına aldı. Bir soru? 

''İyi misin?''

İçimde oluşan pişmanlık duygusu ben yapmıştım bunları sorduğu soru tüm vicdanıma işlemişti dün gece

Şuan yaşadığımız durumu çizmiştim. Fazlasıyla salaktım sırf intikam duygusuyla yanıp kavrulduğum için kendi canımı ortaya atıp Arel'i korkutmaya çalışmıştım.

PİŞMANIM.