Back to when we met

Hoofdstuk 6

"Ik ga je missen Suus." Zeg ik en ik trek haar voor de zoveelste keer tegen me aan. We zijn nu in Groningen om Suzie naar huis te brengen en dan mijn ouders gelijk maar op de hoogte te brengen over Matthijs' mogelijke transfer naar Spanje.

Pap en mam waren geschrokken toen ze het hoorden, maar ergens hadden ze hem al verwacht, wat ervoor zorgde dat ze er goed mee omgingen. Ze gaven zelf ook aan dat ze over hem inzaten en zagen dat hij een uitdaging nodig had. Hij zit immers al sinds zijn negende bij Ajax en zit nu al zeven jaar bij het eerste elftal, wat volgens hun een volstrekt normale reden tot het willen van meer uitdaging gaf. 

Nu staan we gedag te zeggen tegen pap, mam en Suzie. Dit is de laatste keer dat we ze zien voordat we naar Barcelona gaan om alle afspraken voor de transfer bij langs te gaan. 

"Wanneer gaan jullie naar Barcelona?" Vraagt pap me, maar ik weet niet de precieze dag, dus kijk ik naar Matthijs. 

"Dinsdagmorgen stappen we op het vliegtuig." Zegt hij, zijn hand rust op mijn onderrug. "Dan kunnen we donderdag het vliegtuig terug nemen als alles goed gaat." Mijn ouders knikken en ik laat Suzie los. De tranen staan bij ons allebei in de ogen. Suzie zal nog degene zijn die ik het meeste ga missen van iedereen die ik achter zal moeten laten. 

"Ik laat wel weten hoe het allemaal gaat met de onderhandelingen." Zeg ik tegen mijn ouders en ik neem dan ook nog snel nog een keer afscheid van mijn ouders. Dan lopen Matthijs en ik naar de auto, we stappen in en ik zet de radio harder. Matthijs en ik beginnen luidkeels mee te zingen, zoals we vroeger altijd deden als we muziek luisterden. Een wat ouder liedje komt op en met een grijns zing ik het hele liedje mee.

She pulls me in enough to keep me guessing, oh
Maybe I should stop and start confessing, confessing yeah

Met het refrein begint Matthijs mee te zingen, en doordat zijn zangkwaliteiten nou niet bepaald denderend zijn klinkt het voor geen meter, maar we hebben de dikste lol.

Oh, I've been shaking,
I love it when you go crazy,
you take all my inhibitions,
baby there is nothing holding me back,
you take me places that tear up my reputation,
manipulate my decisions,
baby there's nothing holding me back

"Sinds je hebt besloten naar Barcelona te gaan ben je veel vrolijker." Merk ik op.

"Ik ben vanochtend pas thuisgekomen." Ik haal mijn schouders op.

"Dus? Voor dit weekend was je als je terug kwam van de trainingen regelmatig niet te genieten." Matthijs blik blijft op de weg gericht, maar ik weet dat hij zich er schuldig over voelt. "Ik heb veel liever de Matthijs die bijna altijd lacht." Ik kijk naar buiten en ik zie de grasvelden van Friesland voorbij razen. "Heb je zin om naar Barcelona te gaan dinsdag?" Matthijs knikt en een glimlach verschijnt op mijn gezicht. "Ik ook." Matthijs' hand zoekt de mijne zonder dat hij wegkijkt van de weg. Zijn grote hand omsluit de mijne en voor de zoveelste keer wordt ik erop gewezen dat ik klein ben. Matthijs is aardig wat langer en heel veel breder dan mij, wat allebei al snel het geval is, want met mijn 1,65 ben ik totaal niet groot en met mijn gewicht van, als ik niet zwanger ben 55 kilogram ben ik ook weer niet echt zwaar. Zelfs Suzie is al bijna groter dan dat ik ben. 

"Wat ga jij nu doen dan? Als we naar Spanje gaan verhuizen."

"Ik heb mijn online studie en ook mijn stageplekken zal ik uiteindelijk vinden." Matthijs fronst. "Oh ja, ik heb mezelf eindelijk zo ver gekregen dat ik me op wou geven voor de studie." Hij begint te lachen. Het is echt weer iets voor mij om dat compleet te vergeten.

"Dat is fantastisch Liek." Zegt hij en hij knijpt zachtjes in mijn hand. "Ik ben trots op je." Ik glimlach.

"Bovendien zal ik het druk genoeg hebben met het huishouden en het leren van Spaans." Matthijs begint te grinniken.