Back to when we met

Hoofdstuk 11

“Matthijs! Schiet eens op!” Roep ik. “Je paspoort heb ik hier!” Matthijs komt de trap af gestormd, hij trekt zijn shirt nog aan terwijl hij dat doet en ik rol mijn ogen. We moeten, net zoals de vorige keer onze vlucht naar Barcelona halen en Matthijs is alweer te laat. “Je ouders die zijn als het goed is nu al op het vliegveld!” Frank en Vivian gaan met ons mee naar Spanje zodat zij op Lars en Melanie kunnen passen als ik met Matthijs mee ga om zijn contract te tekenen en hem voor te stellen aan het publiek.
“Ik ben er…” Aan Matthijs’ stem kan ik horen dat hij nerveus is en op het punt staat van instorten. Ik pak zijn hand en we lopen allebei met een kleine op onze arm naar de auto toe. We zetten Melanie en Lars in hun autostoeltjes en dan stappen ook wij in.

Op het vliegveld aangekomen staan Frank en Vivian daar ook al.
“Hey.” Zeg ik en ik geef ze allebei een knuffel. Ik heb Melanie op mijn arm en Vivian neemt haar gelijk van mij over.
“Kom jij eens bij oma.” Ik grinnik.
“Het blijft gek om dat te horen.” Zeg ik en ik geef ook Frank een knuffel. “Hey opa.” Zeg ik en ik knipoog.
“Matthijs geeft ook zijn ouders een knuffel en dan lopen we in de richting waar we heen moeten. We checken via de computertjes in en lopen dan door de hekjes naar de paspoortcontrole en waar we de koffers in moeten leveren. Al aardig snel zijn we er doorheen en zitten we koffie te drinken in het restaurantje. Matthijs zit een beetje afwezig met zijn kopje te spelen en ik geef hem een kneepje in zijn hand. Hij geeft me een zwak glimlachje, maar dwaalt dan weer af met zijn gedachten. Ik zucht en slik een keer.
“Hij is gewoon nerveus.” Zegt Vivian met een glimlachje dat me gerust stelt. “Je moet hem heel even wat ruimte geven.”
“Ik weet het, maar ik vind het lastig als hij me buiten sluit… Ik wil hem kunnen helpen, alleen ik ben de laatste tijd zo moe omdat ik ook de hele tijd op Lars en Melanie moet letten omdat ik Matthijs een zo goed mogelijke nacht wil laten draaien zodat hij gewoon normaal kan trainen.” Vivian ziet dat ik bijna in tranen uitbarst en trekt me snel met zich mee. We lopen naar de wc’s en ik drink wat water. “Sorry, ik ben gewoon heel moe…”
“Het geeft niets. Je hebt gewoon veel op je bordje, maar Matthijs kan prima ‘s nachts een keer uit bed komen om Lars en Melanie te sussen. Je hoeft niet alles zelf te willen doen. Ik weet zeker dat hij dat echt niet erg zou vinden.”
“Ik probeer het gewoon goed te doen… En nu gaan we naar Barcelona en vind ik het eigenlijk ook nog eens heel erg eng. Ik ken daar niemand en ik heb geen idee naar wie ik moet gaan als er iets is met Lars of Melanie. Ik ben gewoon bang…” Vivian geeft me een knuffel.
“Als het moet kan ik de eerste weken wel blijven.” Zegt ze en ik schud gelijk mijn hoofd. “Ik meen het, ik weet zeker dat niemand het heel erg zal vinden en zo heb jij nog iets aan zekerheid daar.”
“Vivian ik meen het. Dat is niet nodig. En jij bent heel erg nodig hier in Nederland. Fleur, Wouter, Frank, maar ook mam gaat heel veel steun aan je hebben. Dat weet ik zeker. Zij heeft het misschien nog wel moeilijker dan mij als je iets voor me wil doen zorg dan dat zij niet flipt.” Vivian knikt.
“Ik hou een oogje in het zeil, dat beloof ik je.”
“Dank je Vivian.” Ik geef haar een knuffel en dan lopen we terug naar de rest. Ik pak Lars van Frank over en wieg hem zachtjes heen en weer. Tegen de tijd dat we mogen boarden slapen beide hij en Melanie en ben ik alweer bek af. In het vliegtuig doe ik mijn gordel en nestel me dan tegen Matthijs aan. Frank en Vivan hebben Melanie en Lars bij zich waardoor wij heel even kunnen relaxen.

'25-12-16
lief dagboek,

Nu weet ik ook waarom mam zoveel eten heeft gemaakt………’

De bel gaat terwijl ik op mijn bed lig. Ik frons. Wie zou er nou op eerste kerstdag nou langskomen? Ik trek mijn jurkje recht en doe mijn haar goed, dan loop ik naar beneden en hoor bekende stemmen. Mijn ogen worden groot en ik loop de gang in. De stemmen die ik hoorde passen inderdaad bij de mensen bij wie ik ze had bedacht.
“Matthijs!” Roep ik opgewekt en ik vlieg hem om de nek. Omdat beide onze ouders erbij staan drukt Matthijs alleen maar een heel kort kusje op mijn lippen en laat me dan weer los. Ik geef Wouter, Fleur, Vivian en Frank ook een knuffel. “Wat doen jullie nou dan weer hier?”
“Je moeder nodigde ons uit om hier te komen.” Ik kijk mam aan en alleen al door haar heel even aan te kijken laat ik weten wat ik wil zeggen.
“Super leuk!” Zeg ik en ik zet een stap achteruit zodat familie de Ligt fatsoenlijk de woonkamer in kan lopen. Mam en ik blijven als laatsten over in de gang en ik geef haar een knuffel. “Dank je mam.” Ik heb mam laatst verteld dat ik het best lastig vind dat Matthijs in Amsterdam woont en ik niet zomaar naar hem toe kan gaan. Ze zei dat ze het snapte en dat ze het heel knap van ons vond dat we het vol hielden, maar dat als zij er iets aan kon doen dat ze er voor zou zorgen dat het anders kon, dit is dus blijkbaar een manier om het zo makkelijk mogelijk voor mij en Matthijs te maken. We lopen nu ook zelf de kamer in en ik ga naast Matthijs op de bank zitten. Hij slaat gelijk zijn arm om me heen en ik kijk hem met een glimlach aan. Deze dag kan nu al niet meer stuk.

---------

“Sir, Madam, can you fasten your seatbelts please.” Ik word wakker door een stewardess die ons vraagt of we onze gordels weer om willen doen. Ik knik glimlachend en maak Matthijs wakker.
“Thijs…” Fluister ik en ik druk een kusje op zijn wang. “Wakker worden, we gaan landen…” Matthijs kreunt een keer en doet dan zijn ogen open. We maken allebei onze gordels vast en ik pak Matthijs’ hand vast. Ik voel hoe het vliegtuig lager komt door de druk die op mijn oren komt. Niet veel later voel ik ook de lichte schok die aangeeft dat we nu op de grond staan. “Daar zijn we.” Mompel ik en als we mogen opstaan doe ik het ook gelijk. Stilzitten blijft nu eenmaal niet mijn sterkste kant. We lopen het vliegtuig uit, halen onze bagage en lopen dan naar de taxi die voor ons geregeld is.
“Kijk eens meisje.” Zeg ik tegen Melanie terwijl ik met haar op schoot naar buiten kijk. “Hier gaan we wonen. Papa gaat hier voetballen en dan gaan wij met hem mee en heel lekker bruin worden.” Melanie gaapt een keer en ik begin te lachen. “Volgens mij maakt het haar helemaal niet uit.” Frank en Vivian lachen ook, Matthijs grinnikt alleen een beetje en ik zucht. “Waarom ga jij papa niet vrolijk maken.” Fluister ik tegen Melanie en ondanks dat ze er nog niets van snapt zeg ik het toch en zet ik haar op Matthijs’ schoot. Matthijs begint gelijk een beetje met haar te spelen hij ontspant iets. Ik leg mijn hoofd tegen de hoofdsteun, maar Lars begint al te huilen en ik zucht. Het kan ook nooit stil zijn…
“Geef mij hem maar even.” Zegt Vivian tegen Frank en ze sust Lars. Ik sluit mijn ogen, maar voordat ik goed en wel in slaap ben gevallen stopt de auto al voor Camp Nou en moeten we uitstappen, of in ieder geval ik en Matthijs.
“Let je goed op ze?” Vraag ik. “Alle spullen zitten…”
“Rustig maar Lieke.” Zegt Frank lachend. “Vivian en ik weten wat we doen en ik weet ook dat dit niets gaat helpen want Vivian was zelf ook zo…” Mijn wangen worden rood.
“Sorry…”
“Liek, we moeten nu toch echt gaan.” Zegt Matthijs achter me en ik druk Lars en Melanie nog snel een kus op hun hoofdjes en loop dan snel achter Matthijs aan. Hij steekt zijn arm uit en ik duik er onderdoor en hij legt hem om mijn schouders. We lopen naar binnen en worden gelijk vriendelijk opgevangen.
“Ready?” Vraagt de vrouw aan Matthijs en hij knikt. Nog steeds arm in arm lopen we achter haar aan en komen uiteindelijk in een kamer waar al meerdere camera’s klaar staan. Ook het contract ligt al op de tafel. Matthijs laat me los en geeft iedereen een hand terwijl ik tegen de muur aan ga staan om op een afstandje toe te kijken.
“Ik zag dat je afgelopen week vader bent geworden, gefeliciteerd.” Hoor ik iemand tegen Matthijs zeggen en ik zie een grote lach op zijn gezicht ontstaan. “Het zijn mooie kindjes.” Voegt de man er dan aan toe.
“Dat kan niet anders met zo’n mooie moeder.” Matthijs kijkt me aan en geeft me een knipoog. Ik begin gelijk te blozen en een aantal van de mensen in de kamer begint zachtjes te grinniken.
“Zullen we je contract maar tekenen?” Matthijs knikt en ze gaan zitten. Hij krijgt een pen in zijn handen gedrukt en tegen de tijd dat zijn handtekening er staat zijn er volgens mij al wel duizend foto’s gemaakt, als het er niet meer zijn. Ze staan op en maken nog meer foto’s, maar nu terwijl Matthijs het shirt vasthoud. Daarna vertrekt hij naar de kleedkamers om het shirt aan te trekken en om de fans die op de tribune staan te begroeten. Als hij de kleedkamer uitkomt met het Barcelona tenue kan ik niets anders zijn dan trots: hij is nu officieel een speler van Barcelona. Dit word zijn nieuwe club.
“Zouden jullie even naast elkaar willen gaan staan?” Vraagt een van de fotografen ons en zodra wij dat doen begint hij foto’s te maken. Ik glimlach naar de cameraman, maar zodra ik het wel welletjes vind draai ik hem mijn rug toe.
“het staat je goed.” Fluister ik en ik ga op mijn tenen staan om een kus op Matthijs’ lippen te drukken. Zodra onze lippen in contact met elkaar komen hoor ik het vreselijke geluid van de camera’s weer en zet ik snel een stap naar achteren. We lopen naar het veld en worden gelijk begroet door de Spaanse zon en warmte. Ik pak mijn telefoon en stuur Vivian een sms’je.

U: Hey, gaat alles nog goed met mijn kleine schatjes?

Ik stop mijn telefoon weer weg en kijk dan het stadion rond. Binnenkort zal ik hier vaak genoeg zijn denk ik. Ik zucht. Dit is het officiële begin van een nieuw deel van mijn leven. Opnieuw een nieuw deel met Matthijs.

Tadaaaaa!🎉

Nadat ik een lange tijd dit boek niet heb geupdate, of in ieder geval, zo voelt het voor mij is hier dan toch eindelijk weer een hoofdstukje🎉 ik hoop dat jullie ervan genieten en dat het in ieder geval net zo leuk, of niet leuk, het ligt er maar net aan wat jij ervan vind, vind als de andere hoofdstukken.

Lots of love

Covaciseries❤❌❌❌