Back to when we met

Hoofdstuk 2

Okay, eventjes een hoofdstukje om weer een beetje vrolijker te worden want ik weet zeker dat iedere Ajacied er aardig de pest in heeft dat Feyenoord kampioen is... Maar ik weet zeker dat we ons uiterste best gaan doen in Stockholm en hoe dan ook ben ik trots op de jongens. Geniet van dit hoofdstukje❤
❌❌❌

De volgende ochtend word ik gewoon wakker in bed omdat Matthijs me die avond daarvoor nog naar boven heeft getilt. Ik was half wakker en weet daardoor dat hij het heeft gedaan maar wanneer en wat hij allemaal gezegd heeft geen idee. 

Beneden hoor ik gelach en ik weet dat het Matthijs is met Noah. Die twee zijn echt maatjes en ik kan niet wachten totdat onze kleine er is. We weten nog niet of het een jongen of een meisje is, want we wouden dat een verrassing houden. Net als ik op wil staan uit bed hoor ik de kleine voetjes van Noah die de trap op stampen. De deur van de kamer van Matthijs en mij gaat open en Noah komt de kamer binnen en klimt op het bed. Matthijs komt nu ook de kamer in met een dienblad.

"Wij hebben ontbijt gemaakt!" Zegt Noah enthousiast en Matthijs zet het dienblad op bed en gaat naast me zitten. 

"Doe je dit ook wel eens voor mama?" Vraag ik en Noah schudt zijn hoofd.

"We hebben nooit genoeg tijd om te eten op bed. We doen het altijd in de auto als mama mij wegbrengt." Ik kijk naar het kleine jongetje. Ik snap heel goed dat Shirley het moeilijk vind om tijdens haar opleiding ook nog een kind op te voeden, maar soms heb ik het gevoel dat Noah iets te kort komt en dan bedoel ik het helemaal niet verkeerd richting haar. Ik vind het alleen soms een beetje sneu voor Noah die echt het allerbeste verdient met zijn gouden hartje.

"Nou, laten wij nu maar lekker gaan eten." We beginnen met zijn allen te ontbijten en ik voel me gelukkig, ondanks dat ik de zwangerschap goed zat ben. Als we klaar zijn neemt Matthijs Noah mee om zich om te gaan kleden en ik sta op uit bed en haal uit mijn klerenkast een broek en shirt. Matthijs en ik brengen Noah zometeen naar huis en daarna zou ik net zoals vroeger weer een keer meegaan naar de training.

"Noah! Kom je? We gaan je naar mama brengen." Noah heeft zich ergens verstopt en omdat ik geen zin heb om opzoek te gaan roep ik hem maar. "Noah?"

"Ik wil niet!" Klinkt het vanachter de bank. Ik glimlach. "Ik wil hier blijven!" Ik loop naar de bank en ga erop zitten.

"Maar mis je mama dan niet?"

"Nee. Ik vind jou en Matthijs veel liever! Steijn neemt mama alleen maar mee en dan mag ik niet mee." Ik zucht.

"Je moet nu echt naar huis Noah, maar ik zal met mama praten oké?" Noah komt van zijn verstopplekje vandaan en knikt. "Dat moet je trouwens niet tegen mama zeggen hoor, want anders wordt ze heel verdrietig want ze houdt heel veel van jou."

"Lieke, we moeten nu echt gaan, anders heb ik de trainer boos." Roept Matthijs en ik strek mijn hand uit naar Noah en hij pakt hem voorzichtig aan. We lopen naar de voordeur waar Matthijs ongeduldig aan het wachten is. Hij tilt Noah op die begint te gillen, niet wetend dat Matthijs het alleen maar doet omdat het sneller gaat als hij hem optilt dan wanneer Noah zelf loopt. Hij zet het kleine jongetje in het zitje achterin de auto en stapt dan snel in achter het stuur. Ik probeer mezelf ondertussen in de auto te proppen.

"Wacht! Mijn telefoon! Mam zou me bellen vandaag!" Matthijs zucht en stapt uit om hem te halen, wetend dat het ook sneller is als hij dat doet. "Ik heb hem op de keukentafel laten liggen." Na een paar minuten is Matthijs weer terug en vertrekken we richting Shirleys appartement. We hebben de radio aan en ineens begint Noah mee te zingen. Ik pak mijn telefoon en begin het te filmen. Het is gewoon te schattig en tot mijn grote verrassing kan hij ook nog best goed zingen, dat heeft hij sowieso niet van Shirley, dat moet hij dan van zijn vader hebben.