Back to when we met

Hoofdstuk 10

Matthijs is nog steeds stil en ik begin me nogal ongemakkelijk te voelen. Vindt hij dat ik er niet leuk uit zie?" Vivian ziet het en ze geeft haar zoon een stomp.

"Wauw Lieke." Zegt hij gelijk terwijl hij over zijn arm wrijft. Hij zet een paar stappen naar me toe en trekt me tegen zich aan. "Je ziet er werkelijk waar schitterend uit." Fluistert hij en ik bijt op mijn lip, maar mijn mondhoeken krullen omhoog.

"Dank je." Zelf ziet hij er ook heel erg goed uit. Hij heeft een strak zwart shirt aan die zijn spieren accentueert en zijn lichte spijkerbroek wordt op zijn plek gehouden door een riem. 

"Zullen we gaan?" Ik knik en nadat we onze jassen hebben gepakt lopen we de tuin in waar Matthijs zijn fiets pakt. Hij helpt me achterop te klimmen, want met mijn jurkje en hakken gaat het niet heel goed. Dan stapt hij zelf op en begint hij te fietsen. Ik heb mijn arm om zijn middel geslagen zodat ik niet van de bagagedrager kukel. Gelukkig heeft Matthijs er ook aan gedacht om een kleedje op de bagagedrager te leggen zodat mijn kont nu niet al te veel zeer gaat doen. 

Een gezellig pizzariaatje, dat is waar Matthijs heen fietst. Als we daar zijn stappen we af en worden we naar ons tafeltje geleid waar we onze winterjassen over de rugleuning van de stoel hangen. Er komt al snel een meisje om onze drankjes te regelen, maar ze valt bijna flauw als ze Matthijs ziet en ze krijgt geen woord meer over haar lippen, dus haalt ze er maar een collega bij. Ik bestel een IceTea en Matthijs en glas cola en we kunnen ook gelijk onze pizza's bestellen. 

"En een pizza Tropicana voor mij." Zeg ik met een glimlach en de man knikt. Ik en Matthijs beginnen te praten en regelmatig begint Matthijs te lachen en voel ik mijn hart elke keer weer smelten.

---------

Ik ben uitgeput. Het is inmiddels al acht uur 's ochtends en ik voel me slap en vermoeid. 

"Nog heel even, je bent er bijna!" Ik pers nog een keer en knijp Matthijs' hand helemaal fijn omdat het me zoveel pijn doet. Dan hoor ik gehuil, maar tijd om blij te zijn en te ontspannen heb ik nog niet, want de tweede komt er al snel achteraan en na twee minuten ben ik van de kinderen in mijn buik verlost. "Gefeliciteerd." Zegt de verloskundige. "Jullie zijn nu de ouders van een prachtige zoon en dochter." Ik laat al mijn emoties gaan en huil tranen van vreugde. Ik krijg het jongetje in mijn armen en Matthijs het meisje. Ik kijk naar zijn kleine handjes en voetjes en knappe hoofdje en ik ben op slag verliefd. Dan kijk ik naar Matthijs: hij kijkt met diezelfde verliefde blik in zijn ogen verliefd naar het baby'tje in zijn armen. De tranen glijden over zijn wangen en ik glimlach trots. "Hebben jullie al namen?" Matthijs knikt.

"Lars en Melanie." Zegt hij en zijn stem kraakt van alle emoties. Dan kijk ik naar mam en Vivian die hun armen om elkaar hebben geslagen. Ik wenk ze en Matthijs en ik geven ze de tweeling. Pap en Frank komen net binnen en kijken over de schouders van mam en Vivian mee. De verloskundige maakt allemaal foto's en Matthijs gaat naast me zitten en trekt me tegen zich aan en voor het eerst in 18 uur ontspan ik. "Ik ben trots op je." Ik kijk omhoog en we hebben allebei de tranen over onze wangen lopen en we geven elkaar een kus. Suzie, Fleur en Wouter kunnen ook niet langer wachten en komen ook binnen om de kleine Lars en Melani te begroetten en onze slaapkamer is zo al aardig vol.

xxx

We zitten beneden met een hele groep mensen. Ik had het liefst gehad dat het rustig was, maar ik kon het niet over mijn hart krijgen om ze niet binnen te laten. Naast de familie die er al was zijn Shirley, Steijn en Noa er nu ook, net zoals Carel, Fabiënne en Ronald, nog een speler uit het eerste van Ajax en een goede vriend van Matthijs. De hele tijd worden er foto's gemaakt, maar ik en Matthijs willen het zelf bekendmaken dat we nu de ouders zijn van een schitterende tweeling, dus vragen we of ze de fotos nog niet op social media willen zetten.