Pandemonium

Sixth

Aerope's

I know someones behind me. Nagmadali akong lumabas ng room kanina dahil alam kong malaki ang kasalanan ko sa lalaking yon. Pero hindi ko naisip na pagnahiwalay ako sa kanila ay ganito ang mangyayari sa akin. It's not only one. Marami. Marami silang nasa paligid ko. Tumigil ako sa paglalakad at nakiramdam sa paligid. Nasa bahagi ako ng school kung saan konti lang ang estudyante. Kung mayroon man ay wala silang pakialam. Hindi na din ako nagulat doon dahil kasa mapapadaan sila sa tabi ko ay kung hindi iismiran ay bubungguin ako.

"Lumabas kayo!" Sigaw ko pero nakalipas na ang ilang segundo ay wala pa ring lumalabas. Hindi ako pwedeng magkamali. Alam kong nasa paligid lang sila.

"Kill me if you want! But don't be coward! Show yourselves!"

And right before I finish my sentence ay may matigas na bagay na ang humampas sa likod ko. But not enough to make me sleep. Masakit, oo. Pero I still manage to stand and show them what I've got.
"You're one hell of a girl. Well, I won't mind. All of the targets are worth to be one." The guy who's wearing a mask which looks like a scorpio said. I don't know but I don't fucking care if he's scary. Isa lang siyang tanga sa paningin ko kung saan iniisip niya na masayang maging target ng lahat. Mukha bang worthy ang kalagayan ko ngayon? Bobo ba siya?

"Give her what she deserve but don't kill her. Make her cry first." He said at nagsilapitan ang iba pa sa akin. If I'm not mistaken, they are eight in number. At dahil sumubra sila sa lima, I can't find my strength a while ago. I know how to fight but fuck I'm not suicidal! I can't fight them all! I can't because they all have there own bats!

"Don't be nervous Ms. New student. We're going to take you slow." The other guy said and swiftly punch me in my tummy.

Hindi ko napaghandaan ang bagay na yon kaya napaatras ako at napadura ng dugo galing sa labing nakagat ko. Shit naman! Lumapit pa ang isa sa akin pero agad akong napailag ng ihahampas sana niya ang bat na hawak niya sa binti ko. Jusko. Kung may kinakailangan akong ingat, paa ko yun. If ever na magkaroon ako agad ng oras ay tatakbo na lang ako at hahanap ng tulong--kung may magkukusang loob man.

Tumawa ang isang lalaki at binato sa akin ang hawak niyang kahoy--- a fucking dos por dos--- pero dahil may mabilis akong reflexes ay nakailag akong muli na kinuha namang oportunidad ng lalaki sa kanan ko para sikmuraan akong muli. And hell, nakatikim lang naman ako ng kauna unahang suntok sa tiyan na ikinadahilan ng pagsuka ko ng dugo. Nakaramdam ako ng hilo kaya napaupo ako sa sahig. Sinundan naman ng lalaking sumuntok sa akin kanina ng malakas na sipa sa binti.

"Aaaahhh!" I shouted in pain. Kung maiexplain ko man kung gaano kasakit ang masipa sa legs ay baka hindi ako matapos! Parang kumalas ata ang laman ko sa katawan ko! Shit!

"Matapang ka lang pero hindi ka malakas." Sabi ng lalaking nakamaskara na nanonood lang sa amin. Hinang hinang napatayo ako pero biglang may humapas sa likod ko ng matigas na bagay. And I don't need to look at it. It's a bat.

"H-holy sh...shit!"

Sumipa pa ang isang lalaki sa kabilang binti ko ng bumagsak akong muli sa sahig. I felt like helplessly shouting in pain habang patuloy sila sa pagsipa sa akin. Nakita ko pa ang nasa paligid kong estudyante na masayang nanonood sa amin. Para akong hayup sa circus na pinaglalaruan ng mga tao.

"You call us coward, right? Now, you look like one." Natatawang sambit nito at binato sa dibdib ko ang hawak hawak niyang bat. Isang malakas na sigaw ang pinakalawan ko dahil sa sakit. Para akong nagang bang--- na totoo naman-- kung saan walang mahingan ng tulong. Gusto ko ng umiyak sa sakit pero hindi ko magawa dahil sa pride na hanggang ngayon nakayakap pa din sa akin. They can fo what they want but they can't make me do what they need.