16.10.2013r.
Jest coraz gorzej. Jestem coraz grubsza... te ohydne wały tłuszczu... czuję jak całą mnie obejmuje tłuszcz, jakby był wszędzie. Muszę coś z tym zrobić, ale nie wiem co, dla takiego wieloryba jak ja nie ma żadnej nadziei. Nikt mnie nigdy nie zechce. Będę zawsze sama. Tak jak teraz początek gimnazjum a już czuję się samotna, tyle ludzi wokół mnie, ale czuję się samotna. Jeśli już ktoś zauważy, że wyglądam gorzej niż zwykle, to tylko spyta, czy coś się stało... jeden fałszywy uśmiech dla fałszywej osoby i po problemie, już więcej się mną przejmował nie będzie. W końcu ludzie nie powinni się przejmować innymi ludźmi, gdyby było inaczej byłoby jeszcze gorzej.
To jest pierwszy wpis z mojego pamiętnika, w którym faktycznie opisywałam jak się czuję, myślę, że właśnie wtedy wszystko się zaczęło. Od samotności. Gdybym tylko wiedziała, że wtedy mogłam się jeszcze wycofać, nie stałoby się to co się stało. Tak strasznie żałuję. Przepraszam.
CZYTASZ
Dziennik anorektyczki
Novela JuvenilDziennik opisujący życie młodej i na pozór szczęśliwej dziewczyny, która tak na prawdę cierpi każdego dnia * oparte częściowo na moich przeżyciach i częściowo na mojej upośledzonej wyobraźni*
