İrlanda'dan New York'a taşınmıştık. Bu ben ve ailem için önemli bir adımdı. Biz sıradan bir aileyiz, babamın işi ve benim okulum için New York'a taşınmak zorunda kaldık. Taşınma işi çok zor ve sıkıcı olsa da yeni evime alışmaya çalışıyorum. Burası çok güzel aslında, okulların açılmasına 1 ay olduğu için arkadaş edinmeye daha vaktim var...
Çoktan bir tane buldum bile, Miley... Yeni tanışmış olmamıza rağmen onunla sanki yıllardır tanışıyormuşuz gibi hissediyorum. Bu yılın güzel olmasını umuyorum.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Giyisilerimi de dolaba yerleştirdikten sonra aşağıya yemek yemeye indim. Babam her zamanki gibi gözlerini televizyona dikmiş oturuyordu. Annem sofrayı hazırlıyordu ben de ona yardım ettim. Yemekte kimse konuşmadı. Bu sessizliği bozan babam oldu.
Babam : - Eee! Yeni evimize alışabildiniz mi?
Annem : - Ben çoktan alıştım.
Ben: - Yaniiii... İrlanda'yı özlüyorum tabi.
Babam: - Haklısın tabi ama herkesin bazı sorumlulukları var bu da senin ve benim sorumluluklarımdan biri.
Onu başımla onaylayıp sustum. Çünkü eğer susmasaydım konuyu daha da fazla uzatacak adeta nutuk çekecekti bana... Uff !
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Don't Forget
FanfictionArtık sahip olduğumuz her şeyi unuttun mu? Unuttun mu hakkımdakileri? Hiç benim tarafımda durmanın özlemini çektin mi ? İçimizdekileri hissettiğimizi unuttun mu ? Ama bir hata yaptık, Bir zamanlar güçlüydük Aşkımız bir şarkı gibi, bunu unutamazsın...
