Don't Forget

Don't Forget 8.Bölüm

Sabah kalktığmda saatin çok erken olduğunu farkettim ama yinede hazırlanmaya başladım. Hazırlanırken aklımda bazı düşünceler vardı... Acaba Joe ile karşılaşınca ne olacaktı? Joe benden hoşlanıyor muydu? Ben vampir miyim? Vampirlerin hisleri var mıdır? Derken haırlanmıştım. Son hazırlıklarımı yaptım ve ayakkabılarımı giyip sessizce evden çıktım. Sanırım kapıyı biraz fazla sert kapatmıştı çünkü annem cama çıkmış bana sesleniyordu;

- Demiii! Neden bu saatte çıkıyorsun? Saat daha çok erken değil mi?

- Anne, şu anda okula gitmediğimi farketmişsindir. Önce biraz dolaşacağım daha sonra okula gideceğim. Hadi sen içeri gir!..

Tamam dedi ve içeri girdi. Bende sinirli bir şekilde yoluma devam ettim. Şu anda o kadar agresiftim ki yoldan geçen biri bana çarpsa veya bana laf atsa hatta hatta atmaya kalksa onun ağzını burnunu kırabilecek durumdaydım. Derken okul saatine az kaldığını farkettim. Fakat benim kafam hala karışık ve bozuktu. En iyisinin okula gitmeyip kırmak olduğuna karar verdim ve bu seferde nereye gideceğimi düşünmeye başladım. Karar verdikten sonra yola koyuldum. Oraya vardığımda çantamı bir köşeye bıraktım ve kendimi çimlerin üzerine seriverdim. Göz kapaklarım yavaş yavaş ağırlaşmaya başlamıştı ve sonunda uyuyakaldım. Kalktığımda yanımda yatan bir Joe ile karşılaştım. Kafamı göğsüne koymuştum. Onu uyandırmamaya çalışaraka yerimden kalkmayı başrdım fakat tam oradan uzaklaşacakken soğuk bir el beni ayak bileğimden tuttu ve bana mayışmış bir şekilde '' GİTME '' dedi. Olduğum yerde donaaklmıştım. Aklım hemen oradan uzaklaşmam gerektiğini, kalbim ise sonuna kadar orada onunla kalmamı söylüyordu. Ben kalbimi seçtim ve önümü döndüm v tekrardan eski pozisyonumu aldım. Uyandığımızda okulun çıkış saati çoktan geçmiş telefonumda da annemden 3 cevapsız arama vardı... Geri aramak yerine eve gitmeyi tercih ettim. Çünkü annemi tanıyorum hem telefonda, hemde evde başı sonu olmayan sorukar soracaaktı en iyisi sadece evdeki soruları dinlemekti. Joe'ya veda ettikten sonra hızlı adımlarla eve doğru yürümeye başladım. Giderken Miley'den mesaj geldi. Annemin beni çok merak ettiği Miley'in başının etini yediğini benim onu kurtarmam gerektiğini yoksa kafamı kıracağını yazmıştı. Annemi değil ama Miley'i arayabilirdim. En azından o bana bir sürü soru sormazdı. Sorardı da herneyse anlatıp kurtulurdum. Rehberimden Miley'i bulup aradım. 2. çalışta açtı;

- Demii! Sen nerelerdesin bakayım? Bugün Joe da okula gelmedi yoksa birlikte miydiniz?

- Evet...

- Ne demek evet ya???

- Miley bir soru sordun ve bende cevap verdim. Tamm eve gelmek üzereyim birazdan annemden kurtulacaksın...

* * * 

Eve vardığımda kapıyı Miley açtı. Anem biaz fazla tepki gösterince uyku hapı içip uyumuş. Bende Miley'i evine gönderip odama çıktım. 1-2 saat sonra annem uyandı ve odama geldi;

- Demi sen nerelerdesin? yüreğim ağzıma geldi seni çok merak ettim. Kaç kez seni arardım neden açmadın? Miley de aradı ne yapmaya çalışıyorsun sen ?

- Kafa dinlemeye çalışıyorum anne! Çok yoruldum anlıyor musun? Beni çok sıkıyorsunuz tamam mı? Rahat bırak beni!

- ...

* * * 

Annem çıktıktan sonra o kadar zaman uyumama rağmen kendimi yatağa seriverdim. Kafamda bir sürü şey dolaşıyordu. Aslında yanıma bir sırt çantası, içine telefon, cüzdan-para, ayakkabı ve de Joe alsam bana ömrümün sonuna kadar yeter. Aslında en sonunda bunu yapacağım...