You Are Simply The Best

5th RUN

It was Saturday at naglalaba ako. Nasa may "tabay" o balon ako ng time nayun. Sa may uso ng tubig. Intindi niyo yun?

I heard titan a may inuutos kay pinsan. Hindi ata narinig ni pinsan kaya inulit ni tita.

"Oy linisan mon a yung kwarto mo!" medyo napalakas na ng bosses si Tita ngayon.

Mukhang na aaliw na naman si pinsan sa kakafb. Minsan kasi hindi niya mabitawan ang ipod niya. Parang hindi yan mabubuhay pag walang ipod at cellphone.

No response parin mula kay pinsan. Minsan din kasi tamd tong pinsan ko. Hehe aba at nagsalita ang masipag. Shhh! Hindi naman sa pinagmumukha ko siyang masama, kahit ako nga tinatamad eh.

Nakakapagod kaya maging estudyante. Aral ditto, aral doon. Exam ditto, project doon. Tsaka sino dimababagot kunf for the whole week mukha ng mga nakakainis na professors ang parati mong kaharap. Hi hindi man lang ma sulyapan si crush. Ayyyeeehhh!! Ang landi!! >___< Haha! Eto naman hindi mabiro. Joke lang! ^___^

Tayong mga pinoy din kasi ay nkalakihan nayung "manyana habbit" yung bang kung paguutosan tayo o kung may kailangan tayong gawin ay lagi nating sanasabi na "May bukas panama eh". Hanggang s matapos ang araw na wala tayong nagagawa.

Opo, ganyan ako minsan. Ay hindi pala minsan..Parati pala. Pero I'm starting to change mg self and start to do things at the right time at e-enjoy lahat ng mga ginagawa ko. Eh pano kung wala ng bukas diba?

Oy sensiya nga pala dear readers binibilisan kona kasi para maibigay kona sa pinsan ko.

So eto na nga naglalagay na ako ng sabon ng marinig kung pumasok na si Tita sa kwarto ni Pinsan. Na pikon na ata si tita kakasabi kay pinsan.

"Ano ba! Naririnig moba ako!?" galit na tanong ni Pinsan.

"Anong nag-aaral? Eh, nakahiga kalang diyan ah. Yan ba ang nag'aaral?"

"Nagpahinga lang po saglit" mahinang sagot ni pinsan.

"Ahhh, so nagpapahinga ka. Alam mo parati mo nalang sinasabi yan!" sarkastikong passgkasabi ni TIta. "Sa tuwing inuutosan kita lalo mo nalang ginagawang dahilan ang pag-aaral. Pero pag-pinuntahan naman kita naka higa kalang o di naman kaya naka fb lang. Kung alam ko lang magkakaganyan ka hindi ko na sama pinayagan daddy mon a ibili ka ng ipod" tuloy-tuloy na sabi ng tita ko.

"Alam mo naman diba namay kailangan kang habulin na grades?Dapat magpursege ka dahil binibigay naming sayo lahat.Pina renovate pa naming tong kwarto mo para maka pag-aral ka ng mabuti" tumahimik sandal si tita.

"Hatid sundo panga kita sa school. Ang aga-aga kong gumigising para ipaghanda ka ng pagkain tapos ako na nga nglalaba ng mga damit mo. Ikaw ni hindi moman malinisan itong kwarto mo? Eto ba igaganti mo sakin? Sa amin? Ang dami konang sakripisyo" tita said with bitterness and sasdness on her voice.

"Baka naman dahil yan sa boyfriend mo?" tita ask.

"Sus, oy!! Wala na po yun!" narinig kong sagot ni pinsan. Hindi na ata na layanan ni pinsan at nakasagot siya.

"Mom pwede ba tigilan niyo nay an!? Bumabalik nanaman kayo sa dati eh" pinsan said with please on her voice.

"Kailangan ko talga ulitin para may example ako. Pano ko magagawang example kung hindi mo pa naranasan? Isipin molang kung patuloy kang ganyan ano mangyayari sa future mo? Mauulit na naman yug pagkakamali mo!" paliwanag n I titan a ngayin ay medyo mataas na talaga ang boses.

Tinuloy ko ang opaglalaba. Binabanlawan ko na yung mga damit ko.

"Mom pwede ba tumigil kana!" eto at sumisigaw nasi pinsan."Hindi monaman kailangan ibalik ang pagkakamali ko nuon eh" puno ng lungkot at inis na pagkasabi.

Sinasampay kona ang mga damit ko. Hmmmn. Ang bango-bango naka downy kasi.

"Ano ba!!" sigaw ng tita ko

"Ay Panty Ko!!... nalaglag.." nasabi ko sa gulat ng marinig ang boses ni tita.

Pano nahulog sa semento nung isasamoay ko sana kung hindi pa ako nagulat.

"Ano ba??..sumasagot-sagot kana ngayun? Ay kung magkakaganyan kanaman din ay hindi na kita ihahatid, ikaw na maglalaba, at ikaw na magluluto!" Pagkatapos ay narinig ko nalang na sumara yung pintuan sa kwarto ni pinsan. Mukhang lumabas na si tita. Forsure umiiyak na ngayon si pinsan. Kaya pinuntahan ko siya pagkatapos kong maisampay ang mga damit ko.

Knock. Knock. Knock. Kumakatok muna ako bago pumasok. Hindi sumagot si pinsan ksaya pumasok na ako.

Alam ko nasasaktan si pinsan. Masakit naman talaga ang pagsabihan la lesa paluin ka, lalong lalo na kung kamag-anak mo pa. Mas masakit yung impact eh.

I can feel her sadness. Kaya I hug her and she hug me back. I tap her shoulder for comfort. We remain silent until she can catch her breath.

"pinsan wag kana umiyak" I said na halos maiyak nadin.

Hindi naman kailangan dumaan sa ganun eh. Pero mula nun si pinsan na ang naglalaba, nagluluto at hindi narin siya hinahatid ng mommy niya. Nalungkot naman ako, para kayang may gyera sa bahay. Walang kibuan silang dalawa.

Ang awkward promise! Mahirap kasi pagmay tensiyon, nakakailang kumilos.Baka madamay pa ako.

But it doesn't last for so long. One week lang ata ang hindi nila pagkikibuan tas ayun bati na sila ulet.

Weeeeeeeeeeeeee ^____^ buti naman. Makakain narin ako ng fried rice ni tita ulet.

Eh walang magulang kayang tiisin ang kanilang mga anak. Kasi kahit baliktarin man ang mundo pamilya parin sila.Tamaan man ng kidlat.