Σου έχει τύχει ποτέ, να θες οπωσδήποτε να γνωρίσεις κάποιον; Να τον βλέπεις συχνά, αλλά να μην βρίσκεις το θάρρος να μιλήσεις; Να νιώθεις ένα περίεργο συναίσθημα, ότι μπορεί να ήσασταν κάποτε ζευγάρι, ίσως σε κάποια προηγούμενη ζωή; Αυτό ακριβώς παθ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
27 Αυγούστου 2013
Αλίκη POV
Είχα ξαπλώσει στο διπλό κρεβάτι μου, κοιτώντας το λευκό ταβάνι του δωματίου μου. Παράλληλα είχα βάλει ακουστικά στα αυτιά, έτοιμη να ακούσω μουσική από το κινητό μου. Δεν είχα ιδέα πιο κομμάτι έπρεπε να ακούσω, αλλά στη τελική επέλεξα το Young Folks - The Kooks. Ταυτόχρονα άφησα το μυαλό μου να ταξιδέψει στο ρυθμό του τραγουδιού, έχοντας τα μάτια μου κλειστά. Ήθελα τόσο πολύ η ερχόμενη σχολική χρονιά, να είναι η καλύτερη από όλες και να μην μετανιώσω τίποτα που σκόπευα να κάνω. Η αλήθεια είναι ότι δεν με ένοιαζαν καθόλου οι πανελλήνιες, ακόμα και ας όλοι οι υπόλοιποι σκεφτόντουσαν μόνο αυτές. "Θα δώσω μόνο και μόνο για να πω ότι έδωσα, αν περάσω κάπου καλώς. Άν όχι, ούτε που θα με πειράξει ". Άνοιξα τα μάτια μου ξαφνικά και συνεχίζοντας να ακούω το κομμάτι, έκανα μερικά βήματα μπροστά και κοίταξα έξω από το παράθυρο. Ο ουρανός είχε σκοτεινιάσει, παίρνοντας μια γκρίζα απόχρωση, κάτι που δεν ταίριαζε καθόλου με τη λέξη " καλοκαίρι ".
Φέτος έκανα δύο μπάνια στη θάλασσα μόνο, καθώς θέλω να διατηρήσω το λευκό μου δέρμα. Είναι πολύ ευαίσθητο και καίγεται εύκολα. Κάποτε είχα καεί τόσο πολύ, που η μητέρα μου με πήγε στο νοσοκομείο. Νόμιζα πως θα με κρατούσαν για μέρες εκεί, αλλά πάλι καλά που δεν ήταν τίποτα το σοβαρό.
Απομακρύνθηκα από το παράθυρο και σκέφτηκα να χορέψω λίγο μόνη μου, στο ρυθμό της μουσικής. Μου άρεσε πολύ να χορεύω όταν δεν με έβλεπε κανείς, ήταν ένας τρόπος έκφρασης για μένα και ας μην είχα γραφτεί ποτέ σε σχολή χορού.
Ξαφνικά ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα, που με έκανε να βγάλω τα ακουστικά από τα αυτιά μου και να ρίξω απότομα το κινητό επάνω στο κρεβάτι.
" - Ναι; " - ρώτησα για να μάθω ποιος χτυπούσε και ύστερα τον άφησα να μπει μέσα.
" - Το φαγητό είναι έτοιμο, θα έρθεις; " - ανακοίνωσε ο Νίκος, ο μεγαλύτερος και μοναδικός αδερφός μου.
