Σου έχει τύχει ποτέ, να θες οπωσδήποτε να γνωρίσεις κάποιον; Να τον βλέπεις συχνά, αλλά να μην βρίσκεις το θάρρος να μιλήσεις; Να νιώθεις ένα περίεργο συναίσθημα, ότι μπορεί να ήσασταν κάποτε ζευγάρι, ίσως σε κάποια προηγούμενη ζωή; Αυτό ακριβώς παθ...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
19 Δεκεμβρίου 2013
(Αλίκη)
,, Περπατάω σε δρόμους άδειους, μέσα απ'τα σκοτεινά στενά προσπαθώντας να βρω το φως. Μα παντού σκοτάδι και ο κατάμαυρος ουρανός με τρομάζει, σαν τις τρομαχτικές ιστορίες που λέγαμε παλιά. Εκείνες με τα φαντάσματα και τους δαίμονες, που έπερνες την κουβέρτα και κρυβόσουν κάτω από αυτήν στο κρεβάτι σου για να μην έρθει και σε δει το τέρας. Τόσο πολύ με τρόμαζε αυτή η νύχτα, μα ξαφνικά εμφανίζεται ένα ταξί από το πουθένα και σταματάει. Ο οδηγός ανοίγει την πόρτα και με αρπάζει, ενώ εγώ προσπαθώ να ξεφύγω. Αρχίζω να φωνάζω και να τσιρίζω μα κανένας δεν ακούει. Όλα εξαφανίζονται, σταματάνε. Βρισκόμαι στη θάλασσα και για κάποιον παράξενο λόγο έχει χρώμα μωβ. Ξαπλώνω και αφήνω το σώμα μου χαλαρό, μα πέφτω. Η θάλασσα με τραβάει προς τα κάτω και πλέον δεν έχω τόση δύναμη για να το σταματήσω. Ξανά σκοτάδι, πιο βαθύ από ποτέ...''
Ανοίξα απότομα τα μάτια μου και καταλαβα ότι είδα εφιάλτη. Με έπιασε φρίκη, μα μόλις γύρισα δεξιά είδα το αθώο πρόσωπο της Ηρώ. Κοιμόταν βαθιά, σαν μικρό παιδάκι τόσο ήσυχα. Μου άρεσε αυτή η εικόνα και με ηρέμουσε όσο καμία άλλη. Ήξερα όμως ότι πρέπει να σηκωθώ από το κρεβάτι της και να πάω σπίτι μου. Οι γονείς με το Νίκο σίγουρα ανησυχούσαν είδη από χθες που δεν γύρισα πριν τις 01:00. Προσπάθησα να γυρίσω πλευρά με σκοπό να μην την ξυπνήσω αλλά δεν τα κατάφερα και με άκουσε.
- Καλημέρα... - ψιθύρισε ανοίγοντας σιγά σιγά τα μάτια της - Κάτσε για πρωινό μην φεύγεις ακόμα. Η θεία μου έτσι και αλλιώς είδη έχει πάει στη δουλειά.
- Ξέρεις... θέλω να μείνω και άλλο, αλλά οι γονείς μου μετά όχι μόνο θα με βρίσουν.
- Ξέρω, αλλά μείνε για λίγο ακόμα - σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα, φορώντας ένα μποξεράκι και μια λευκή φανέλα. Ήταν τόσο ελκηστική με τα λίγα που φορούσε, που το μυαλό μου άρχισε να σκέφτεται διάφορα σκηνικά που δεν είχαν πάρει θέση πρόσφατα.
