Σου έχει τύχει ποτέ, να θες οπωσδήποτε να γνωρίσεις κάποιον; Να τον βλέπεις συχνά, αλλά να μην βρίσκεις το θάρρος να μιλήσεις; Να νιώθεις ένα περίεργο συναίσθημα, ότι μπορεί να ήσασταν κάποτε ζευγάρι, ίσως σε κάποια προηγούμενη ζωή; Αυτό ακριβώς παθ...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
25 Σεπτεμβρίου 2013
(Aλίκη)
- To DNA αποτελείται από δύο πολυνουκλεοτιδικές αλυσίδες που σχηματίζουν στο χώρο μία δεξιόστροφη διπλή έλικα...
- Γιάννη, Γιάννη! Καλά στον πιάνει; - άρχισε να χασκογελάει ο Δημήτρης με τον Τάσο στο τελευταίο θρανείο, αντί να προσέχουν το μάθημα της Βιολογίας.
- Η διπλή έλικα έχει ένα σταθερό σκελετό, που αποτελείται από επαναλαμβανόμενα μόρια φωσφορικής ομάδας-δεοξυριβόζης ενωμένων με φωσφοδιεστερικό δεσμό - συνέχιζε να μιλάει ο καθηγητής στους μαθητές που δεν πρόσεχαν καν τι έλεγε. Οι μισοί γελούσαν, οι άλλοι μίλαγαν μεταξύ τους, μερικοί κοιμόντουσαν και εγώ απλά έκανα πως ακούω. Έγραφα ποιηματάκια στην πρώτη σελίδα του βιβλίου, ρίχνοντας που και που βλέμματα τριγύρω.
- Ρε μαλάκ...
- Δημήτρη! Πέρασε έξω τώρα! - μετά από καιρό ο καθηγητής επιτέλους ξύπνησε. Ναι κύριε, βρίσκεστε στο Γ'4, στο χειρότερο τμήμα του σχολείου - είπα από μέσα μου κοιτάζοντας ειρωνικά τη τάξη μου.
- Μα καθηγητά! Εγώ; Εγώ τι έκανα; - άρχισε να γελοιοποιεί την κατάσταση.
- Είπα, έξω! - φώναξε τόσο δυνατά, που ήταν έτοιμα να σπάσουν τα τύμπανα μου και των διπλανών. Κοκκίνισε κιόλας σαν ντομάτα, έτοιμος να βγάλει αφρούς από το στόμα ήταν. Ωραία άρχισε η πρώτη ώρα, γιατί να είχαμε όμως άλλες έξι ώρες μπροστά μας;
***
Καθόμουν κάτω στα σκαλιά και κρατώντας ένα βιβλίο στα χέρια μου, σκεφτόμουν γιατί κανείς δεν θέλει να με κάνει παρέα; Γιατί να μην υπάρχει ένα φυσιολογικό άτομο σε αυτό το σχολείο; Κοιτούσα τους υπόλοιπους, παντού ζευγάρια και παρέες. Ήθελα τόσο πολύ να έχω κάποιον να μιλήσω και όχι τον αδερφό μου. Δεν θέλω να του γίνομαι βάρος, αυτός έχει τη δική του ζωή και τα δικά του ενδιαφέροντα...
